Είτε πρόκειται για fine dining εστιατόρια είτε για μέρη με πιο comfort προσέγγιση στο φαγητό, στα νέα καφενεία, ακόμα και σε κάποια από τα μπαρ αυτής της πόλης, πλέον όσοι δημιουργούν τις γεύσεις που απολαμβάνουμε αναδεικνύουν τους συνεργάτες τους, λένε από ποιους προμηθεύονται πρώτες ύλες για τις οποίες είναι περήφανοι.
Ο λόγος για τη φάρμα στη Μεσσηνία, της Ιζαμπούς, στην οποία το περιοδικό LIFO είχε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα. Πρόκειται, όπως μαθαίνουμε, για οικογενειακή υπόθεση, για ένα μικρό αγρόκτημα που όμως έχει αποκτήσει μεγάλο όνομα.
Ψυχή της πετυχημένης ιστορίας είναι ο Σταύρος Κωνσταντακόπουλος. Προέρχεται από φαμίλια αγροτική, που πάντα κάτι έβγαζαν τα χωράφια της, ποσότητες που κάλυπταν τις ανάγκες του σπιτιού και μερικούς συγγενείς, η παραγωγή ήταν διαχρονικά μικρή.
Σπίτι τους είχαν χωριάτικα αυγά και κοκόρια, λίγα λαχανικά, χόρτα που μάζευαν και άγρια σπαράγγια, ελιές Καλαμών και τουρσιά σαν τα μελιτζανάκια που έφτιαχναν για να περάσουν το χειμώνα.
«Γνώριζα από μικρό παιδί πότε θα φάω το καθετί, δεν είχα δεδομένο ότι όλα βγαίνουν όλο το χρόνο. Ακόμα και για τις ελιές ήξερα ότι απ’ όταν μαζευτούν, αρχές Νοέμβρη, μέχρι αρχές Δεκέμβρη, που θα τις βάλουμε στο βάζο με το ξίδι και το ελαιόλαδο, θα τρώγαμε όσες είχαμε και αν μέχρι τον Ιούνιο είχαν τελειώσει, θα έπρεπε να περιμένω τις επόμενες», τόνισε στο περιοδικό.
Λογιστής στο επάγγελμα, ο Σταύρος ήταν υπεύθυνος σε ένα μεγάλο αγροτικό πρότζεκτ της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής της Θεσσαλονίκης και του Ιδρύματος «Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου» στο Κέντρο Αγροδιατροφικής Επιχειρηματικότητας Μεσσηνίας.
Μέσα σε συνθήκες κορωνοϊού εκείνος έμεινε στην Αθήνα, «ξέμεινε» για την ακρίβεια, όπως λέει. «Έπρεπε να βρω τον τρόπο να έχω ένα έξτρα εισόδημα για να μπορώ να τα βγάλω πέρα». Στα μέσα του 2020 έβαλε στη φάρμα την πρώτη σοδειά πατάτες. «Άρχισα να τις μοιράζω σε κάποιους φίλους και γνωστούς, τους άρεσε, και τότε άρχισα να σκέφτομαι πώς θα κατάφερνα να κάνω γνωστό το προϊόν».
Το πρότζεκτ πήρε το όνομά του από την Ισαβέλλα της Αχαΐας, η οποία έζησε ένα σημαντικό μέρος της ζωής της στην Καλαμάτα, εντός του κάστρου της πόλης, κατά τον 13ο αιώνα, από την «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του ομώνυμου μυθιστορήματος του Άγγελου Τερζάκη.
Και έχει κάτι το πολύ προσωπικό για ένα νέο άνθρωπο που έκανε πραγματικότητα αυτό που πολλές φορές συζητάμε στις παρέες μεταξύ σοβαρού και (περισσότερο) αστείου όταν ο λόγος έρχεται στην αποκέντρωση.
Α.Π.
