Ψάχνοντας το αρχείο μου αυτές τις μέρες βρίσκω διαμάντια, παλαιότερης κοπής βέβαια, αλλά μπορούν να λάμπουν και σήμερα, γι’ αυτό θα σας πω δύο που βρήκα, έτσι σαν ιστορίες, μια καλή παρέα στην παραλία που φαντάζομαι πως θα πάτε παρέα με το «Θάρρος»:
ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ: Να μιλήσουμε λίγο για το γάλα και ειδικά για το χάρτινο μπουκάλι που με τη σφραγίδα του νόμου πηγαινοέρχεται στα ράφια των σουπερμάρκετ, πολλοί το ξέρουν και ελπίζω να το αποφεύγουν.
Αν το γάλα στο χάρτινο μπουκάλι δεν πουληθεί στην καθορισμένη χρονική διάρκεια, επιστρέφει στη βιομηχανία για να ανα-παστεριωθεί και να ξαναγυρίσει στο σουπερμάρκετ.
Το απίστευτο είναι ότι ο νόμος επιτρέπει τις μεγάλες βιομηχανίες να επαναλάβουν τη διαδικασία έως 5 φορές, κάτι που αφήνει το γάλα χωρίς γεύση και, τελικά, χωρίς ποιότητα και διατροφική αξία. Όταν το γάλα φτάνει στο σουπερμάρκετ για την πώληση, φέρνει έναν αριθμό στο κάτω μέρος της συσκευασίας του. Αυτό το νούμερο είναι από το 1 έως το 5, κι αυτό πρέπει να κοιτάμε. Αρκεί να αγοράζετε γάλα που φέρει έως τον αριθμό 3, δηλαδή γάλα που έχει ανα- παστεριωθεί 2 φορές.
Μην αγοράζετε γάλα με αριθμό 4 ή 5 γιατί η ποιότητά του έχει καταστραφεί. Αν αγοράζετε κασόνι με μπουκάλια γάλα, ο ίδιος αριθμός αναγράφεται στο κάτω μέρος του, 1 έως 5. Αν έχει τον αριθμό 1, σημαίνει ότι βγαίνει από το εργοστάσιο για πρώτη φορά, αλλά αν έχει τον αριθμό 4, σημαίνει ότι έχει ήδη γυρίσει πίσω στη βιομηχανία 3 φορές. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα αγοράσετε γάλα, κοιτάτε στον πάτο του μπουκαλιού και να είστε λεπτομερείς στις αγορές σας. Κάτι «παίζει» με το γάλα εδώ και πολύ καιρό και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός, γιατί σε αυτή τη χώρα στο τέλος τα πάντα βγαίνουν λευκά σαν το γάλα (το κανονικό, όχι το άλλο).
ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΣΙΚΕΣ: Πάμε τώρα και στις κατσίκες. Είναι μια ιστορία που κρατάει καλά από το 1996 και αποκαλύφθηκε. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι την αποκάλυψη έκαναν οι ίδιοι «βοσκοί» και τι ίδιοι «βοσκοί», των 500.000 δολαρίων, αλλά για να καταλάβετε τι λέω διαβάστε παρακάτω:
Μια άγνωστη πτυχή της κρίσης των Ιμίων, που οδήγησε το 1996 την Ελλάδα και την Τουρκία στο χείλος του πολέμου, είδε το φως της δημοσιότητας πριν από καιρό. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Milliyet», πριν από δώδεκα χρόνια ένας συνταγματάρχης ονόματι Μπαράν μαζί με ένα συνεργάτη του αποβιβάστηκαν στις επίμαχες βραχονησίδες και άφησαν εκεί κατσίκες που έφεραν πάνω τους ειδικά μικροτσίπ με μικροκάμερες. Μέσω αυτών παρακολουθούσαν κρυφά ό,τι συνέβαινε στις συγκεκριμένες νησίδες. Όπως όλα δείχνουν, η ενέργεια αυτή χρηματοδοτήθηκε από τα μυστικά κονδύλια της Τουρκίας, τα οποία εγκρίθηκαν από την τότε πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ.
Το περιστατικό έγινε γνωστό μετά τη σύλληψη του Τανέρ Ουνάλ, προέδρου του Σωματείου Πατριωτικών Δυνάμεων, καθώς και άλλων έντεκα ατόμων που φέρεται να σχετίζονται με τη δράση της οργάνωσης «Εργκένεκον», εναντίον της οποίας διατυπώθηκαν καταγγελίες για διενέργεια στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του πρωθυπουργού της γειτονικής χώρας Ταγίπ Ερντογάν. Σε κατάθεσή του στην Αστυνομία ο Ουνάλ ανέφερε ότι «τα δύο μέλη του Σωματείου του που αποβιβάστηκαν στα Ίμια έλαβαν ως αμοιβή 500.000 δολάρια από τα μυστικά κονδύλια του κράτους για να αφήσουν στις βραχονησίδες τις κατσίκες με τα μικροτσίπ».
Σημειώνω ότι καμία σχέση δεν έχει με όλα αυτά το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ που ζούμε στις μέρες μας.
Πάντως, ένα κατσικάκι κοκκινιστό με μακαρόνια νομίζω ότι δε θα μας χαλούσε, έστω κι αν έχει πάνω του ειδικά μικροτσίπ με μικροκάμερες.
Ίσως αυτό μας βοηθήσει να δούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, πού ξέρεις;
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
