Ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη για τα είκοσι χρόνια σπουδαίας καριέρας σε τέσσερα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
Πριν πολλά πολλά χρόνια όταν ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ετοιμαζόταν να κάνει το πρώτο βήμα προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ο αγωνιστικός δυναμισμός του μέσα στα σκληρά γήπεδα της Δ’ Εθνικής με τα χρώματα του Απόλλωνα Πεταλιδίου (είχε ξεκινήσει από τον Αίαντα Καλαμάτας) αν και μόλις 15-16 ετών, καθώς και η αποφασιστικότητά που είχε εκφράσει σε μια μικρή συνέντευξη που μου είχε δώσει, λέγοντας ότι πήγαινε στην ΑΕΚ για να παίξει επαγγελματικά.
Από το μακρινό 2004 μέχρι πέρυσι που ο Καλαματιανός αμυντικός αποφάσισε να «κρεμάσει τα παπούτσια» του σε ηλικία 36 ετών, το …κοντέρ έγραψε 20 χρόνια σπουδαίας καριέρας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έγινε μια από τις πρώτες πιο ακριβοπληρωμένες μετεγγραφές Έλληνα στο εξωτερικό, «μετακομίζοντας» στη Τζένοα, στην Ιταλία, φόρεσε τη φανέλα της μεγάλης Μίλαν, ενώ μπορεί να επαίρεται ότι έπαιξε σε πέντε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αφού αγωνίστηκε ακόμη στη Γερμανία, στην Αγγλία και στην Ισπανία με τα χρώματα της Ρεάλ Μπέτις, όπου έκλεισε πέρυσι την καριέρα του.
Με 90 συμμετοχές στην Εθνική ομάδα ανδρών και τρία γκολ στο ενεργητικό του, συμμετείχε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (Μουντιάλ 2010 στη Νότια Αφρική και 2014 στη Βραζιλία) και σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Euro Πολωνίας-Ουκρανίας 2012), ενώ είχε εκλεγεί και αρχηγός.
Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος (γεν. 9 Ιουνίου 1988) ήταν ο καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής του ελληνικού πρωταθλήματος το 2007-2008 με τα χρώματα της ΑΕΚ (είχε παίξει και δανεικός στη Νίκη Βόλου), ενώ αναδείχθηκε δύο φορές πρωταθλητής Ελλάδος με τα χρώματα του Ολυμπιακού και δυο φορές φιναλίστ Κυπέλλου.
Με τη Μπορούσια Ντόρτμουντ αναδείχθηκε Κυπελλούχος Γερμανίας και ήταν τρεις φορές φιναλίστ, δυο φορές σήκωσε το Σούπερ Καπ Γερμανίας, ενώ είχε προηγηθεί η θητεία στη Βέρντερ Βρέμης.
Με την Άρσεναλ κατέκτησε ένα Κύπελλο Αγγλίας και το Σούπερ Καπ (Κομιούνιτι Σιλντ) και έφτασε φιναλίστ στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ.
Την περασμένη Τρίτη 15 Ιουνίου 2025 βρεθήκαμε οι δημοσιογράφοι των τοπικών ΜΜΕ που είχαμε εκφράσει το προηγούμενο διάστημα το αίτημα για μια «απολογιστική» συνέντευξη στο φιλόξενο καφέ Πλατέα, ιδιοκτησίας του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, με τον παλαίμαχο πια Μεσσήνιο άσο να μας μιλάει εφ όλης της ύλης, σε μια συζήτηση που κράτησε πάνω από μια ώρα. Αναφέρθηκε στο ξεκίνημά του στις δυσκολίες και τα «μυστικά» του πρωταθλητισμού, στην προτεραιότητα που δίνει στην Εθνική ομάδα και τι κρατάει από τις ομάδες και τους ανθρώπους που συνάντησε στα γήπεδα, στην ικανοποίηση που του δίνει η σχεδόν καθολική αγάπη και εκτίμηση που εισπράττει και φυσικά στην πόλη και την ομάδα της Καλαμάτας…
-Ποια είναι τα συναισθήματα και η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;
Είναι κάτι το οποίο το είχα συνειδητοποιήσει πριν τελειώσει το ποδόσφαιρο -τουλάχιστον ένα με ενάμιση χρόνο πριν. Ήταν κάτι το οποίο θα ερχόταν, το είχα βάλει στο μυαλό μου και το είχα δουλέψει. Το ποδόσφαιρο μου λείπει σε λογικά πλαίσια, αλλά δεν είναι κάτι που “δεν μπορώ χωρίς αυτό” ή τρελαίνομαι, προβλήματα στο μετά που έχουν άλλοι ποδοσφαιριστές.
