Αλησμόνητε φίλε Δημήτρη,
η βαθιά λύπη από την πρόωρη αναχώρησή σου για το μεγάλο χωρίς επιστροφή ταξίδι έχει βαθιά συγκλονίσει ολόκληρη την κοινωνία της πόλης μας. Αλλοίμονο!
Σε πρόδωσε ό,τι αγνότερο διέθετες. Η καλή καρδιά σου!
Συγχώρεσέ μας που σε αποχαιρετάμε τόσο λιτά. Η πάνδημη νόσος απέτρεψε μεγάλο πλήθος φίλων σου να βρεθούν σιμά σου. Νοερά σού στέλνουν το στερνό κατευόδιο. Αυτή την ώρα του πόνου και της θλίψης αγωνίζομαι μπροστά στο σεπτό σκήνωμά σου, να βρω τα κατάλληλα λόγια προκειμένου να ξεπεράσω την οδύνη μου και να μπορέσω να ξαναθυμηθώ της πάμπολλες αρετές σου .
Θα μου επιτραπεί να επικαλεστώ σκόρπιες μνήμες για να περιγράψω συνοπτικά έναν αυστηρό οικογενειάρχη και έναν ανιδιοτελή θεράποντα της επιστήμης, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Γνωριστήκαμε περί τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ήσουν ένας επιτυχημένος γεωπόνος και διευθυντής της ΣΥΚΙΚΗΣ και είχες ανεβάσει τους εργαζομένους σε περίοπτη θέση. Τους αντιμετώπιζες ως άξιους συνεργάτες και όχι ως κομματικά ανδράποδα. Δυστυχώς, η αγαθή προσφορά στο συνάνθρωπό σου ενοχλούσε τη μετριοκρατία. Και το πλήρωσες.
Οι πάμπολλοι φίλοι σου, αναγνωρίζοντας το ήθος και την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου σε αναδείξαμε ως το μακροβιότερο πρόεδρο Νομαρχιακής Επιτροπής του πολιτικού μας φορέα. Σε πιέζαμε να κατέλθεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, βέβαιοι όντες για την εκλογή σου.
Αρνήθηκες, με το επιχείρημα ότι από τη θέση που βρισκόσουν αφουγκραζόσουν καλύτερα τα λαϊκά προβλήματα και προωθούσες αποτελεσματικότερα τα δίκαια αιτήματα των πολιτών.
Ατυχώς και αυτή η ανιδιοτελής άποψή σου ενοχλούσε την κομματική τάξη και φρόντισε να σε εκπαραθυρώσει μεθοδικά. Οι έντιμες φωνές πρέπει να φιμώνονται προτού πολλαπλασιαστούν, επιτάσσει το «σύστημα».
Υπηρέτησες με πάθος και ανυστεροβουλία και τους δύο βαθμούς της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Υπήρξαμε στενοί συνεργάτες στο Δήμο Καλαμάτας. Τίμησες τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου και λάμπρυνες με την παρουσία σου το θεσμό του προέδρου του Σώματος.
Όσο εύκολο ήταν να είναι κανείς φίλος σου, άλλο τόσο δύσκολο ήταν να είναι εχθρός σου. Όλους τους αφόπλιζε η καλοσύνη σου και το χαμόγελό σου. Σε εποχές εκτραχηλισμού των ηθών υπήρξες ηθική τροχοπέδη.
Σε όλη σου τη ζωή υπήρξες παράδειγμα ευσεβούς χριστιανού και καλού οικογενειάρχη. Ευτύχησες να συναντήσεις την αγαπημένη σου Βούλα και μαζί αποκτήσατε δυο εξαίρετα παιδιά, τον Βασίλη και το Γιώργο. Η λατρεμένη εγγονή σου, Υβόννη, συμπλήρωσε την οικογενειακή ευτυχία σου.
Σήμερα όλοι πενθούν. Η οικογένειά σου πενθεί. Οι φίλοι σου πενθούν. Η ενορία του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και ολόκληρη η Καλαμάτα πενθεί.
Φίλε Δημήτρη.
δυστυχώς, δε θα κολυμπήσεις ξανά στις όμορφες ακρογιαλιές της Καλαμάτας, δε θα απολαύσεις την μυρωδιά των ανθισμένων λεμονιών, δε θα χαϊδέψεις τα κλαδιά της ευλογημένης ελιάς, ούτε και θα νιώσεις το παλμό της κυκλοφορίας των χυμών της αγαπημένης σου συκιάς. Το χώμα της Μάνας Γης, που τόσο πολύ αγάπησες και με πάθος υπηρέτησες, θα σε κρατήσει για πάντα στην αγκαλιά της.
Αιωνία η μνήμη σου, αγαπημένε και αξέχαστε φίλε Δημήτρη.
Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συντοπίτες σου θα σε θυμούνται με αγάπη.
Και κάποιοι, όπως η ταπεινότητά μου, θα σεμνύνονται για πάντα γιατί αξιώθηκαν να τους τιμήσεις με την αγνή φιλία και την ανυστερόβουλη αγάπη σου.
Παναγής Κουμάντος
