Το Πάρκο του Λιμενικού είναι το τελευταίο πάρκο της Καλαμάτας που φανερώνει την αίγλη μιας άλλης εποχής.
Στη βόρεια είσοδό του υπάρχει μωσαϊκό με σχέδια, καθώς και σιντριβάνια (που δε λειτουργούν). Επίσης συναντά κανείς περίφραξη βγαλμένη από μιαν άλλη εποχή με τουβλάκια (δυστυχώς πολλά λείπουν), θάμνους σε συστάδα (επίσης, δυστυχώς, είναι σε κακή κατάσταση) που δείχνουν πώς ήταν τα πάρκα της πόλης παλιά, ενώ υπάρχουν ακόμα ανά την Ελλάδα, ξύλινα παγκάκια παλαιού τύπου, επιβλητικά φωτιστικά (που κάποιες φορές υπολειτουργούν) και τριανταφυλλιές (καμία πλέον). Μάλιστα, με αυτές είχε ταυτιστεί ο συγκεκριμένος χώρος, καθώς αποκαλούνταν και πάρκο των τριανταφυλλιών.
Όλα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από όσα δείχνουν ότι πρόκειται για ένα ξεχωριστό πάρκο, το οποίο δεν έχει την κλασσική πλέον μορφή των υπολοίπων της πόλης, μορφή θεωρητικά μοντέρνα, που όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την αίγλη και την αριστοκρατικότητα που κάποτε διέθετε και εύκολα θα μπορούσε να αποκτήσει ξανά.
Να θυμίσουμε ότι πρώην πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Καλαμάτας (αυτό έχει αρμοδιότητα για το συγκεκριμένο πάρκο) είχε μιλήσει μέχρι και για έτοιμες μελέτες ανάπλασης, ότι έψαχναν για παλαιού τύπου παγκάκια, φωτιστικά κ.λπ.
Βέβαια, όλα αποδείχθηκαν λόγια, αφού τίποτα δεν έγινε στο συγκριμένο πάρκο και η όποια παρέμβαση, δυστυχώς περιορίζεται στη βασική συντήρηση του χώρου. Όταν, δε, συμβαίνει κάτι σοβαρό, γίνεται μεγάλη παρέμβαση, όπως χθες με ένα δέντρο που είχε πέσει το Σαββατοκύριακο.
Νομίζουμε ότι έφτασε η ώρα το συγκεκριμένο πάρκο «να ξαναγεννηθεί», με παρεμβάσεις όμως που δε θα του στερήσουν την αίγλη, αλλά, αντίθετα, θα την αναδείξουν.
Άλλωστε, καλό είναι νομίζουμε να υπάρχει στην πόλη και κάτι αριστοκρατικό, αφού χορτάσαμε «μοντερνισμό», κυβόλιθους και μαρμάρινες πλάκες.
Στη φωτογραφία, όπως αναφέρει η λεζάντα, απεικονίζεται το συγκεκριμένο πάρκο στις 25 Ιουλίου 1940
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
