Την έγκριση δέσμευσης για την καταβολή επιδότησης λειτουργίας συνολικού ποσού 3.366.094,08 ευρώ (ποσό με ΦΠΑ, ποσό χωρίς ΦΠΑ 2,71εκατ.ευρώ) στην αυτοκινητόδρομος Μορέας ενέκρινε το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών με βάση τη σύμβαση παραχώρησης που προβλέπει κάτι τέτοιο, λόγω της χαμηλής, κυκλοφορίας. Το ποσό της συγκεκριμένης επιδότησης αφορά στο 6μηνο από τις 3 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Μαρτίου 2019 φέτος, σύμφωνα με την ιστοσελίδα ypodomes.com. και τον Νίκο Καραγιάννη.
Το Σύνολο των Άμεσων Εσόδων του Παραχωρησιούχου στην εξάμηνη περίοδο από 03.09.2018 έως 02.03.2019 έως ανήλθε σε 14.353.761,20 ευρώ, υπολείπεται του Ορίου Κινδύνου Κυκλοφορίας –Εσόδων(Ο.Κ.Κ.Ε.).
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τέτοιου είδους αποζημίωση (ή επιδότηση αν θέλετε) έχει προβλεφθεί για να δίδεται δύο φορές κάθε ημερολογιακό έτος μέχρι τη λήξη της σύμβασης το 2034 καθώς η κυκλοφορία του έχει εκτιμηθεί ότι θα είναι ζημιογόνα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι επιδοτήσεις αυτές έρχονται μαζί με τα έσοδα του παραχωρησιούχου να καλύψουν το ισοζύγιο εσόδων και εξόδων και να αποπληρωθούν τα δάνεια που έχουν συναφθεί με τις τράπεζες για την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου. Μάλιστα, τα έσοδα του παραχωρησιούχου είναι χαμηλότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις (πριν από το 2007).
Υποβάλλοντας το αίτημα αυτό, ο “Μορέας” κατέθεσε πίνακες για: α) Τον αριθμό διελεύσεων ανά κατηγορία οχήματος περιλαμβανομένης της κατηγορίας των απαλλασσόμενων από διόδια τέλη οχημάτων. β) Το εφαρμοζόμενο διόδιο τέλος ανά κατηγορία οχήματος περιλαμβανομένου ΦΠΑ. γ) Το σύνολο διοδίων τελών ανά κατηγορία οχήματος, γενικό σύνολο διοδίων τελών, λοιπά άμεσα έσοδα, σύνολο αμέσων εσόδων. δ) Αιτούμενη επιδότηση λειτουργίας. Ηλεκτρονικά αρχεία καταμετρήσεων σε ψηφιακή μορφή.
Ο συγκεκριμένος οδικός άξονας, είναι σίγουρο ότι συνέβαλε καθοριστικά στη μείωση της απόστασης μεταξύ Αθήνας και Καλαμάτας, δημιουργώντας ασφαλείς συνθήκες οδήγησης, ευνοώντας μεταφορές και τουρισμό.
Όμως η διαδρομή από το 2007, που σχεδιάστηκε, έως σήμερα, ήταν περιπετειώδης, με αποτέλεσμα η υπόθεση του παραπάνω οδικού άξονα να έχει κοστίσει στο Δημόσιο και στους οδηγούς πολλά εκατομμύρια ευρώ, από τον αρχικό σχεδιασμό, αφού αρχικά προβλεπόταν να παραδοθεί το 2012!
Στην πορεία τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Πέρα από την υπέρμετρη φιλοδοξία τους, οι συμβάσεις παραχώρησης βασίστηκαν σε πολλές λανθασμένες παραδοχές: το Δημόσιο δεσμευόταν να ολοκληρώσει αρχαιολογικές ανασκαφές και απαλλοτριώσεις σε χρόνους που δεν είχε επιτύχει ποτέ ενώ αποδεχόταν αυστηρές ρήτρες (αποζημιώσεων) σε περίπτωση που αποτύγχανε. Το γλυκό «έδεσε» με μια σειρά από διατάξεις, που έκαναν εξαιρετικά επιβλαβή για το Δημόσιο την καταγγελία της σύμβασης με τον ιδιώτη. Ευθύνες για όλα αυτά ουδέποτε αναζητήθηκαν.
Τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν μόλις μερικούς μήνες αργότερα. Τα έργα σταμάτησαν το 2011 και επανεκκινήθηκαν το 2013, με την αναθεώρηση των συμβάσεων (στην οποία το Δημόσιο θυσίασε τα βασικά του «ατού» υπέρ της ολοκλήρωσης των έργων). Τα προβλήματα, όμως, παρέμεναν και χρειάστηκε δεύτερος γύρος συμφωνιών (και αποζημιώσεων), για να φθάσουμε, ασθμαίνοντας, στην ολοκλήρωσή του από η μια πλευρά, αλλά να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα… σπασμένα του παρελθόντος.
Α.Π.
