Ένας παράδεισος για μικρούς και μεγάλους είναι ή, καλύτερα, θα μπορούσε να είναι το Πάρκο του Αλμυρού.
Ένας χώρος μέσα στο πράσινο, με παιδική χαρά, γήπεδα και σχεδόν παντού περιφραγμένος. Άλλωστε, αποτελεί και προορισμό για σχολικές εκδρομές.
Βέβαια, η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική αν σε αυτόν το χώρο γίνονταν οι ανάλογες εργασίες, βασικές μεν, αλλά, δυστυχώς, μοιάζουν πολυτέλεια για το Πάρκο του Αλμυρού.
Ειδικότερα:
Το πράσινο: Το πράσινο θέλει φροντίδα, αφού μέχρι και δέντρο υπάρχει πεσμένο στο έδαφος, αλλά δεν έχει απομακρυνθεί, ενώ παντού βρίσκονται υπολείμματα από τους ευκαλύπτους.
Τα γήπεδα: Τα γήπεδα θέλουν κι αυτά ανακατασκευή, ενώ να σημειωθεί ότι το πρωί που βρεθήκαμε εκεί οι προβολείς ήταν αναμμένοι!
Οι τουαλέτες: Μέγα ζήτημα, με τους αρμοδίους του Δήμου εδώ και χρόνια να παλεύουν να τελειώσουν εκείνες στη βόρεια πλευρά του πάρκου και να μας απαντούν πριν από καιρό ότι είχαν ολοκληρωθεί.
Πάντως, χθες που βρεθήκαμε εκεί ήταν κλειστές, ενώ περιμετρικά έχουν ξεμείνει σάκοι με μπάζα, που προφανώς θα έπρεπε να έχουν απομακρυνθεί.
Η περίφραξη: Ένα πάρκο για να προσφέρει ασφάλεια στα παιδιά, θα πρέπει να έχει παντού περίφραξη, όμως η συγκεκριμένη έχει αρκετά κενά. Στη δε ανατολική πλευρά δεν υπάρχει καθόλου, ενώ σε άλλα σημεία έχει υποχωρήσει, χωρίς δυστυχώς να έχει γίνει κάτι.
Το αναψυκτήριο: Το κερασάκι στην τούρτα ή, καλύτερα, στην αδιαφορία, αποτελεί το ζήτημα του αναψυκτηρίου.
Όταν λειτουργούσε έδινε ζωή στο πάρκο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι εκεί λειτουργούσαν και τουαλέτες, συν του ότι ο ενοικιαστής είχε ευθύνη για τον ευπρεπισμό του χώρου.
Εδώ και χρόνια, λοιπόν, το αναψυκτήριο έχει κλείσει, ενώ έχουν σημειωθεί πολλές φθορές στο κτήριο, με τις τουαλέτες να παραμένουν ανοικτές αλλά όχι λειτουργικές. Βέβαια, αυτό δεν εμπόδισε κάποιους να κάνουν εκεί την ανάγκη τους… με την ανάγκη για καθαρισμό και κλείσιμό τους να είναι επιτακτική, αλλά μάλλον κάποιους δεν ενοχλεί αυτή η κατάσταση.
Αξίζει να μείνουμε στο θέμα του αναψυκτηρίου αναφέροντας και τα εξής: Ο Δήμος Καλαμάτας, όταν έληξε η σύμβαση με την προηγούμενη μισθώτρια, δεν το έβγαλε ποτέ ξανά σε διαγωνισμό, επιρρίπτοντας ευθύνες στο Δασαρχείο (που του ανήκει όλος ο χώρος, αλλά τον έχει παραχωρήσει στο Δήμο) ότι δεν του το επιτρέπει.
Το Δασαρχείο, από την άλλη, είχε απαντήσει ότι ποτέ δε διαφώνησε σε νέα εκμίσθωση, κάτι βέβαια που δε θα μπορούσε να κάνει, αφού δεν του τέθηκε ποτέ ερώτημα – αίτημα!
Το τι ισχύει, τελικά, για το αναψυκτήριο είναι κάτι που είτε οι αρμόδιοι του Δήμου δε γνωρίζουν είτε απλά δεν τους απασχολεί, οπότε αυτό παραμένει διαλυμένο, αποτελώντας εστία μόλυνσης.
Αν στο Δήμο δε θέλουν για τους δικούς του λόγους να λειτουργήσει ως αναψυκτήριο, γιατί δεν εξετάζουν να αξιοποιηθεί για άλλη χρήση;
Να δοθεί ίσως σε κάποιον σύλλογο…
Να είναι χώρος για να επισκέπτονται τα σχολεία…
Κάτι…
Σίγουρα, πάντως, δεν πρέπει να μείνει έτσι…
Εν κατακλείδι…
Κι αυτό το καλοκαίρι ολοκληρώνεται, λοιπόν, με χιλιάδες επισκέπτες στην περιοχή
του Αλμυρού, αλλά δυστυχώς στο Πάρκο δεν είδαμε κάποια σημαντική παρέμβαση πέραν
των τουαλετών (που όμως, όπως γράψαμε, όταν πήγαμε ήταν κλειστές, άρα είναι σαν
να μην έχουν γίνει).
Ο Δήμος Καλαμάτας είναι διατεθειμένος άμεσα να κάνει κάτι για αυτόν τον τόσο σημαντικό χώρο, τον οποίο επισκέπτεται κόσμος καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου;
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
