Σήμερα δεν υπάρχει κανένα από τα ξενοδοχεία της παλιάς Καλαμάτας. Από τη μια μεριά, είναι η κακοτυχία που έπληξε την πόλη με τους σεισμούς του 1986 και, από την άλλη, η δημιουργία νέων πολυτελών ξενοδοχείων, που κατακλύζουν την παραλιακή ζώνη.
Θα χρειαζόταν να εκδοθεί ένας μεγάλος τουριστικός οδηγός για να αναφερθούν όλα αυτά τα υπέροχα μεγάλα ξενοδοχεία, οι μονάδες και τα συγκροτήματα που δημιουργήθηκαν από άξιους συμπατριώτες μας, αλλά και από ξένους εκλεκτούς επιχειρηματίες- επενδυτές.
Επειδή, όμως, ο γράφων το παρόν αναφέρεται πάντα στην «Παλιά Καλαμάτα», θα αναφερθούν στο πόνημα αυτό τα παλιά ιστορικά ξενοδοχεία, που ξεκίνησαν πριν από 65 ή 70 χρόνια και που σήμερα δηλώνουν κι αυτά την παρουσία τους, σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις της εξελιγμένης κοινωνίας μας.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ REX
Ως γνωστόν, το ξενοδοχείο αυτό, που σήμερα είναι τέλεια εκσυγχρονισμένο (4 αστέρων), «κουβαλά» στους ώμους του μια ιστορία 120 χρόνων. Και βέβαια, υπέστη στο παρελθόν διάφορες φθορές, όπως στα 4 χρόνια της γερμανικής κατοχής.
Θυμάμαι ότι το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί και κοιμούνταν όλοι οι αξιωματούχοι. Διοικητής, φρούραρχος, αξιωματικοί κ.ά. Μόνιμα ήταν ένας φρουρός στην είσοδο του ξενοδοχείου, ο οποίος δεν επέτρεπε να μπει κανένας, παρά μόνον το προσωπικό του ξενοδοχείου που τους υπηρετούσε.
Το ισόγειο του ξενοδοχείου το είχαν μετατρέψει σε εστιατόριο και εκεί έτρωγαν τα «λουκούλλεια» γεύματα, ενώ έξω ο κόσμος πεινούσε και πέθαινε στους δρόμους από την ασιτία.
Το ξενοδοχείο υπέστη πολλές φθορές εκείνα τα δύστυχα χρόνια.
Ο Γιάννης Στασινόπουλος – ιδιοκτήτης– μετά τον πόλεμο πρόσθεσε έναν όροφο ακόμα και έκανε πολλές επιδιορθώσεις και βελτιώσεις.
Διαμόρφωσε το ισόγειο σε καταστήματα, απ’ όπου παρέλασαν ονόματα γνωστών Καλαματιανών επιχειρηματιών. Ο Σπύρος Μουντούρης με τους ανδρικούς νεωτερισμούς, ο Κώστας Κούτρος με τα είδη κομμωτηρίου και τα καλλυντικά, ο Αγγουράς και ο Πλατανιάς με τους νεωτερισμούς, οι αδελφές Ψυλάκη με τα λευκά είδη, ο Τάκης Γαρατζιώτης με τα ηλεκτρικά είδη, ο Βεργής με τα χαλιά κ.ά.
Βέβαια, οι μετέπειτα ιδιοκτήτες έριξαν πολλά κεφάλαια και έτσι έγινε το σημερινό υπέροχο ξενοδοχείο των 4 αστέρων, με μακραίωνη ιστορία 120 χρόνων.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι σήμερα στο κέντρο της πόλης μας υπάρχουν δύο αξιόλογα ξενοδοχεία: το Rex και το εξίσου σύγχρονο, εξαίρετο ξενοδοχείο «Γαλαξίας», δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, υπό τη διεύθυνση του κ. Σπύρου Λαγωνικάκου.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΟΣΤΡΙΑ» (πρώην Βαλάση)
Το ξενοδοχείο αυτό, στην οδό Ναυαρίνου, στην παραλία, βρίσκεται λίγο ανατολικότερα του γνωστού «Πανελληνίου». Πριν από 65 χρόνια έγινε εκεί κινηματογράφος και ιδιοκτήτης ήταν ο Βαλάσης. Λίγο αργότερα τα παιδιά του έχτισαν εκεί το ξενοδοχείο «Βαλάση». Έπειτα από αρκετά χρόνια επωλήθη και το αγόρασε η κα Γωγώ Δημ. Λιακάκη, η οποία πρόσθεσε κι άλλον όροφο και σιγά σιγά το έκανε ένα από τα σύγχρονα ξενοδοχεία της παραλιακής μας ακτής.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΧΑΪΚΟΥ
Ένα άλλο ξενοδοχείο στην οδό Ναυαρίνου 113 είναι του Χάικου. Σήμερα είναι μια ξενοδοχειακή μεγάλη μονάδα 5 αστέρων, που κοσμεί τον παραλιακό μας χώρο. Η ιστορία του είναι μεγάλη, γιατί θυμάμαι ότι πριν από 60 χρόνια εκεί υπήρχε ένα μικρό ταβερνάκι με σιδερένια στρογγυλά τραπεζάκια και 12 ψάθινες καρέκλες!
