Μια πολύ καλά οργανωμένη δομή εκπαίδευσης, ένα όμορφο περιβάλλον, πολλή πολλή αγάπη, εμπειρία, νέες ιδέες και όραμα. Αυτά συνάντησα στο ραντεβού μας για κουβέντα με τον κύριο Φώτη Μπουγά.
Ένας «πατέρας» που έχει καταφέρει να «βγάζει» υπέροχα και καταρτισμένα παιδιά στην κοινωνία. Μια επιχείρηση που απασχολεί 140 ανθρώπους, κι όταν βρεθείς κοντά τους, σε υποδέχονται πάντα με ένα χαμόγελο.
Τα είπαμε, διαβάστε τα και θα καταλάβετε:
-Όλα τα ωραία πράγματα από κάπου και κάποτε ξεκινούν. Πότε γεννήθηκε αυτό το σπουδαίο εγχείρημα και τολμηρό, θα έλεγα, για εκείνη την εποχή;
Είχα τη «λόξα», να το πω έτσι, να κάνω κάτι δικό μου στην εκπαίδευση. Δε συμφωνούσε κανείς από τους δικούς μου τότε, ούτε η Μάντω (σύζυγος), ούτε ο πατέρας, ούτε η μάνα μου.
Για να καταλάβεις, το 1988 πήγα στρατιώτης. Όταν γύρισα το 1990, ο πατέρας μου είχε δώσει προκαταβολή για να αγοράσει οικόπεδο στην Καλαμάτα και να κτίσουμε μια πολυκατοικία, να την εκμεταλλευόμαστε. Εγώ του είπα «δε το θέλω αυτό» και έτσι αγοράσαμε το οικόπεδο εδώ και ξεκινήσαμε το σχολείο το 1992. Τότε δεν υπήρχε τίποτα στην περιοχή. Η ιδέα μού μπήκε όταν ήμουν δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο στην Αθήνα και η Μάντω νηπιαγωγός. Να φανταστείς, εκείνη την εποχή ταυτόχρονα μου είχαν γίνει πάρα πολλές προτάσεις για δουλειά σε διάφορους τομείς, αλλά εγώ διάλεξα τη «λόξα» μου, να φτιάξω το δικό μου σχολείο.
-Και ερχόμαστε στο 1992. Πώς ξεκινήσατε το σχολείο;
Ξεκινήσαμε αρχικά με τον Παιδικό Σταθμό, την επομένη χρονιά το Νηπιαγωγείο και μετά τάξη τάξη το Δημοτικό. Την πρώτη χρονιά Πρώτη Δημοτικού, τη δεύτερη χρονιά Πρώτη-Δευτέρα, την τρίτη χρονιά, Πρώτη- Δευτέρα- Τρίτη και πάει λέγοντας. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το Δημοτικό Σχολείο.
-Πώς προσελκύσατε τους γονείς; Εκείνη την εποχή υπήρχε κάτι αντίστοιχο;
Ναι, υπήρχαν τα Εκπαιδευτήρια Παναγιωτόπουλου, που ήταν σε άνθιση τότε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, το συγχωρεμένο Παναγιωτόπουλο με τη γυναίκα του, όταν φτιάχναμε εδώ το σχολείο, να περνούν απέξω και να βλέπουν, γιατί ήμασταν οι νέοι «ανταγωνιστές» τους να το πω έτσι.
Ξεκινήσαμε πολύ δυναμικά. Την πρώτη χρονιά είχαμε 45 παιδιά, ένα μεγάλο νούμερο για το ξεκίνημά μας. Φέραμε πολλές γνώσεις, φρέσκες ιδέες, ειλικρίνεια, αγάπη. Όλα αυτά εκτίμησαν οι γονείς, και για να τα «φέρουμε» όλα αυτά ταξιδέψαμε πολύ. Για να καταλάβεις, ακόμα και το σχέδιο κατασκευής του πρώτου κτηρίου που φτιάξαμε είναι αντιγραφή από ένα νηπιαγωγείο στην Τουλούζ της Νότιας Γαλλίας. Έτσι μας εμπιστεύτηκαν οι γονείς.
