Η Βίβιαν Ινώ Τσαμαδού έκανε μια τρομερή αποκάλυψη τα προπερασμένα Χριστούγεννα… Στη σύγχρονη Ελλάδα υπάρχουν μάγισσες! Και μάλιστα, μια αξιοσημείωτη οικογένεια έχει ρίζες καταγωγής από τη Μεσσηνία και δρα στα μέρη μας, όπως ακριβώς και η ίδια η συγγραφέας!
Αλλά μην …τρομάζετε, πρόκειται απλώς για φανταστικές ιστορίες. Ή μήπως όχι; Η Ρεγγίνα, η Ρόζα, η Νόρα, η μαμά τους Ισαβέλλα Φράγκου και οι άλλοι ήρωες που ξεπηδούν από τις σελίδες της σειράς «Οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα δάκρυα», κινούνται στο κάστρο της Ιζαμπούς, στην Καρδαμύλη των Τρουπάκηδων, βιώνουν το σεισμό της Καλαμάτας, περνούν από το αεροδρόμιο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας, βρίσκονται στο αθλητικό κέντρο της Τέντας, εν ολίγοις ζουν ανάμεσά μας…
Όλα αυτά δημιουργήθηκαν από την ισχυρή παιδιόθεν σχέση της Βίβιαν με τον κόσμο των μαγισσών, σε συνδυασμό με τις επιρροές από τη δουλειά της μαμάς της Ελένης Τσαμαδού, καταξιωμένης ήδη στο χώρο του ιστορικού μυθιστορήματος («Η Εμμονή της Μνήμης» είναι το νέο της βιβλίο).
Η νεότερη κα Τσαμαδού μπήκε δυναμικά στο χώρο της συγγραφής πριν από ενάμιση περίπου χρόνο και έκτοτε μας έκανε να δούμε με διαφορετικό τρόπο το παιδικό βιβλίο που δεν απευθύνεται μόνο σε λιλιπούτειους αναγνώστες, αλλά μπορεί να συναρπάσει ανθρώπους κάθε ηλικίας. «Τα βιβλία μου απευθύνονται σε παιδιά από 7 ετών και άνω, αλλά και σε μία ευρεία γκάμα ηλικιών, ακόμα και σε ενήλικες που αγαπούν τις ιστορίες μυστηρίου, φαντασίας και χιούμορ» λέει χαρακτηριστικά η ίδια.
«Οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα δάκρυα» και το δεύτερο βιβλίο της σειράς που μόλις κυκλοφόρησε «Στις σκούπες, αδερφές μου, στις σκούπες» έχουν την επιμέλεια της ποιότητας των εκδόσεων «Μάρτης» και την εκπληκτική εικονογράφηση της Κατερίνας Σισκοπούλου.
Με την αφορμή αυτή το «Θ» είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει με την Βίβιαν Ινώ Τσαμαδού.
-Γιατί γράφετε και γιατί παιδικά βιβλία;
Γράφω βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω εγώ. Δεν έχω σταματήσει ποτέ να διαβάζω «παιδικά» βιβλία, εννοώ βιβλία φαντασίας, με υπόθεση, πλοκή και ζωντανούς ήρωες. Έχω ακούσει ότι γράφουμε επηρεασμένοι από αυτά που διαβάζουμε, οπότε αυτό το είδος της λογοτεχνίας μού βγαίνει πιο φυσικά.
-Πώς έρχεται η έμπνευση;
Από οτιδήποτε. Από αστεία, και όχι μόνο, περιστατικά που έχω ζήσει στην οικογένειά μου και με τους φίλους μου. Ή από βιβλία, ταινίες και σειρές που μου αρέσουν. Αλλά και από τα όνειρά μου. Ξεκίνησα να γράφω το «Οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα δάκρυα», όταν ένα πρωί, λίγο πριν ξυπνήσω, είδα ένα όνειρο με μία μάγισσα που πετούσε ψηλά στον ουρανό και φώναζε γιατί φαινότανε από κάτω το βρακί της! Με το που ξύπνησα κάθισα στον υπολογιστή και άρχισα να γράφω: «Η Νόρα ήταν μια μικρή μάγισσα που ζούσε με τις αδερφές της…».