Η οικογένεια Χάικου, άνθρωποι εργατικοί και με όνειρα δημιουργικά, δεν έμειναν σ’ αυτό. Το 1967 αγόρασαν το πλαϊνό οικόπεδο και το 1976, έπειτα από αγώνες, έχτισαν τον α΄ όροφο του ξενοδοχείου. Το 1978 προστέθηκε ο β΄ όροφος, το 1984 ο τρίτος και το 1987 ο τέταρτος.
Θα ήθελα, ως παλιός Καλαματιανός, που θυμάμαι τέτοιου είδους ιστορίες, να συγχαρώ και να επαινέσω τους Χάικους, που με αγώνες, θέληση και εργατικότητα έχουν πάρει μια αξιοζήλευτη επαγγελματική θέση στην κοινωνία της Καλαμάτας μας.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΕLITE
Το ξενοδοχείο «Elite» είναι η γνωστή μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα στην οδό Ναυαρίνου. Έχει κι αυτό την αξιόλογη ιστορία του, η οποία ξεκινά πριν από 60 χρόνια. Πρώτος ιδιοκτήτης (δημιουργός) ήταν ο Δημήτριος Γ. Καραμπάτος. Είχε έρθει στην Καλαμάτα από την Αλαγονία και ασχολήθηκε αρχικά με το εμπόριο της πατάτας. Θυμάμαι είχε μια αποθήκη πίσω από τους Αγίους Αποστόλους και από εκεί προμήθευε τους λιανοπωλητές. Λίγο αργότερα ασχολήθηκε με βιοτεχνία παραγωγής χυμών πορτοκαλιού.
Στο διάστημα αυτό (περίπου το 1960) είχε τη διορατικότητα να αγοράσει μερικά στρέμματα γης στο σημείο εκείνο της παραλίας.
Το μέρος εκείνο ήταν ερημικό τα χρόνια εκείνα. Όλο καλαμιώνες και ρέματα, σχεδόν αγριότοπος. Η οδός Ναυαρίνου δεν είχε ανοίξει και η πρόσβαση γινόταν από τον επάνω δρόμο των Γιανντισανίκων.
Ο κυρ – Μήτσος στην αρχή άνοιξε εκεί ένα ταβερνάκι και σε λίγο έχτισε τα πρώτα δέκα δωμάτια του ξενοδοχείου.
Τον ευνόησε, όμως, και η τύχη, γιατί το 1965 του έτυχε ο πρώτος αριθμός του λαχείου. Βέβαια, δεν είχε όλη την τετράδα, παρά μόνον έναν λαχνό. Όμως, εισέπραξε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και έτσι έκτισε το ξενοδοχείο «Elite» (1966). Αυτό ήταν το ξεκίνημα.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΞΕΝΙΑ» (Φιλοξένεια)
Το 1952, θέλοντας το κράτος να δώσει μιαν ώθηση στον τουρισμό, κατασκεύασε μερικά ξενοδοχεία σε παραλιακές περιοχές διαφόρων πόλεων και τα ονόμασε «Ξενία».
Ένα από αυτά ήταν και το δικό μας της Καλαμάτας.
Το σημείο που επέλεξαν τότε ήταν απομακρυσμένο από την πόλη. Σχεδόν ερημικό. Η περιοχή ακατοίκητη, αναξιοποίητη και ο δρόμος (Ναυαρίνου) δεν είχε ανοίξει.