Η αλήθεια είναι ότι τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη θα μπορούσα να μείνω στη Μπέτις. Θεωρώ, όμως, ότι κάποια στιγμή πρέπει να βάζεις κάποια πράγματα, όπως η οικογένεια, πάνω από το προσωπικό και το επαγγελματικό κομμάτι. Για μένα από τη στιγμή που γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί, η οικογένεια ήταν το πιο σημαντικό πράγμα για μένα και θεώρησα ότι είναι σωστό να κλείσω την καριέρα μου εκείνη τη χρονική περίοδο που την έκλεισα. Από την άλλη, ήθελα να τελειώσω σε ένα υψηλό επίπεδο και σε μια πολύ καλή ομάδα.
-Κοιτάζοντας πίσω, θεωρείς ότι πέτυχες ό,τι είχες ονειρευτεί;
Καμία σχέση… Τα όνειρα είναι όνειρα, αλλά ποτέ δεν πιστεύεις σαν παιδάκι ότι θα φτάσεις στο επίπεδο που έφτασα εγώ. Μιλάμε για 20 χρόνια επαγγελματικά, 20 χρόνια δύσκολα, με πολλές λύπες και λίγες χαρές, γιατί το ποδόσφαιρο αυτό και γενικά ο (πρωτ)αθλητισμός αυτό είναι. Εγώ είμαι ευγνώμων γιατί όλο αυτό πήγε πάρα πολύ καλά και θεωρώ ότι για την καριέρα που έκανα χρειάζεται και τύχη και είναι και το τάιμινγκ σε πολλά πράγματα και εγώ τα είχα και τα δύο.
-Οι ποδοσφαιριστές φαίνεται να τα έχουν όλα: φήμη, καριέρα, χρήματα… Εσύ νιώθεις ότι στερήθηκες πράγματα;
Σαν ποδοσφαιριστής όταν είσαι σε ένα πάρα πολύ υψηλό επίπεδο αυτά τα έχεις, αλλά αυτά δεν σου εξασφαλίζουν και τίποτα στη ζωή σου. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί και είχα τις καλύτερες βάσεις για να κάνω αυτό που έκανα και μια οικογένεια όπου το κομμάτι το οικονομικό ήταν λυμένο. Στο μυαλό μου είχα μόνο να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί βλέπουμε άλλα παιδιά, στα οποία δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα και θα πρέπει να κάνουν μια δουλειά για να συντηρήσουν την οικογένεια και μένουν πίσω σε αυτό που θέλουν να κάνουν. Εγώ αυτό το είχα λυμένο, οπότε ήταν πολύ εύκολο. Βέβαια από την άλλη ήμουν σε έναν χώρο, στον οποίο δεν μπορούσε να με βοηθήσει κανένας, σε έναν χώρο που θα έπρεπε μόνος μου να τα καταφέρω. Εγώ γι’ αυτό είμαι περισσότερο περήφανος για τον εαυτό μου, γιατί ναι μεν έκανα το χόμπι μου επάγγελμα, αλλά σε αυτό πέτυχα, τρύπησα το ταβάνι που μπορούσα να τρυπήσω εγώ και ήταν κάτι που δεν είπα στην πρώτη δυσκολία φεύγω. Γιατί πολύ εύκολο για μένα θα ήταν να πω στην πρώτη δυσκολία ότι τα παρατάω, έρχομαι με τον πατέρα μου, με τον αδελφό μου (σ.σ. η οικογένεια διαθέτει κατασκευαστικές επιχειρήσεις), αλλά αυτό δεν το έκανα. Προσπάθησα, πάλεψα, αγωνίστηκα πάρα πολύ σκληρά αυτά τα 20 χρόνια και παλιότερα τα πρώτα χρόνια στην Καλαμάτα και γι’ αυτό το λόγο είμαι περήφανος.
-Έφτασες ποτέ κοντά στο να τα παρατήσεις;
Πιέστηκα, αλλά όχι να τα παρατήσω. Ήταν κάτι στο οποίο πίστευα. Από τότε που ξεκίνησα, είχα πίστη στον εαυτό μου ότι θα παίξω, αλλά όχι ότι θα φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Ήρθαν πάρα πολύ δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου, ναι, ενδεχομένως να ήρθαν και σε όλες τις ομάδες που βρισκόμουν και στις 7-8 είχα δύσκολες και πιο δύσκολες στιγμές.
