Ένας αναγκαίος για την πόλη χώρος πολιτισμού, το ανοικτό θέατρο Καλαμάτας 2.000 θέσεων, που σχεδιάστηκε και ξεκίνησε όταν άνοιξαν οι προσκλήσεις χρηματοδότησης του ΕΣΠΑ, έγινε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο αντικείμενο αντιπαράθεσης, που εξυπηρετεί περισσότερο τις μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες και λιγότερο τις ανάγκες της πόλης.
Το θέατρο χωροθετήθηκε στην παρόχθια ζώνη του Νέδοντα, βόρεια της Κεντρικής Αγοράς και στην αρχή της οδού Χρήστου Μαλαπάνη, διότι η συγκεκριμένη θέση υπερτερούσε έναντι των άλλων, λόγω της προσβασιμότητάς της, αλλά και των κλιματολογικών συνθηκών, κατά τους θερινούς μήνες.
Το έργο σχεδιάστηκε και ωρίμασε μελετητικά σε σύντομο χρόνο και κάτω από συνθήκες πίεσης, αφού το κεντρικό κράτος για χρόνια τώρα, σχεδιάζει αιφνιδιάζοντας και απαιτεί από την Τοπική Αυτοδιοίκηση να ανταποκριθεί άμεσα, με ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους που δε διαθέτει.
Στη φιλοσοφία αυτή και όχι εκ του προχείρου, προτάθηκε η κατασκευή μεταλλικών κερκίδων με προϋπολογιζόμενο κόστος ανά θέση κατ’ αποκοπή, μια διαδικασία συνηθισμένη για δημόσια έργα, με ταυτόχρονη όμως υποχρέωση του αναδόχου να εκπονήσει τη μελέτη στατικής επάρκειας των κερκίδων, βάσει της οποίας θα γίνει και η κατασκευή.
Με την ολοκλήρωση, όμως, της μελέτης προέκυψαν άλλα μεγέθη εκτέλεσης του έργου, τόσο ως προς τον τρόπο κατασκευής των κερκίδων όσο και ως προς το οικονομικό μέγεθος.
Στις όποιες αδυναμίες ή λάθη προτάθηκε σε συνεργασία με τη Διαχειριστική Αρχή του Επιχειρησιακού Προγράμματος, όπως ολοκληρωθούν με την παρούσα εργολαβία όσες εργασίες αφορούν δομικά στοιχεία της μελέτης, ενώ η κατασκευή των κερκίδων να ολοκληρωθεί με ένα νέο Υποέργο που θα χρηματοδοτηθεί από τον ίδιο κωδικό.
Πρόταση που απορρίφθηκε οριακά και η οποία θα υποβληθεί και πάλι, με επιπλέον τεκμηρίωση, που να απαντά σε ερωτήματα τα οποία τέθηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης, κυρίως από τις παρατάξεις των κ.κ Κοσμόπουλου και Τζαμουράνη.
Αντίθετα με μία άκρατη κινδυνολογία, η κα Κουζή τάχθηκε κατά της ολοκλήρωσης του έργου λέγοντας: «Δε θα οδηγήσω με την ψήφο μου σε πνιγμό 2.000 θεατές», αφού το θέατρο κτίζεται στην πλημμυρική ζώνη του Νέδοντα, θέτοντας ταυτόχρονα σε όλους τα εξής ερωτήματα:
1. Από ποια μελέτη προκύπτουν τα όρια της πλημμυρικής ζώνης του Νέδοντα;
2. Ποιες οι απόψεις της για τη λειτουργία της Κεντρικής Αγοράς, του Αστικού και του Υπεραστικού ΚΤΕΛ, των συνεργείων του Δήμου και της ΔΕΥΑΚ, του γηπέδου Λουκαρέα, του Σκοπευτηρίου, κατοικιών και άλλων επιχειρήσεων που από χρόνια, κατ’ αντιστοιχία βρίσκονται στην πλημμυρική ζώνη του Νέδοντα και του ρέματος Καραμπογιά;
3. Πώς γίνεται να πνιγούν 2.000 θεατές ενός ανοικτού θεάτρου, αφού είναι γνωστό ότι για λόγους ασφαλείας (ηλεκτροπληξία, προστασία ηχητικού εξοπλισμού κ.λπ.) με την πρώτη ψιχάλα δε θα λειτουργεί.
Προφανώς δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο οι εντυπωσιακές διαπιστώσεις του Νέου που αναζητά διαφοροποίηση από το Παλιό, μόνο που η απόσταση ανάμεσα στη διάγνωση και τη θεραπεία είναι πολύ μεγάλη.
Παρ’ όλα αυτά, παρεμβάσεις αντιπλημμυρικής προστασίας και βελτίωσης της παροχετευτικότητας του Νέδοντα, έχουν σχεδιαστεί να γίνουν σύμφωνα με όσα θα προτείνει η μελέτη οριοθέτησης του Νέδοντα από την οδό Σπάρτης και άνω και η οποία έχει ήδη ανατεθεί και αναμένεται η εκπόνηση της.
Η διαχείριση χειμάρρων ή ποταμών εντός του οικιστικού χώρου, απαιτεί καλές πρακτικές, που εκατοντάδες πόλεις στον κόσμο ακολουθούν, χωρίς να γκρεμίσουν τίποτα (π.χ. Πράγα, Δρέσδη κ.λπ.) ή να φοβηθούν να κατασκευάσουν κάτι νέο πχ. κυβερνητικά κτήρια στη νέα κοίτη του Δούναβη στη Βιέννη, το στάδιο Millennium στο Κάρντιφ κ.ά.
Με το πνεύμα αυτό θα επιδιώξουμε την ολοκλήρωση του έργου και την ένταξή του σε ένα λειτουργικό πάρκο αναψυχής πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, που θα εκτείνεται σε όλη την παρόχθια ζώνη του βόρειου Νέδοντα.
Νίκος Μπασακίδης: Το Ανοικτό θέατρο θα υλοποιηθεί, παρά την κινδυνολογία…