-Ποια είναι η σχέση σας με τις… μάγισσες;
Από παιδί είμαι συνδεδεμένη μαζί τους. Έχω διαβάσει πολύ για το θέμα αυτό και έχω κάνει τις προσωπικές μου επιλογές σύμφωνα με τις αξίες μου. Η μαγεία είναι η εσωτερική δύναμη που έχουμε για να πετύχουμε τους στόχους και τις επιθυμίες μας. Στα βιβλία μου κάνω ένα διαχωρισμό ανάμεσα στη θετική και αρνητική χρήση της μαγείας. Η μαγεία, όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο όψεις, θετική και αρνητική. Στα βιβλία μου, υπάρχουν οι καλοί μάγοι και οι μοχθηροί «καραμάγοι». Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι οι πρωταγωνίστριές μου ανήκουν σε μια οικογένεια με αξίες με στόχο να κάνει το καλό, θεραπεύει και βοηθά τους ανθρώπους και τα ζώα. Η μάγισσα Ισαβέλλα ξέρει τον τρόπο για να γίνει πάμπλουτη αλλά δεν το κάνει, επιλέγει να δουλεύει πωλήτρια στην ΙΚΕΑ.
-Πόσο σημαντικές είναι οι επιρροές μιας μαμάς συγγραφέως;
Πολύ σημαντικές. Η μητέρα μου, μου ενέπνευσε την αγάπη για τη μυθολογία και το φανταστικό, από μωρό μού διάβαζε ελληνικούς μύθους και με προέτρεπε στο διάβασμα. Είχαμε μία τεράστια βιβλιοθήκη με κάθε είδους βιβλία, ελληνικά αλλά και αγγλικά. Εκτός από την λογοτεχνική παιδεία, η μητέρα μου με επηρέασε ως συγγραφέας γιατί γράφει ιστορικά μυθιστορήματα που διαδραματίζονται στην περιοχή μας, τη Μεσσηνία.
Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο μου, είχα τοποθετήσει τις μάγισσες σε ένα δάσος, σε ένα «ευρωπαϊκό» φόντο, όμως κάποια στιγμή αποφάσισα να το αλλάξω και να βάλω την ιστορία μου στην πατρίδα μας, τη Μεσσηνία. Στη συνέχεια ενσωμάτωσα στο βιβλίο διακειμενικές αναφορές, όχι μόνο σε παιδικά βιβλία που μου άρεσαν, αλλά και στο ιστορικό μυθιστόρημα «Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του Άγγελου Τερζάκη. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιρροή από τη μητέρα μου ως λογοτέχνιδος, χωρίς να το επιδιώξει η ίδια. Ήταν αυθόρμητο.
-Ανάμεσα σε μια υπερπαραγωγή παιδικών βιβλίων τι διαφορετικό έρχονται να φέρουν η Ρεγγίνα, η Ρόζα και η Νόρα;
Είναι τα κορίτσια της διπλανής πόρτας, οι φίλες των παιδιών σας, που όμως είναι και μάγισσες. Στο βιβλίο μου η φαντασία ενσωματώνεται στην πραγματικότητα, όπως είναι και ο κόσμος των παιδιών. Οι μάγισσες και οι μάγοι του βιβλίου μου ζούνε στην Ελλάδα του σήμερα, όχι σε κάποια μακρινή χώρα. Είναι δικά μας παιδιά! Επίσης, αντιμετωπίζω τα παιδιά σαν ώριμους αναγνώστες, απευθύνομαι σε αυτά με ευθύτητα και φυσικό τρόπο.
Γράφω όπως μιλάνε αυτά, καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τα ημερολόγια των μικρών μαγισσών. Και καθώς η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο, τα παιδιά ταυτίζονται με τους διαφορετικούς χαρακτήρες της ιστορίας.
-«Στόχος μου είναι να μάθουν τα παιδιά μέσα από τα βιβλία μου την ιστορία του τόπου τους» αναφέρετε κάπου. Πόσο σημαντικό, αλλά και πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Δεν είναι εύκολο. Η προσέγγισή μου είναι να περνάω μηνύματα και γνώσεις με φυσικό τρόπο, σαν λεπτομέρειες μέσα στην ευρύτερη πλοκή της ιστορίας. Αναφέρω μερικά παραδείγματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών να μάθουν περισσότερα, ακόμα και με προτροπή των γονιών τους ή εκπαιδευτικών. Η μαμά των μαγισσών έχει καταγωγή από την Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ του Κάστρου της Καλαμάτας. Η μικρή Νόρα λέει ότι θέλει να φανεί γενναία σαν την Μπουμπουλίνα ή ότι θέλει να κρυφτεί στη σπηλιά του Νέστορα στη Βοϊδοκοιλιά.
Η Ισαβέλλα κλαίει πάνω στα ερείπια της, γκρεμισμένης από το σεισμό του 1986, Καλαμάτας και ο Δημήτριος την παρηγορεί, λέγοντάς της ότι θα τα ξαναχτίσουν όλα και η Καλαμάτα θα γίνει μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας.