Πάντα υπάρχει και το καλύτερο, αλλά όταν βλέπουμε το όλο αποτέλεσμα θεωρώ τις επιλογές μου ήταν πολύ σωστές για να υπάρχει αυτό το αποτέλεσμα.
-Έκλεισες την καριέρα σου όπως ήθελες;
Θεωρώ ότι η επιλογή του κλεισίματος ήταν καθαρά δική μου επιλογή. Βασικά όταν τελείωσα από τον Ολυμπιακό ήθελα να σταματήσω, γιατί έτσι το είχα στο μυαλό μου, ότι θα γύριζα στην Ελλάδα για να παίξω άλλα 2,5 χρόνια και θα κλείσω την καριέρα μου εδώ και ο μεγαλύτερος λόγος που γύρισα στην Ελλάδα ήταν η οικογένειά μου. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι μόλις τελείωσε η χρονιά με τον Ολυμπιακό -η τελευταία που ήταν πάρα πολύ δύσκολη και δεν κατάφερα να κλείσω σαν νικητής, δηλαδή να πάρω κάποιον τίτλο εκείνη τη χρονιά- ήρθε μια ομάδα όπως είναι η Μπέτις και για μένα ανοιγόταν μια ευκαιρία να αγωνιστώ ακόμα σε ένα πολύ μεγάλο πρωτάθλημα και όχι σε μια ομάδα απλά για να πάω, μια πολύ καλή ομάδα, έτσι το σκέφτηκα και έκανα και το βήμα αυτό. Το τελευταίο κομμάτι ήταν κάτι για εμένα, κομμάτι δικό μου, ήταν κάτι το οποίο ήθελα να το κάνω εγώ. Ήθελα να κλείσω αυτό το καρέ των μεγάλων πρωταθλημάτων και μόλις το συζήτησα με την οικογένειά μου και ιδιαίτερα τη γυναίκα μου είπε “κάνεις ό,τι θέλεις, γιατί αυτό είναι δικό σου”. Θεωρώ ότι ήταν 7 μήνες που πέρασα πάρα πολύ καλά, που πέρασα χωρίς καθόλου πίεση και κύλισαν πάρα πολύ ωραία.
-Καλύτερες και χειρότερες στιγμές;
-«Χειρότερες έχω… Καλύτερες: γενικότερα το κομμάτι της Εθνικής και η συμμετοχή στις μεγάλες διοργανώσεις, είναι από τις καλύτερες που έχω στο μυαλό μου. Επίσης, στιγμές με την Ντόρτμουντ, κατακτήσεις τροπαίων. Απ’ όλες τις ομάδες έχω στιγμές, αλλά η κορυφαία στιγμή είναι με την εθνική ομάδα.
Όταν παίζεις με την Αργεντινή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο μαρκάρεις τον Μέσι, εγώ θεωρώ ότι δεν έχεις να χάσει τίποτα, ο Μέσι είναι, αν σε κάνει …γιογιό δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Το όλο σκηνικό το ότι η εθνική ομάδα πήγε στο Μουντιάλ, έβαλε το πρώτο γκολ, έκανε την πρώτη νίκη στο θεσμό στο προηγούμενο παιχνίδι με τη Νιγηρία και ότι παίζαμε μια πρόκριση με την Αργεντινή ήταν πάρα πολύ σημαντικά», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σωκράτης.
-Και η σημερινή εθνική;
Η σημερινή Εθνική είναι πάρα πολύ καλή ομάδα, έχει πάρα πολύ καλούς παίκτες, είναι μια φουρνιά, ανέλπιστα καλή για μένα και επειδή με τους περισσότερους έχω πολύ καλή σχέση και τους βλέπω στο ξενοδοχείο όταν μαζεύονται, θεωρώ ότι μπορούμε να ζήσουμε στιγμές σαν αυτές που ζήσαμε, αλλά και ακόμα καλύτερες, γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι όπως πριν 20-30 χρόνια που η εθνική Ελλάδος δεν είχε κανένα παίκτη στο εξωτερικό. Τώρα βλέπουμε ότι όλα τα παιδιά που παίζουν στο εξωτερικό πρωταγωνιστούν κι αυτή η ομάδα, αυτή η φουρνιά είναι σε μια πάρα πολύ καλή ηλικία. Έχει έναν πάρα πολύ καλό προπονητή (σ.σ. Γιοβάνοβιτς) που γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και είδαμε και το έργο του στον Παναθηναϊκό όπου έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά κατά τη γνώμη μου και θεωρώ ότι άδικα έφυγε από τον Παναθηναϊκό έτσι όπως έφυγε. Από εκεί και πέρα και τα παιδιά που έχουν στελεχώσει (διοικητικά) την εθνική ομάδα, όπως ο Τοροσίδης, ο Σαλπιγγίδης, ο Παπαδόπουλος, είναι παιδιά τα οποία γνωρίζουν τι είναι η εθνική ομάδα και την έχουν κάνει πραγματικά μια οικογένεια.
