Προσπάθειες διεξαγωγής του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Προσπάθειες διεξαγωγής του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας

Την τεχνική της ισορροπίας που έμαθε πολύ καλά τόσα χρόνια που ασχολείται με το χορό πρέπει να ακολουθήσει η καλλιτεχνική διευθύντρια, Λίντα Καπετανέα, προκειμένου να πετύχει τη διεξαγωγή του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Κι αυτό, γιατί οι συνθήκες που ζούμε πλέον έχουν αλλάξει τα πάντα. Σήμερα κυριαρχούν οι κανόνες και τα πρωτόκολλα υγιεινής- ελέω κορωνοϊού και όχι μόνο- και πολύ λιγότερο η τέχνη.

Παρά τις αντίξοες συνθήκες, παλεύει και σχεδιάζει, οργανώνεται και για τη φετινή διεξαγωγή του Φεστιβάλ. Μπορεί κάποια συγκροτήματα να έχουν ήδη ακυρώσει την παρουσίασή τους στο θεσμό, όμως ο χαρακτήρας του θα είναι διεθνής.

Χθες είχε μια σημαντική συνάντηση με το δήμαρχο Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλο. Τόσο η Δημοτική Αρχή όσο και η ίδια αποφάσισαν να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα για διεξαγωγή του θεσμού και φέτος. Εκείνο που φαίνεται να αλλάζει είναι ο χρόνος. Μέχρι σήμερα ο Ιούλιος ήταν ο μήνας του, φέτος προγραμματίζεται να γίνει κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, αν όλα πάνε καλά.

Παράλληλα, από ό,τι φάνηκε στη χθεσινή συνάντηση, τον κυρίαρχο οικονομικό ρόλο θα έχει το υπουργείο Πολιτισμού με 450.000 ευρώ επιχορήγηση, ποσό που ενισχύθηκε χάρις και στις προσπάθειες της καλλιτεχνικής διευθύντριας. Από εκεί και πέρα, προϋπολογίζεται ένα ποσό περίπου 60.000 ευρώ από χορηγίες, ενώ το δικό του μερίδιο θα καταβάλλει και ο Δήμος. Μπορεί να είναι πολύ μικρότερο από κάθε χρονιά (περίπου 50.000 ευρώ), κι αυτό λόγω του κορωνοϊού και των μέτρων ανακούφισης των επιχειρήσεων που έλαβε η Δημοτική Αρχή, αλλά δίνει τη δυνατότητα για τη διεξαγωγή ενός ποιοτικού Φεστιβάλ, ανάλογο εκείνων του πρόσφατου παρελθόντος.   

Έτσι, παρά το σκεπτικισμό που εκφράστηκε στα προηγούμενα Διοικητικά Συμβούλια της “Φάρις” για τη διεξαγωγή του φετινού Φεστιβάλ, φαίνεται, τελικά, ότι ο… ακροβάτης θα καταφέρει να ισορροπήσει και μαζί με αυτόν η Καλαμάτα να γίνει και πάλι κέντρο του χορού, έστω ένα μήνα αργότερα…

Του Αντώνη Πετρόγιαννη