-Kαι έρχεται το Γυμνάσιο και το Λύκειο το 2004, με τα ίδια παιδιά;
Σχεδόν τα ίδια παιδιά, γιατί πολλά παιδιά δεν μπορούσαμε να τα εξυπηρετήσουμε. Είχαν ανοίξει τα φτερά τους και είχαν πάει σε άλλα σχολεία. Μεμονωμένα κάποια γύρισαν μετά. Έτσι ανοίξαμε το Γυμνάσιο και το Λύκειο, γιατί πίστευα ότι πρέπει να ολοκληρώσουμε το εγχείρημα και να δυναμώσουμε ως μονάδα. Να είμαστε μια κάθετη μονάδα και να προσφέρουμε τα πάντα στην εκπαίδευση. Ήταν και μια ευκαιρία να βλέπουμε τους κόπους μας να αμείβονται, για αυτό το κάναμε. Τότε είναι που κάναμε ένα μεγάλο οικονομικό άνοιγμα με δάνειο και φτιάχτηκε ένα μεγάλο σύγχρονο κτήριο, σε αντίθεση με τα πιο παλιά κτήρια που έγιναν κομμάτι κομμάτι.
-Είχατε βάλει κάποιους κανόνες λειτουργίας από τότε. Οι κανόνες αυτοί λειτουργούν και σήμερα;
Γενικά, προσαρμοζόμαστε. Αυτό το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε από τότε, προσπαθούμε να υπάρχει και τώρα. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που είναι πάρα πολλά χρόνια εδώ, οπότε υπάρχει η μαγιά. Έρχονται και καινούργιοι άνθρωποι, αλλά σε μεγάλο ποσοστό είναι σταθεροί οι συνεργάτες μας.
Το καλό που υπάρχει στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ότι χαράζεις μια γραμμή μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που βάζει το υπουργείο Παιδείας και προχωράς.
-Ξεφεύγετε καθόλου από αυτό το πλαίσιο;
Από το γενικότερο πλαίσιο σαφώς και ξεφεύγουμε. Εμείς έχουμε το δικό μας πλαίσιο, για να κάνουμε πράγματα μοντέρνα, καινούργια και διαφορετικά, κι αυτό που βλέπω με χαρά είναι ότι πολλά από αυτά που κάναμε εμείς πρώτοι τα έχουν ακολουθήσει πολλοί στην Καλαμάτα. Τα έχει ακολουθήσει και το Δημόσιο. Φέραμε πολλά πράγματα στην Καλαμάτα που μετά υιοθετήθηκαν από ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, και χαιρόμαστε πολύ γι αυτό.
-Υπάρχει η θεωρία για τα ιδιωτικά σχολεία ότι «εφόσον πληρώνω, πρέπει να μου περνάς το παιδί», τι λέτε;
Αυτό δεν υπάρχει 100%, και να πω την αλήθεια, δεν το ζητά και κανένας σε μας, ούτε υπάρχει η νοοτροπία αυτή, επειδή είναι το σχολείο αρκετά μεγάλο πλέον. Καταλαβαίνει ο άλλος ότι δεν μπορεί ένα άτομο να ταρακουνήσει ολόκληρο σχολείο έτσι. Οι σχέσεις με τους γονείς είναι πολύ καλές. Προσπαθούμε να τους λέμε 9,5 πράγματα, για να κάνουμε 10, και έτσι βαδίζουμε.
-Συμμετέχουν, βοηθούν οι γονείς;
Η μεγάλη πλειοψηφία βοηθά. Υπάρχουν κάποιοι μεμονωμένοι που δε βοηθούν, οι οποίοι κάνοντας περισσότερο θόρυβο νομίζαμε ότι έτσι είναι η κοινωνία και την πατούσαμε παλιά, αλλά τελικά δεν είναι έτσι. Αυτοί είναι μεμονωμένοι.
