Προχθεσινή συνεδρίαση (κανονική) Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας. Ένα από τα θέματα προς διαβούλευση και απόφαση η αντιδιαβρωτική προστασία της Μ. Μαντίνειας.
Σκηνή πρώτη. Βρισκόμαστε στα πίσω έδρανα της αίθουσας και παρακολουθούμε την ομιλία του δημάρχου. Φτάνει στο τέλος της. Αμέσως ακολουθεί αντίδραση πολίτη: «Το σώσε»…
Λίγο προηγουμένως. Σκηνή δεύτερη. Η συμπολίτευση γίνεται μείζων μειοψηφία με συνεχείς ερωτήσεις και η τελευταία συμπολίτευση. Μια μικρή παρέμβαση από τον Βασίλη Τζαμουράνη, από τον Βασίλη Κανάκη και μετά απόλυτη σιωπή. Πρώτη φορά σε μια συγκεκριμένη πρόταση- λύση… εκ των άνωθεν διαπιστώνουμε τόσα κλειστά στόματα. Πρώτη φορά εταιρεία-ανάδοχος υποδεικνύει συγκεκριμένη λύση.
Σκηνή τρίτη. Ένα απόσπασμα από την ομιλία του δημάρχου: «Καταρχάς, πρέπει ξεκάθαρα να τονίσουμε ότι απαιτούνται έργα αντιδιαβρωτικής προστασίας στην ευρύτερη περιοχή. Νομίζω πως αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Άλλωστε, εμείς οι ίδιοι το έχουμε τονίσει από την πρώτη στιγμή.
Το ερώτημα, όμως, είναι ποια λύση, τελικά, επιλέγουμε. Διότι έχουμε φτάσει στο σημείο να κληθούμε να διαλέξουμε μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων. Παραδόξως, βλέπουμε ότι οι κατευθύνσεις έχουν ήδη δοθεί για τη δεύτερη λύση. Η λύση αυτή είναι πλέον ώριμη, έχει προϋπολογισμό, έχει λάβει όλες τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις – ενώ θα έπρεπε πρώτα να έχε γίνει η επιλογή της λύσης.
Είναι προφανές πως δόθηκαν σαφείς, ξεκάθαρες κατευθύνσεις στο μελετητή ότι αυτή είναι η επιθυμητή λύση. Χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση με το Δήμο, χωρίς καμία ενημέρωση. Το προσπερνάμε, όμως, αυτό και ερχόμαστε στο ουσιώδες ζήτημα, σύμφωνα με τις εισηγήσεις του μελετητή: Και οι δύο εναλλακτικές λύσεις που εξετάστηκαν εκτιμάται ότι παρέχουν ικανοποιητική προστασία της ακτής από την κυματική δράση και, κατ’ επέκταση, αντιμετωπίζουν τη διάβρωση που αλλοιώνει το τοπίο και θέτει σε κίνδυνο τις παρακείμενες κατασκευές και ιδιοκτησίες. Αυτό λένε οι μελετητές. Οπότε και οι δύο λύσεις είναι ικανές να προστατεύσουν την περιοχή.
Η πρώτη εναλλακτική λύση απαιτεί σαφώς λιγότερες πρώτες ύλες σε σχέση με τη λύση των αποσπασμένων κυματοθραυστών – περίπου το ένα τρίτο της αντίστοιχης ποσότητας φυσικών αδρανών υλικών. Επίσης, έχει μικρότερο χρόνο κατασκευής και, άρα, μικρότερη διάρκεια επιπτώσεων στο περιβάλλον. Είναι σαφώς και πιο οικονομική.
Ωστόσο, η δεύτερη εναλλακτική – σύμφωνα με τους μελετητές – παρά το μεγαλύτερο όγκο επέμβασης, υπερτερεί της πρώτης, καθώς η πλειονότητα των εργασιών χωροθετείται σε απόσταση από το παραλιακό μέτωπο. Ο παράκτιος χώρος παραμένει επισκέψιμος από κατοίκους και επισκέπτες, αναβαθμίζοντας την αξία της περιοχής και βελτιώνοντας την καθημερινότητά τους, διατηρώντας τη χρήση της ακτογραμμής και ως παραλία, με ό,τι συνεπάγεται ως προστιθέμενη αξία για το χαρακτήρα της περιοχής. Αποκαθιστά την εικόνα και την αισθητική της ακτογραμμής, επιτυγχάνοντας ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα με τη δημιουργία ακτής. Διότι στο συγκεκριμένο σημείο θα δημιουργηθεί μια νέα ακτή πλάτους 10 έως 30 μέτρων […]
[…] Αυτό σημαίνει ότι νότια του ξενοδοχείου “Ακτή Ταΰγετος” και βόρεια του “Messinia Bay”, δημιουργούνται δύο μόλοι, οι οποίοι – σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε στην πρώτη ανάγνωση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων –εμποδίζουν τη διάβαση και, άρα, την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών.
Με την κατασκευή των δύο μόλων, ουσιαστικά στερούμε από τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής τη δυνατότητα να απολαύσουν και να αξιοποιήσουν την παραλία. Διότι δεν είναι δυνατό κάποιος πολίτης να ξεκινήσει με τα πόδια από το “Φιλοξένια” ή το λιμάνι και να φτάσει στο “Λιθάρι”, διότι οι εγκάρσιοι μόλοι τον εμποδίζουν. Όπως επίσης σήμερα δεν υπάρχει προσβάσιμη παραλία – υπάρχει μόνο ένα μικρό σημείο με κάποιες εξάρσεις και μερικές ξαπλώστρες.
Σε περίπτωση ανάγκης, δεν υπάρχει τρόπος να κατέβει ο κόσμος στην παραλία. Αύριο, όμως, θα υπάρχει μια εκτεταμένη ακτή. Γι’ αυτό και λέμε: γιατί να μην εξασφαλίσουμε από τώρα ότι ο κόσμος θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτή; Υπάρχει σήμερα μια μικρή σκάλα – θα πρέπει να δημιουργηθεί μια μεγάλη, δημόσια σκάλα, η οποία θα επιτρέπει στον κόσμο να κατεβαίνει στην ακτή, να επιλέγει πού θα κάνει μπάνιο ή βόλτα.
Για εμάς είναι προϋπόθεση η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών. Κι αυτό θα διασφαλιστεί μόνο εάν οι μόλοι δε φτάνουν στα πρανή, αλλά σταματούν τουλάχιστον 10-15 μέτρα πριν, ώστε να υπάρχει διάδρομος κυκλοφορίας και δημόσια πρόσβαση μέσω σκάλας.
Αυτές είναι οι βασικές προϋποθέσεις. Να μην είναι ένα κλειστό σημείο μόνο για όσους κατοικούν ή επιχειρούν εκεί. Και στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να προστεθούν οι προτάσεις του προέδρου της Κοινότητας, Στέλιου Λιακέα. Με αυτές τις προϋποθέσεις, δε θα φέρουμε αντίρρηση […]».
Επισημαίνεται ότι ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μ. Μαντίνειας, Στέλιος Λιακέας, υπερψήφισε τη θετική γνωμοδότηση, υπογράμμισε ωστόσο και επέμεινε ότι υπάρχουν κι άλλες περιοχές στην Κοινότητα, με σπίτια και με τον κεντρικό δρόμο, που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα διάβρωσης από τη θάλασσα, και πρέπει κι αυτές να προστατευτούν από το συγκεκριμένο έργο.
Α.Π.