-Θα σε ενδιέφερε κι εσένα κάποιο πόστο στην εθνική ομάδα;
Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, είμαι φίλαθλος και θέλω να βλέπω την Εθνική ομάδα, όπως πρέπει να είναι όλοι οι Έλληνες. Ένας λόγος παραπάνω όσοι έχουμε αγωνιστεί με το εθνόσημο να βρισκόμαστε δίπλα στην ομάδα και στα καλά και στα κακά.
-Τι χρειάζεται ένα παιδί για να προχωρήσει στο ποδόσφαιρο; Ταλέντο, προσωπικότητα, χαρακτήρα, αρχηγικά χαρακτηριστικά στο γήπεδο, τύχη;
Πρέπει να τα έχει όλα. Πάνω απ’ όλα να έχει τεράστια υπομονή, να δουλεύει πάρα πολύ και να είναι και τυχερός ώστε η δουλειά που κάνει να τον ανταμείψει. Η οικονομική άνεση βοηθάει, αλλά αν λείπει εάν τα παιδιά έχουν ταλέντο, προπονούνται, το παλεύουν, έχουν γερό στομάχι να αντέξουν αυτά που θα έρθουν, θεωρώ ότι το ποδόσφαιρο έχει και δικαιοσύνη, θα τους έρθει η ευκαιρία για να αποδείξουν αυτό που μπορούν να κάνουν. Ναι μεν χρειάζονται πάρα πολλά, αλλά το ποδόσφαιρο στο τέλος σε δικαιώνει. Εμένα με βοήθησε η οικογένεια και δεν είχα την έγνοια, αλλά θα μπορούσα με την πρώτη στραβή να πω σταματάω και αυτό από κάποια μεριά είναι πιο δύσκολο γιατί τα έχω λυμένα όλα.
Ο αθλητισμός είναι γενικότερα ένα υγιές κεφάλαιο το οποίο θα πρέπει να ακολουθούν όλα τα παιδιά, ασχέτως αν θα γίνουν επαγγελματίες ή θα βγάλουν λεφτά μέσα από αυτόν.
—
Φασουλής, Αίαντας, Φερέρ, Σάντος, το ξεκίνημα…
-Όπως είναι φυσικό τα πρόσωπα και οι σταθμοί που σημάδεψαν τη ζωή του Σωκράτη Παπασταθόπουλου είναι αμέτρητοι, γι’ αυτό και περιορίστηκε να αναφερθεί στο ξεκίνημά του και την ώθηση που πήρε από τον Μιχάλη Φασουλή, πρώτο προπονητή και γυμναστή του στον Αίαντα και το Αθλητικό Γυμνάσιο, να στραφεί προς το ποδόσφαιρο, δεδομένου και ότι ασχολιόταν και προσανατολιζόταν με το στίβο. «Τα 2-3 αυτά πρώτα χρόνια ήταν πάρα πολύ σημαντικά για να καταλάβω κι εγώ τι θέλω πραγματικά και να μπει στο μυαλό μου πιο επαγγελματικά. Πολύ σημαντική αρχή και πάντα θα είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους που βρέθηκαν και στον Αίαντα Καλαμάτας και στον Μιχάλη (γιατί αυτός με βοήθησε πάρα πολύ) και έχω κρατήσει μια πάρα πολύ καλή σχέση ακόμα και σήμερα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σωκράτης.
Στο επαγγελματικό κομμάτι και το ξεκίνημά του στην ΑΕΚ ο Καλαματιανός βετεράνος ποδοσφαιριστής αναφέρθηκε ενδεικτικά στον Φερέρ, ο οποίος του έδωσε την ευκαιρία να παίξει σε πολύ νεαρή ηλικία, ενώ πάρα πολύ καλή σχέση υπήρχε και με τον Σάντος που ήταν πριν στην ΑΕΚ και μετά ξαναβρέθηκαν στην εθνική ομάδα «και επίσης με βοήθησε, γιατί μου είπε πράγματα που τα είδα στην πορεία», ανέφερε ο Παπασταθόπουλος, τονίζοντας ότι καθ’ όλη την πορεία του υπάρχουν άνθρωποι που τον βοήθησαν πάρα πολύ.