-Υπάρχει κάτι ξεχωριστό ή ιδιαίτερα ενδιαφέρον που σας έχουν πει τα παιδιά για κάποιο από τα βιβλία σας;
Συνήθως ταυτίζονται με τις μαγισσούλες. Τα αγόρια μιας φίλης μου ξετρελάθηκαν με το «ιστορικό φίδι» τον Γοδεφρείδο και με ρώτησαν αν το επόμενο βιβλίο μου θα είναι για φίδια! Το πιο κολακευτικό που έμαθα ήταν ότι στις διακοπές των Χριστουγέννων δύο κοριτσάκια που δε γνώριζα έδωσαν ραντεβού μέσω σκάιπ για να διαβάσουν το βιβλίο μου, παίζοντας τους ρόλους των μαγισσών. Και ένα άλλο είπε στη φίλη της ότι «απαιτεί να βγει αμέσως το επόμενο βιβλίο»!
-Τι σημαίνει για εσάς η Μεσσηνία;
Είναι η πατρίδα μου, ένας από τους τόπους καταγωγής της οικογένειάς μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν επέστρεψα οριστικά στην Ελλάδα έπειτα από 7 χρόνια παραμονής στην Αμερική, ένιωσα να φτάνω «σπίτι μου» όταν πέρασα «κάτω από το αυλάκι», στο δρόμο για το Μάραθο Μεσσηνίας. Είμαι περήφανη για την καταγωγή μου, η Πελοπόννησος είναι κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού και εδώ συνέβησαν σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας μας ανά τους αιώνες.
-Πόσο δύσκολο είναι συνδυάσετε τη συγγραφή με τις απαιτητικές επαγγελματικές και άλλες υποχρεώσεις σας;
Τα καταφέρνω γιατί δεν έχω άλλες υποχρεώσεις εκτός από αυτές. Ορίζω το χρόνο μου, δουλεύω την εβδομάδα, γράφω τα Σαββατοκύριακα, συχνά και τις Παρασκευές. Στην άδειά μου τα Χριστούγεννα έγραψα το «Στις σκούπες, αδερφές μου, στις σκούπες». Είμαι πολύ οργανωμένη, έχω αίσθηση του χρόνου και ξέρω πότε είναι οι παραγωγικότερες ώρες μου μέσα στη μέρα. Όμως, θα ήθελα να έχω άλλες 12 ώρες για να ασχολούμαι περισσότερο με τα βιβλία.
-Τα παιδιά διαβάζουν, αγαπούν το βιβλίο, τελικά; Και η υγειονομική κρίση με τα διαδοχικά lock down ωφέλησε την ανάγνωση ή έδωσε περαιτέρω προβάδισμα στα ηλεκτρονικά μέσα;
Ενδιαφέρουσα η ερώτησή σας, γιατί και τα δύο σκέλη ισχύουν. Απ’ όσο γνωρίζω, το βιβλίο ανέβηκε στις προτιμήσεις κατά τη διάρκεια του lockdown. Από την άλλη, τα ηλεκτρονικά μέσα κερδίζουν έδαφος με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όμως, το βιβλίο, η μυρωδιά και η αίσθηση του χαρτιού, η εικονογράφηση και το εξώφυλλο είναι και θα παραμείνουν ένα αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού.
Ποια είναι η Βίβιαν Ινώ Τσαμαδού
Η Βίβιαν Ινώ Τσαμαδού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μεσσηνία, το Κρανίδι και τη Σμύρνη. Έζησε για επτά χρόνια στην Ουάσιγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών, απ’ όπου αποφοίτησε από το University of Maryland με τίτλο BA Language & Foreign Studies. Στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο (MA) από το American University στις διεθνείς σχέσεις με υποτροφία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, ενώ εργαζόταν στην Παγκόσμια Τράπεζα για να καλύψει το κόστος διαμονής της. Μιλάει τέσσερις ξένες γλώσσες. Εδώ και 20 χρόνια εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, στον κλάδο της επικοινωνίας και της Εταιρικής Υπευθυνότητας. Επιπλέον διδάσκει σεμινάρια εταιρικής επικοινωνίας, σε στελέχη, startups και φοιτητές. Στον ελεύθερο χρόνο της γράφει στο blog της. Από παιδί αγαπά τις καλές μάγισσες αλλά και την τεχνολογία.
Social Media
Facebook: Vivian Tsamadou
LinkedIn: Vivian Ino Tsamadou
Instagram: VivianTsamadou
Blog: suvivalbox.gr
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