Η θέση αυτή ήταν προβληματική και γι’ αυτό το λόγο δεν πήγαινε κανένας επιχειρηματίας για να επενδύσει, παρ’ όλες τις προσπάθειες που έκανε ο ΕΟΤ, προσφέροντάς το με λίαν ευνοϊκούς όρους.
Επί ένα χρόνο έμεινε αζήτητο το ξενοδοχείο, και τον επόμενο χρόνο δημοσίευσε στον τοπικό μας Τύπο ο ΕΟΤ ότι το ξενοδοχείο «Ξενία» πωλείται με ευνοϊκούς όρους – διευκολύνσεις κ.λπ.
Τότε εμφανίστηκαν τρεις συνέταιροι και φίλοι και το αγόρασαν: ο κ. Κώστας Μπουφέας, ο κ. Παν. Τσάκωνας και ο κ. Π. Γεωργούντζος. Ήταν περίπου το έτος 1955, δηλαδή πριν από 65 χρόνια, που έγινε το ξεκίνημα από τους τρεις αυτούς πρωτοπόρους Καλαματιανούς.
Για την ιστορία της πόλης: Βασίλης Ι. Μανιάτης
Φωτογραφεία του 1934. Το ξενοδοχείο «Λευκός Οίκος» στην πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού. Το έκτισε ο Ελληνο-αμερικανός Τζίμης Ξανθάκης. Κάτω στεγάστηκε το πρώτο γαλακτοπωλείο των Αφών Λάμπου – πρώην Νίκου Μπεσή, ενώ μετέπειτα εκεί άνοιξε ζαχαροπλαστείο ο Νίκος Μπεσής (αρχείο Β. Μανιάτη)
Το κάποτε ξενοδοχείο ύπνου «ΑΜΕΡΙΚΑ» στην οδό Ναυαρίνου στην παραλία. Το έκτισε ο Γιάννης Σαμαρτζής το 1929, προερχόμενος από την Αμερική και λειτούργησε το 1931. Τα χρόνια εκείνα εθεωρείτο το καμάρι της Παραλίας (μετά το «Πανελλήνιον»). Ο Σαμαρτζής (φίλος του πατέρα μου) έφυγε ενωρίς, σε ηλικία 60 ετών. Σύζυγός του η κα Μαρία (μιγάδα στη καταγωγή), πανέμορφη μελαχρινή, κράτησε επάξια το τιμόνι της επιχείρησης και παράλληλα ανάθρεψε και μεγάλωσε τα πέντε τους παιδιά: Σωκράτη, Θεόδωρο, Πάνο, Γιώργο και Φρέντυ. Στο πλαϊνό δεξιά γωνία κτήριο άνοιξε το πρώτο κρεοπωλείο στην παραλία. Το άνοιξε ο έξυπνος Μανιάτης Γιακουμής Πετροπουλέας και έκανε χρυσές δουλειές (αρχείο Β. Μανιάτη)
Το ξενοδοχείο ύπνου, που βρίσκεται μεταξύ τεσσάρων οδών, Αριστομένους, Πολυβίου, Σφακτηρίας και Καπετάν Κρόμπα, έχει τη δική του ιστορία. Ήταν ιδιοκτησία του πλούσιου κτηματία Παν. Μακρόπουλου. Από το 1960 μέχρι το 1972 το εκμεταλλευόταν ο επιχειρηματίας Γιάννης Καραγιαννίδης από την Πάτρα. Τα χρόνια εκείνα ήταν ξενοδοχείο περιωπής. Κάτω λειτουργούσε το εστιατόριο πολυτελείας του Αχιλλέα Βιγκόπουλου. Θυμάμαι ακόμα ότι από την πλευρά της Αριστομένους ήταν τα καταστήματα: Καμπούρη με νεωτερισμούς, Τζώρτζης υφάσματα, Κουρέα με υφάσματα και Αφών Καρμπαλιώτη με είδη νεωτερισμού. Το «Αχίλλειον» αγοράσθηκε από το Δήμο Καλαμάτας το 1989
Οδός Σιδηροδρομικού Σταθμού, οικία Α. Μουτεβελή – Λίβα 1926. Φ. 1980 Κ. Ιατροπούλου Το ξενοδοχείο ύπνου «Μεγάλη Βρετανία» υπήρξε από τα ωραιότερα κτίσματα της Καλαμάτας. Κτίστηκε το 1926 από τον Ιωάννη Λίβα. Καταστράφηκε ολοσχερώς στους σεισμούς του 1986 (αρχείο Β. Μανιάτη)