-Πολλοί γονείς πηγαίνουν τα παιδιά τους στο ιδιωτικό σχολείο για μεγαλύτερη ασφάλεια, έτσι είναι;
Νομίζω ότι ισχύει αυτό. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν και γονείς που φεύγουν από εδώ και λένε «φεύγω να πάω το παιδί μου στην αληθινή κοινωνία, να μην είναι τόσο προστατευμένο». Γενικά η δική μας φιλοσοφία είναι να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνει κάθε σχολείο. Το παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να το προσέχουν και να το ελέγχουν οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τη ζωή του.
-Αισθάνεσαι ότι είσαι ένας πατέρας με χιλιάδες παιδιά;
Ναι, κι είναι πολύ ωραίο αυτό, γιατί βλέπεις από το τρίχρονο μέχρι και το δεκαοκτάχρονο να σου μιλά, εδώ στο σχολείο, επίσης βλέπεις και τον τριαντάρι γονιό που σου φέρνει το παιδί του. Κάτι πολύ συγκινητικό ήταν όταν πριν από επτά χρόνια ήρθαν παλιοί μας μαθητές και μας έφεραν τα παιδιά τους. Κάπως έτσι αισθάνομαι με τα παιδιά μας, σαν πατέρας.
-Κάτι που είναι άξιο λόγου είναι ότι είστε από τις λίγες επιχειρήσεις στη Μεσσηνία που απασχολεί τόσους πολλούς εργαζομένους. Πώς το διαχειρίζεστε αυτό;
Σε όλες τις περιπτώσεις βλέπω πάντα το βιογραφικό, αλλά βλέπω πάντα και τον άνθρωπο. Όλους τους βλέπω πάντα, πρώτα εγώ και μετά οι διευθυντές των σχολείων, Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου, ανάλογα με τη θέση που θα καλύψουν. Αυτή τη στιγμή το σχολείο μας έχει 140 εργαζομένους.
-Λένε ότι στο ιδιωτικό έρχονται παιδιά εύπορων οικογενειών. Ισχύει αυτό;
Όχι, εξάλλου στην Καλαμάτα δεν υπάρχουν τόσοι πλούσιοι για να κάνουμε αυτή την επιλογή. Η μεγάλη μου χαρά είναι ότι έχουμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό γονιών που στέλνουν τα παιδιά τους εδώ με στέρηση, γιατί λένε «θα κόψω κάτι άλλο για να πληρώσω το σχολείο», κι είναι μεγάλη μου τιμή αυτό.
-Μια πολύ καλή ιδέα είναι το ΙΕΚ. Πώς ήρθε και πώς προχωρά;
Τώρα πια λέγεται ΣΑΕΚ (Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης). Αυτό υπήρχε ως ιδέα από χρόνια, κι ο λόγος που ξεκίνησε ήταν γιατί βρήκα άνθρωπο να συνεταιριστούμε, για να το τρέξει και με τη βοήθεια τη δική μου. Ο άνθρωπος αυτός ήταν η κυρία Ηλιάνα Χριστοφιλοπούλου.
Από κάποιο σημείο και μετά η Ηλιάνα έκανε την επιλογή της οικογένειας και αποσύρθηκε. Το ΣΑΕΚ πάει πολύ καλά και ετοιμάζουμε, για να ξέρεις, μια μεγάλη συνεργασία, που θα ανακοινωθεί το επόμενο σύντομο διάστημα.
-Άλλη μια πολύ καλή ιδέα είναι το αθλητικό κέντρο που φτιάξατε. Αυτό πώς προέκυψε;
Το αθλητικό κέντρο ξεκίνησε γιατί το χρειαζόταν το σχολείο, το χρειάζεται η περιοχή. Λειτουργεί μια ακαδημία ποδοσφαίρου με πάρα πολλά παιδιά, ενώ υπάρχουν και γήπεδα για πάντελ και μπιτς βόλεϊ. Αυτό το τρέχει η μικρή μου κόρη, η Σταματίνα, και πάει πολύ καλά. Επίσης θα γίνει μια επέκταση τις επόμενες μέρες, ενώ θα φτιάξουμε κι άλλα γήπεδα πάντελ, κλειστά.
-Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
Σχέδια υπάρχουν πολλά, αλλά δεν είναι ανακοινώσιμα. Μας ενδιαφέρει στον τομέα της εκπαίδευσης να γίνουν κι άλλα πράγματα στην περιοχή. Επίσης, έχουμε ξεκινήσει συνεργασίες με ξένα πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα. Όπως καταλαβαίνεις, μας ενδιαφέρει πολύ και η ιδέα του πανεπιστημίου.
-Και να κλείσουμε την κουβέντα μας με λίγα λόγια για την κυρία Μάντω…
Της αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνει, σε σημείο υπερβολής θα έλεγα, αλλά την έχω ταλαιπωρήσει πολύ. Είναι γεγονός, πάντως, ότι έχει κουραστεί. Η Μάντω δούλεψε τέσσερα χρόνια στο Δημόσιο στην αρχή και μετά στον ιδιωτικό τομέα, όπου ήμασταν μαζί. Από εκεί και πέρα, η πορεία μας ήταν κοινή.
Ξεκινήσαμε πολύ δυναμικά. Την πρώτη χρονιά είχαμε 45 παιδιά, ένα μεγάλο νούμερο για το ξεκίνημά μας
Όλοι οι άνθρωποι του Φώτη Μπουγά
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕ ΟΡΑΜΑ
Η διαδρομή μας μέσα στο χρόνο επιβεβαιώνει πως οι αξίες και οι αρχές μας ήταν και είναι πάντα ακλόνητες. Κεντρικό άξονα του ακαδημαϊκού μας σχεδιασμού αποτελεί από τη μία η κατάκτηση της γνώσης και ταυτόχρονα η καλλιέργεια ενός πλήθους δεξιοτήτων που θα καταστήσουν το μαθητή ενεργό πολίτη του κόσμου. Φιλοδοξούμε να είμαστε ένα σχολείο ανοιχτό, που παρέχει ολόπλευρη εκπαίδευση και επιδιώκει σταθερά την αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη για κάθε μαθητή. Παράλληλα, μέριμνά μας είναι να μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές την αγάπη μας για τον ελληνικό πολιτισμό και το όραμα για το καλύτερο μέλλον. Εργαζόμαστε μεθοδικά ώστε οι μαθητές μας, ως νέοι πολίτες του αύριο, να κατακτήσουν τους προσωπικούς και επαγγελματικούς τους στόχους, να δημιουργήσουν, να προοδεύσουν, να ζήσουν ουσιαστικά και ισορροπημένα σε έναν κόσμο που θα εξελίσσεται συνεχώς. Επενδύουμε στη δύναμη της ομάδας και καλλιεργούμε με σεβασμό κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα.
Μάντω & Φώτης Μπουγάς
ΑΞΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Σεβασμός: Η καλλιέργεια μιας κουλτούρας σεβασμού μεταξύ των παιδιών είναι το καλύτερο εφόδιο για μια δημιουργική ζωή.
Ομαδικό Πνεύμα: Αναπτύσσεται η αυτοεκτίμηση, η αλληλεγγύη και η ευγενής άμιλλα ανάμεσα στα παιδιά.
Καινοτομία: Η χρήση καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας και η αξιοποίηση σύγχρονων εκπαιδευτικών εργαλείων προάγουν την πρωτοπορία και διευρύνουν το πεδίο ενδιαφερόντων των παιδιών.
Δικαιοσύνη: Η συνύπαρξη των μαθητών διέπεται από την αξία της ισότητας και της ανεκτικότητας (παροχή ίσων ευκαιριών).
Δημοκρατική Κουλτούρα: Προωθείται η ελευθερία της σκέψης, της έκφρασης και της αυτενέργειας των παιδιών.
Ακαδημαϊκή Αριστεία / Υψηλές Προσδοκίες: Η υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια των δεξιοτήτων του 21ου αιώνα, εξασφαλίζει την επίτευξη υψηλών στόχων ζωής.
Του Κώστα Δεληγιάννη
