Συναυλία της Σχολής Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής της Μητρόπολης Μεσσηνίας

Συναυλία της Σχολής Βυζαντινής  και Παραδοσιακής Μουσικής της Μητρόπολης Μεσσηνίας

Την καθιερωμένη συναυλία λήξης των μαθημάτων της για τη σχολική περίοδο 2023 – 2024 πραγματοποίησε το βράδυ της Τετάρτης, στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, η Σχολή Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας.

Ο τίτλος της συναυλίας «Από το Βυζάντιο στο Μάρκο Βαμβακάρη», προϊδέασε τους παρευρισκόμενους για το περιεχόμενο αυτής και η συμμετοχή τους σε πολλά γνωστά άσματα επιβεβαίωσε τη σχέση του Βυζαντίου με το σήμερα.

Τα μέλη της Σχολής, υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση του διευθυντή της και πρωτοψάλτη του Μητροπολιτικού Ναού της Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας, Κ. Σιάχου, παρουσίασαν ένα αφιέρωμα στη λαϊκή μουσική, με αναφορές στην κοσμική (λαϊκή) μουσική του Βυζαντίου και του Νέου Ελληνισμού, με ιδιαίτερη αναφορά στη συνεισφορά των «βυζαντινών μουσικών» στη διατήρηση της ελληνικής μουσικής, και κεντρική βεβαίως παρουσίαση των πιο γνωστών λαϊκών τραγουδιών του περασμένου αιώνα αλλά και των ημερών μας.

Στη συναυλία συμμετείχαν το τμήμα της λαϊκής μουσικής, με την άριστη συνεργασία μαθητών, καθηγητών, εξωτερικών συνεργατών, και η χορωδία της Σχολής.

Το σεβασμιώτατο μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο εκπροσώπησε ο πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, αρχιμανδρίτης Φίλιππος Χαμαργιάς, ο οποίος, κλείνοντας την όλη εκδήλωση, συνεχάρη το διευθυντή, τους συντελεστές, τους οργανοπαίχτες και τα μέλη της χορωδίας, τονίζοντας το μεγάλο πολιτιστικό, ιστορικό και κοινωνικό έργο που προβάλλεται μέσα από τη σχολή και αντικατοπτρίζει το έργο της Εκκλησίας. Είπε χαρακτηριστικά: «Μέσα από την αποψινή συναυλία θα μας μείνουν τρία πράγματα: 1) Ότι η μουσική, είτε είναι βυζαντινή, είτε παραδοσιακή, είτε λαϊκή, έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό, είναι ελληνική. 2) Η μουσική είναι βίωμα, αφού παρατηρώντας τους μουσικούς απόψε, είδαμε ότι οι οργανοπαίχτες των εγχόρδων αγκάλιαζαν τα μουσικά όργανα με αγάπη, των κρουστών τα χάιδευαν με στοργή και των πνευστών τους έδιναν πνοή ζώσα. 3) Ένα είναι σίγουρο. Η παρουσία διαφορετικών ηλικιών στη Σχολή δείχνει ότι η μουσική δεν έχει ούτε ηλικία, ούτε όριο, αλλά είναι για όλους».