Μία προ ημερών πρωινήν συνεδρίασις του Αυτοφώρου κατηναλώθη σχεδόν με την εκδίκασιν της κατωτέρω… βαρυσημάντου υποθέσεως.
Ο Π.Φ., νέος του συρμού, κομψευόμενος, συνελήφθη υπό αστυνομικού οργάνου την προηγουμένην της δίκης του εσπέραν καθ’ ην στιγμήν ανεκουφίζετο «ψιλικών» υπό παράθυρον τι οικίας τινός εν Παραλία.
-Διατί προσήχθη αυτός ο ευμορφονιός; ερωτά ο Πταισματοδίκης με αξιώσεις ευφυολογίας.
-Ο νέος αυτός, κε Πρόεδρε, ουρούσε χθες περί τα μεσάνυχτα υπό τα παράθυρα ενός σπιτιού στην παραλία. Εις παρατήρησίν μου ότι απαγορεύεται το «ουρείν» έξωθι των οικιών, αυτός αντί άλλης απαντήσεως εστράφη και αφού με εκεραυνοβόλησεν αγρίως δια του βλέμματός του… εξηκολούθησε το… «βιολί του», χωρίς να πη λέξιν.
Ο Πταισματοδίκης εκπλήσσεται.
-Έλα εδώ κατηγορούμενε, διατάσσει ο προϊστάμενος του Δικαστηρίου. Έχονται αληθείας αυτά που καταγγέλλει ο χωροφύλαξ;
-Μάλιστα, απαντά εκείνος σταθερώς.
-Ομολογείτε την πράξιν σας;
-Μάλιστα, επανέλαβε σταθερότερα.
-Μάλιστα;
-Πού να πήγαινα, κύριε Πταισματοδίκη;
-Στο πλησίον ουρητήριον, φίλε μου.
-Δεν υπάρχει.
-Στο μακρυνότερον.
-Ούτε τέτοιο υπάρχει.
-Τότε έπρεπε να επιβληθήτε στον εαυτό σας.
-Δεν ημπορούσα… υπήρχε εκτάκτως ανωτέρα βία. Και αυτό δεν ειμπορείτε να μην το πιστέψετε εφ’ όσον αν δεν υπήρχεν ανωτέρα βία ή δεν θα ουρούσα στην οικία, ή τέλος πάντων θα αποτραβιόμουνα πιο πέρα σε κανένα σκοτεινό μέρος.
Αλλά τα επιχειρήματα του κατηγορουμένου δεν κρίνονται επαρκή προς κατάρριψιν της κατηγορίας, δι’ ο και καταδικάζεται εις 100δραχμον πρόστιμο.
Και ο φουκαράς νεαρός εξερχόμενος της αιθούσης σκέπτεται αν δεν θα έπρεπε ει ην περίπτωσιν ευρίσκετο δια δευτέραν φοράν εις εκτάκτως ανωτέραν βίαν, εν Παραλία να…
ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ
