Μέσα στα καταπράσινα φυλλώματα του πάρκου που γι’ αυτά έχει να πη κάθε ξένος που περνάει από την πόλη της Μεσσήνης βρίσκεται το μικρό κέντρο «Όασις» – πραγματική όασις – ένα τοπίο μαγευτικό που πλαισιώνεται από χαμόκλαδα και από διάφορα άνθη της εποχής, από πεύκες και από άλλα τόσα δένδρα που το περιβάλλουν.
Λίγα τραπεζάκια περιποιημένα εδώ και κει σπαρμένα μέσα στα δένδρα γεμίζουν από κόσμο. Εδώ περνάει ο κάθε Νησιώτης δύο βραδινές ώρες αξέχαστες.
Το ραδιομεγάφωνο πλουτισμένο από τα νεώτερα και εκλεκτώτερα τραγούδια, σπαταλά τους ήχους του και μαζί με την αύρα δίνουν έναν τόνο ακόμα στην απόλαυση του κόσμου. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Η Διεύθυνση της Οάσεως όλο το καλοκαίρι δεν το περνάει μόνο με το ραδιομεγάφωνο. Όχι… κατεβάζει εκλεκτά νούμερα, ακροβάτες, χαβάγιες και τόσα άλλα καλλιτεχνικά συγκροτήματα.
Ύστερα απ’ αυτό μπορεί να πάρη κανείς το δρόμο για το σταθμό. Ο δημοφιλής Σπύρος Κρεμμυδάς με το ραδιογραμμόφωνό του διασκεδάζει τους διαβάτες μαζί με τους θαμώνες του. Με ένα ουζάκι ή και με μια κομπόστα στο μικρό εξοχικό, ένα παθιάρικο ταγκό ή ένα βαλς της εποχής ξεκουράζει τον καθένα απ’ τις στενοχώριες του καθημερινού του βίου.
Προχωρείς και παίρνεις τη σιδηροδρομική γραμμή και τη δημοσία οδό προς την Καλαμάτα, αφήνοντας πίσω σου λίγα καταπράσινα λειβάδια, και φτάνεις στο αγροτικό εξοχικό, ο «Πάμισος». Ένα τοπίο κι αυτό απερίγραπτο, γεμάτο δροσιά, που εναρμονίζεται με το σιγανάλαφρο γαργάρισμα που αφήνει χαϊδευτικά το ποτάμι.
Λίγα φτωχοβαμμένα, από δω και από κει απ’ τη σιδηροδρομική γραμμή, τραπεζάκια, και κάτω από τις μεγάλες λεύκες γεμάτα από κόσμο που σ’ όλων τα πρόσωπα ζωγραφίζεται η χαρά.
Κι άλλοι πάλι παίρνουν το δρόμο προς την Αγια – Παρασκευή. Μα κι αυτοί δεν πέφτουν έξω. Πριν ακόμα φτάσουν βρίσκονται τα φημισμένα εξοχικά Τράγου και Πατσαβούρα. Δύο εξοχικά περιποιημένα και ζωγραφισμένα από το μεγάλο ζωγράφο του σύμπαντος. Η πρασινάδα ξεχύνεται παντού.
Δωμάτια ολόκληρα πλαισιωμένα από δένδρα και άνθη και μέσα τα τραπεζάκια με λίγες καρέκλες. Σωστές φωλίτσες για τους γλεντζέδες.
Εκεί μέσα στις απόκρυφες πρασινάδες της φύσεως που τραγουδάνε τα πουλιά το καθημερινό τους τραγούδι και που γύρω τους είναι ξεσκεπασμένη όλη η πλάση, βρίσκει ο κάθε Νησιώτης την πραγματική διασκέδαση. Καθώς ξέρει κιόλας να διασκεδάζη βρίσκει τον εαυτόν του, ξανοίγεται και περνάει λίγες ώρες χαράς και ευτυχίας.
Β. ΚΑΡΤΕΡΟΛΙΩΤΗΣ