-Για την καριέρα στο εξωτερικό:
Ήθελα το καλύτερο για μένα και κοίταξα περισσότερο το επαγγελματικό κομμάτι και που θα είμαι καλά εγώ, όχι το οικονομικό, εξήγησε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος για τον προσανατολισμό του εκτός Ελλάδας, αναφέροντας και ότι απέρριψε προτάσεις με 2πλάσια-3πλάσια χρήματα. Για την εμπειρία του στα τέσσερα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανέφερε:
«Όταν εγώ πήγα στην Ιταλία για μένα ήταν ένα σχολείο, εκεί κατάλαβα τι είναι το ποδόσφαιρο και πόσο διαφορετικό είναι το ιταλικό και μιλάμε για την περίοδο 2007-2010. Η Μίλαν του Μπερλουσκόνι ήταν ένα μαγαθήριο, είχε 17 παίκτες που θα μπορούσαν να παίξουν σε οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο. Για μένα ήταν σχολείο και σοκ αυτό. Και πριν όταν πήγα στην Τζένοα ήταν η καλύτερη Τζένοα όλων των εποχών, με Μιλίτο, Μότα, Κρισίτο, Μποκέτι, Γκασπερίνι προπονητή.
Η Γερμανία θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη φάση της καριέρας μου. Ήμουν έτοιμος να το ζήσω όλο αυτό. Πέτυχα ένα γερμανικό πρωτάθλημα το οποίο ήταν σε συνεχή άνοδο. Συναισθηματικά δέθηκα περισσότερο με τη Ντόρτμουν, όπου έπαιξα τα πιο πολλά χρόνια και συνδέθηκε με τη γέννηση των δύο (σ.σ. εκ των τριών) παιδιών μου. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν δέθηκα ή δεν είχα καλές στιγμές και με τις άλλες ομάδες.
Η Πρέμιερ Λιγκ, η Αγγλία, ήταν όνειρο για μένα, κάτι το οποίο ήθελα από μικρό παιδί να αγωνιστώ εκεί.
Το τελευταίο, η Ισπανία ήταν κάτι όπου ήθελα να κλείσω την καριέρα μου και θεωρώ ότι από τις ομάδες γενικά που πέρασα οι έξι μήνες αυτοί ήταν από τους πιο ωραίους στην καριέρα μου.
-Στην ερώτηση αν υπάρχουν «απωθημένα» από την ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Σωκράτης ανέφερε ότι θεωρεί πως «αξίζαμε πολύ περισσότερους τίτλους με τη Ντόρτμουντ, η οποία ήταν η καλύτερη Ντόρτμουντ όλων των εποχών», αλλά έπεσε πάνω στην καλύτερη Μπάγερν όλων του Γκουαρντιόλα. Επίσης, πιστεύει ότι το 2014 η εθνική μας ομάδα είχε τα φόντα για «κάτι παραπάνω».
-Αναφερόμενος στα μεγάλα «κέρδη» που μένουν από την πλούσια καριέρα του, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, είπε «Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν ανοικτές πόρτες και με τους περισσότερους ανθρώπους που βρέθηκα στις ομάδες έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις», ενώ ανέφερε ονομαστικά τους Κλοπ, Αρτέτα, Πελεγκρίνι στη Μπέτις και τους προπονητές που είχε στην Ελλάδα. Επίσης, σημαντικό θεωρεί ότι τον προσεγγίζουν οπαδοί όλων των ομάδων για να του μιλήσουν ή να φωτογραφηθούν μαζί ως μια γενικότερα αναγνώριση και εκτίμηση στο πρόσωπό του, πέρα από οπαδισμούς.
-Όσο για τη σχέση του με το άθλημα που τον …ανέβασε στον ουρανό:
«Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου όλη, ακόμα και τώρα η καθημερινότητά μου συνδέεται με το ποδόσφαιρο, θα δω τα νέα στο ποδόσφαιρο, θα δω παιχνίδια, θα κάνω 10-15 ταξίδια για να δω φίλους προπονητές τους οποίους είχα στις ομάδες που ήμουν. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, η ζωή μου θα είναι εκεί, στο ποδόσφαιρο, αλλά ακόμη δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θέλω να εμπλακώ, πχ προπονητικά, παραγοντικά, ενδεχομένως από κάποιο άλλο πόστο σε κάποια ομάδα».
