-Θαυμάσια εορτή
-Ο λόγος του Σεβασμιωτάτου
-Προσφώνησις του Νομάρχου
Ευρυτάτη και απαστράπτουσα εκ της λευκότητος η αίθουσα της Λαϊκής Σχολής συνεκέντρωσεν επισήμους και μη την πρωίαν της Κυριακής δια τον εορτασμόν των εγκαινίων.
Ο Σεβασμιώτατος μετά του κλήρου, οι Νομάρχης, Δήμαρχος, ο φρούραρχος κ. Μέξας μετά του υποδιοικητού κ. Μιχαλοπούλου και των αξιωματικών, οι βουλευταί Δικαίος, Πετρομανιάτης, Κάββουρας, ο γυμνασιάρχης μετά των καθηγητών, ο επιθεωρητής Σιώρης, ο διευθυντής της αστυνομίας Φλώρος κ.λπ. παρευρίσκοντο εκ των επισήμων.
Εν τιμητική θέσει η δωρήτρια ερίτιμος κα Ρεγγίνα Πανταζοπούλου εδέχετο τας ευλαβείς εκδηλώσεις των προσερχομένων.
Η αίθουσα ήτο καλαισθήτως κεκοσμημένη δια μύρτων με μόνας τας εικόνας της δωρητρίας και του συζύγου της υπέρ τας οποίας είχε τοποθετηθεί καλλιτεχνική εικών του Εσταυρωμένου.
Τους προσερχομένους εδεξιούντο οι εκ του Διοικητικού Συμβουλίου κ. Κουτσομητόπουλος, βουλευτής και Ψάλτης, τραπεζίτης.
Οι λόγοι
Μετά τον αγιασμόν ψαλέντα παρά του κλήρου, ο Σεβασμιώτατος Μεσσηνίας, υπό βήματος περιβεβλημένου την κυανόλευκον, εξεφώνησε θαυμάσιον λόγον εν τω οποίω εξήρε την δωρεάν της εριτίμου κας Πανταζοπούλου, ανέπτυξε τον προορισμόν του ιδρύματος μέλλοντος κυρίως να μορφώση τον εργάτην και επεκαλέσθη τούτο μεν την προθυμίαν του λαού, όστις δέον να προσέρχεται εις την Σχολήν, τούτο δε την αρωγήν των μορφωμένων συμπολιτών όπως εισφέρωσι τα φώτα των υπέρ των κατωτέρων τάξεων.
Η ομιλία της Α.Σ. αξιοσημείωτος, διότι διαφυγούσα τον στενόν θρησκευτικόν χαρακτήρα προσέλαβε την σημασίαν κοινωνιστικής διδασκαλίας, και κατεχειροκροτήθη υπό των παρισταμένων.
Ακολούθως ο Νομάρχης Τόμαν όρθιος από της θέσεως απηύθυνεν εύγλωττον συγκινητικωτάτην προσλαλιάν εις την δωρήτριαν καν Ρεγγίναν Πανταζοπούλου, εξάρας την κοινωνικήν χρησιμότητα αυτής και ευχηθείς όπως και άλλοι μιμηθώσι το παράδειγμά της.
Πρώτος ο κ. Τόμαν βαθύτατα συγκεκινημένος ησπάσατο την χείρα της δακρυούσης κας Πανταζοπούλου, μετ’ αυτόν δε ο Δήμαρχος, οι λοιποί επίσημοι και το πλήθος.
Η ωραία εορτή έληξεν υπό τους ήχους του Εθνικού Ύμνου.
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΘΑΡΡΟΣ»
Τα μαθήματα της Λαϊκής Σχολής
«ΘΑΡΡΟΣ» 15 Νοεμβρίου 1911
Κύριε συντάκτα,
Το ωραίον και μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της Λαϊκής Σχολής δεν ανηγέρθη δια να στολίση μόνον την πόλιν αλλά κυρίως όπως χρησιμεύση δια την διδασκαλίαν μαθημάτων προς τον λαόν και οργάνωσιν εν γένει διαλέξεων μορφωτικών.
Εν τούτοις καίτοι ο Νοέμβριος πλησιάζει προς το τέλος του και η περίοδος καθ’ ην γίνονται τοιαύτα μαθήματα είναι ακριβώς, αυτή την οποίαν διατρέχομεν, δεν εγένετο ακόμη έναρξις της λειτουργίας του ιδρύματος, ου μόνον δε τούτο αλλ’ ουδέ προκαταρκτική ενέργεια κατεβλήθη όπως ανευρεθώσιν οι ομιληταί, καθορισθώσιν αι ώραι των μαθημάτων των μελλουσών να αρχίσωσι διαλέξεων της Σχολής.
Ποίοι οι λόγοι της τοιαύτης αδρανείας δεν δύναμαι να γνωρίζω, ελπίζω όμως να είναι σοβαροί, διότι άλλως δεν θα εξηγείτο η εις αχρηστίαν περιαγωγή Ιδρύματος από το οποίον η πόλις αναμένει πολλά και ειδικώτερον η κοινωνία των κατωτέρω τάξεων.
Εν πάση περιπτώσι θα μοι επιτραπή δημοσία να εκφράσω την ευχήν της ταχυτέρας ενάρξεως των μαθημάτων της Λαϊκής Σχολής, οργανουμένου μετά τάξεως του συστήματος των διαλέξεων δι’ εκλογής καταλλήλων προσώπων.
Ελπίζω ότι ο Σεβασμιώτατος, όστις τόσον ωραία διέγραφεν εις τον πανηγυρικόν των εγκαινίων τον προορισμόν της Σχολής, θα λάβη υπ’ όψιν τας συστάσεις μου, διότι είναι κρίμα να μένη αχρησιμοποίητον τόσον ωραίον κτήριον.
Μεθ’ υπολήψεως
ΠΟΛΙΤΗΣ
