Αν και διανύουμε αισίως τον 21ο αιώνα απολαμβάνοντας τους καρπούς της προόδου και του πολιτισμού που “δρέψαμε” μέχρι σήμερα, εντούτοις υπάρχουν μερικοί συνάνθρωποί μας που συνειδητά ή ασυνείδητα αποστρέφονται αυτό το επίτευγμα με κάποια δυσφορία ή ακόμα και περιφρόνηση, όταν αποφεύγουν να προσαρμοστούν στις γραπτές ή άγραφες υποχρεώσεις που επιβάλλει η κοινωνία μας.
Συγκεκριμένα και πριν αναφερθώ λεπτομερέστερα στο επίμαχο θέμα του κειμένου μου, που αφορά στο κυκλοφοριακό «κολαστήριο» της οδού Αθηνών, θα περιγράψω εν συντομία τα “ψεγάδια” της μειονότητας των ανθρώπων εκείνων που αρέσκονται να αποτελούν εξαίρεση του ισχύοντος κανόνα «σεβασμός προς το συνάνθρωπο και την πόλη», θεωρώντας την απρεπή συμπεριφορά τους μα και την αχαλίνωτη υπεροψία τους ως προνόμιο έναντι της αδυναμίας ή της δειλίας των νομοταγών πολιτών, εναντιώνονται προκλητικά κατά του υποτιθέμενου “κατεστημένου” και 1) αφήνουν τα αθώα σκυλάκια τους που συνοδεύουν “επιδεικτικά” στους περιπάτους τους να “ζωγραφίζουν” με τα “κάκα” τους, όπου λάχει, ως να ήταν η αυλή ή το χωράφι τους, 2) “οχυρώνουν” με πάσης φύσεως υλικά έξω από το σπίτι τους ή έξω από το μαγαζί τους τους δημόσιους χώρους πάρκινγκ ως ο δημόσιος χώρος να ήταν προέκταση του οικοπέδου τους, 3) παρκάρουν ανεξέλεγκτα τα αυτοκίνητά τους πάνω στα πεζοδρόμια ή στις διόδους των ΑμεΑ, 4) εγκαταλείπουν ανέμελα τα προς ανακύκλωση αυτοκίνητά τους στους δρόμους δεσμεύοντας το πάρκινγκ και 5) στερούνται παντελώς από το αίσθημα αλληλεγγύης προς το “συνάδελφο” οδηγό, και με το πρόσχημα “όπου γης και πατρίς” παρκάρουν όπως και όπου “γουστάρουν”, αδιαφορώντας αν η αντιδεοντολογική συμπεριφορά τους “πριονίζει” τα νεύρα των άλλων οδηγών.
Βέβαια, η παροιμία λέει “το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι” και ενόσω η ρήση αυτή ουδέποτε μέχρι σήμερα διαψεύστηκε, αναπλάθεται συγχρόνως και το εύλογο ερώτημα προς πάσα αρχή που ευθύνεται για το “κυκλοφοριακό κολαστήριο της οδού Αθηνών”, αρχής γενομένης από: α) τον αξιότιμο κύριο δήμαρχο της πόλης, ο οποίος διασχίζει, δε διασχίζει καθημερινά την Αθηνών με το αυτοκίνητό του ή πηγαίνει πετώντας στο γραφείο του και αδυνατεί να διαπιστώσει πώς η οδός Αθηνών έχει μετατραπεί σε “Συμπληγάδες” για τους Καλαματιανούς οδηγούς αλλά και για τους επισκέπτες; β) τη Δημοτική Αστυνομία: αυτή δε θα έπρεπε ως αρμόδια υπηρεσία να επιβάλει την τάξη σε όλους αυτούς που παρκάρουν παράνομα εκατέρωθεν της οδού, μετατρέποντάς τη σε μονόδρομο; Ή, απλά, επειδή η εμβέλεια των καθηκόντων της περιορίζεται μόνο στο στενό περιβάλλον του παλαιού δημαρχιακού κτηρίου, της “απαγορεύει” έμμεσα να ελέγξει και να επιβάλει την τάξη στους παρακείμενους δρόμους, όπως π.χ. την παράνομη “κατασκήνωση-παρκάρισμα” ορισμένων Ι.Χ. στα πεζοδρόμια των οδών: Αβίας, Νικηταρά, Οιτύλου και Πολυχάρους; Ή να ελευθερώσει τους δρόμους της πόλης που έχουν καταληφθεί από αναρίθμητα προς επισκευή μηχανοκίνητα δίκυκλα; Και γ) η “έφιππη” Τροχαία τι “ποιεί”; Δεν έτυχε ποτέ στις περιηγήσεις της ανά την πόλη να διαπιστώσει και εντέλει να “εξοντώσει” τη “Λερναία” της οδού Αθηνών, η οποία και για όσο παραμένει “ατιμώρητη” θα προκαλεί ένα ανεξέλεγκτο κυκλοφοριακό αλαλούμ εις βάρος όλων των οδηγών εκείνων που αναμένουν καρτερικά από την Πολιτεία να σεβαστεί και να προστατεύσει τα έννομα δικαιώματά τους και να εφαρμόσει αμετάκλητα τις ισχύουσες προβλεπόμενες διατάξεις του ΚΟΚ;
Του Αριστοτέλη Φράγκου