-Και η ευχή για τη συνέχεια στη Μεσσηνία: Έχουμε βγάλει ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει καλές πορείες και στην Ευρώπη έχουν παίξει κάποιοι, μακάρι να συνεχιστεί και να βγάλουμε κι άλλους. Μακάρι να βγει κάποιος που θα κάνει πολύ μεγαλύτερη καριέρα από μένα….
—
«Θα πρέπει όλοι να στηρίξουμε την Καλαμάτα να ανέβει στην Α’ Εθνική, γιατί αυτό θα είναι καλό για όλους μας»
Στην ερώτηση για τη σχέση του με την Καλαμάτα ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος εξήγησε πως πριν ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα προτίμησε να πάει στον Απόλλωνα Πεταλιδίου και όχι στη Μαύρη Θύελλα προκειμένου να έχει την ευκαιρία να παίζει και να εξελιχθεί αγωνιστικά. Ξεκαθάρισε ακόμη ότι έχει αποκλείσει από το μυαλό του να ασχοληθεί από κάποιο πόστο, τουλάχιστον αυτό τον καιρό, όχι επειδή η Καλαμάτα δεν τον «γεμίζει», αλλά επειδή δεν θέλει να εμπλακεί με την ομάδα και γενικότερα με το ποδόσφαιρο. «Δεν υπάρχει κάτι αρνητικό ανάμεσα σε μένα και την Καλαμάτα, εγώ θέλω να βρίσκεται στην Α’ Εθνική γιατί βοηθάει όλη τη πόλη. Είναι επιλογή μου να μην ασχοληθώ στο κομμάτι το διοικητικό στην Καλαμάτα ή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα» ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε σε άλλο σημείο:
«Το ότι δεν έχω παίξει στην Καλαμάτα δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάω. Την Καλαμάτα πρέπει να την αγαπάμε και να τη βοηθάμε όλοι. Με τον κ. Πρασσά (σ.σ. πρόεδρος της ΠΑΕ) έχουμε μια πολύ καλή σχέση, υπάρχει εκτίμηση. Είναι ένας άνθρωπος που έχει βάλει πάρα πολλά λεφτά και θέλει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα να ανέβει η Καλαμάτα στην Α’ Εθνική. Έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές για το κομμάτι αυτό ξέρει και ο ίδιος ότι αν χρειαστεί τη βοήθεια μου σε κάποια κομμάτια, μπορώ να τον βοηθήσω.
Αγαπάω την ομάδα της πόλης μου -το ότι αγαπάω την πόλη μου το έχω δείξει τα τελευταία 15-20 χρόνια πάρα πολλές φορές- και θέλω, όπως όλοι μας, η Καλαμάτα να ανέβει στην Α’ Εθνική. Θα πρέπει όλοι να στηρίξουμε την ομάδα να ανέβει στην Α’ Εθνική, γιατί αυτό θα είναι καλό για όλους μας.
-Για την περυσινή απώλεια της ανόδου και για τις φετινές προοπτικές, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ανέφερε:
«Θεωρώ ότι είναι μεγάλο ποδοσφαιρικό κρίμα που δεν ανέβηκε μια πόλη όπως είναι η Καλαμάτα. Για το ποδόσφαιρο η Καλαμάτα θα πρέπει να βρίσκεται στην Α’ Εθνική. Το ότι δεν ανέβηκε το είδαμε όλοι πώς δεν ανέβηκε, ήταν ένα παιχνίδι ο θάνατός σου η ζωή μου. Κάποιος πρέπει να χάσει, κρίμα που χάσαμε εμείς, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο, η άγρια ομορφιά του.
Φέτος αυτό που ξέρω είναι ότι γίνεται μια προσπάθεια, η οποία θα έχει μεγαλύτερο οικονομικό κόστος από πέρυσι και θεωρώ ότι η Καλαμάτα είναι φαβορί να ανέβει. Βέβαια ότι είσαι φαβορί στα χαρτιά δε σημαίνει ότι και στο γήπεδο μέσα θα γίνει αυτό.
Εάν εγώ μπορώ να πω κάτι είναι ότι θα πρέπει ο κόσμος να συνεχίσει να βοηθάει. Φέτος πολύ περισσότερο, έτσι ώστε να βοηθήσει και τους ανθρώπους που τρέχουν την ομάδα για να ανέβει η ομάδα στην Α’ Εθνική μετά από πάρα πολλά χρόνια.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
