Η Βικτόρια Χίσλοπ γράφει για την επίδειξη αλαζονείας, αμέλειας και ασέβειας που επέδειξε το Βρετανικό Μουσείο με την εκδήλωση στην αίθουσα των Γλυπτών του Παρθενώνα
Το περασμένο Σάββατο τα Γλυπτά του Παρθενώνα χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για ένα πάρτι τύπου «Barbie».
Ηταν αυτό μια σκόπιμη προσβολή των ελληνικών θησαυρών; Ή απλώς μια απερισκεψία; Προσπαθούσα να αποφασίσω. Μήνες σχεδιασμού και συζήτησης χρειάστηκαν για αυτήν την εκδήλωση και κάθε λεπτομέρεια είχε το νόημά της. Κάθε απόφαση μετέφερε ένα μήνυμα, αποφάσεις που θα είχαν ληφθεί από την Επιτροπή Χορού σε αναρίθμητες συνεδριάσεις, υπό την προεδρία της 33χρονης κόρης ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ασία.
Με τον τίτλο Pink Ball (Ροζ Χορός), ο Νίκολας Κάλιναν, ο νέος διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, κάλεσε οκτακόσια άτομα, διαλεγμένα από τις τάξεις των πλουσίων και των διασήμων, στους ατμοσφαιρικούς χώρους του μετά το ωράριο λειτουργίας του μουσείου, για να πιουν, να δειπνήσουν και να χορέψουν στις αίθουσές του. Πλήρωσαν 2.000 λίρες ο καθένας για τη συγκέντρωση πόρων. Δεδομένου ότι το έργο ανακαίνισης του μουσείου χρειάζεται ένα δισεκατομμύριο λίρες, τα έσοδα από την ίδια την εκδήλωση ήταν ελάχιστα.
Καθώς κοίταζα τις φωτογραφίες των διαφόρων «Barbie» (δεν υιοθετήθηκε από όλους το στυλ) στο ροζ χαλί, αναρωτήθηκα τι στο καλό συνέβαινε πραγματικά εκεί. Πριν από τη νέα του θέση, ο Νίκολας Κάλιναν εργαζόταν στη National Portrait Gallery και πριν από αυτό ήταν επιμελητής στην Tate Modern και στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη (όπου διοργανώνεται το διάσημο Met Ball). Ουσιαστικά, η καριέρα του ήταν κυρίως σε μουσεία τέχνης. O σύντροφός του είναι έμπορος έργων τέχνης. Ο Κάλιναν ήθελε σαφώς να κάνει αίσθηση, να στήσει ένα λαμπερό πάρτι με διάσημους φίλους και να φωτογραφηθεί με μοντέλα και ροκ σταρ, νομίζοντας ίσως ότι φέρνει το μουσείο στη σύγχρονη εποχή; Μόνο ο Θεός το ξέρει.
Φαίνεται σαν ο Κάλιναν να νομίζει ότι εξακολουθεί να εργάζεται σε ένα μουσείο τέχνης. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι απλώς έργα τέχνης. Είναι αναντικατάστατοι, αρχαίοι, πολιτιστικοί θησαυροί που αποτελούν μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς και έχουν οικουμενική σημασία.
Επιπλέον, η ιδιοκτησία των Γλυπτών αμφισβητείται έντονα και διεξάγονται συζητήσεις ακόμη και τώρα για μια πιθανή «συμφωνία» με την Ελλάδα, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο απίστευτο το γεγονός ότι χρησιμοποίησε την αίθουσα Duveen για να οργανώσει ένα μεγάλο δείπνο.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνώριζε την οργή που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα (και όχι μόνο εκεί).
Οταν κοίταξα τις φωτογραφίες, είδα πόσο κοντά ήταν οι καρέκλες στα Γλυπτά. Δεν θα ήταν καθόλου απίθανο να τα φανταστεί κανείς να έχουν υποστεί ζημιές – σειρές από ποτήρια γεμάτα κρασί στο τραπέζι, μακριά φορέματα με ουρές, κάποιος να σκοντάψει; Ατυχήματα συμβαίνουν. Γιατί να ρισκάρουμε, γιατί να δείξουμε τόσο απροκάλυπτα όχι μόνο έλλειψη σεβασμού, αλλά έλλειψη αγάπης για κάτι τόσο πολύτιμο – ακόμη και ιερό όπως είναι τα Γλυπτά;
Μια ζημιά θα έριχνε σίγουρα αλάτι στην πληγή της προσβολής. Πριν από πολλούς μήνες, ο σύζυγός μου έλαβε μια πρόσκληση να αγοράσει εισιτήρια για αυτήν την εκδήλωση. Δεν μου το ανέφερε, μάλλον σοφά σκεπτόμενος. Η ευγένεια προς τον οικοδεσπότη θα ήταν μια απαιτητική υπόθεση και δεν θα μπορούσα, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να καθίσω για φαγητό στην αίθουσα Duveen.
Ενας γνωστός μου που πήγε ήταν ένας από εκείνους που έφαγαν παρέα με τα αριστουργήματα του Φειδία. Οι καλεσμένοι έφαγαν αρνί, φακές, χόρτα και ρύζι από μεταλλικά κουτιά γεύματος που ήταν τοποθετημένα σε στοίβες, σαν street food. Το μενού ήταν ινδικό και μου το περιέγραψε ως μινιμαλιστικό. Στη συνέχεια υπήρχε ζωντανή μουσική και κάτι λίγο από χορό (όπως χορεύουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε ένα μουσείο φορώντας τα καλά τους – ο φίλος μου είπε ότι απλώς «κουνιούνται πάνω – κάτω»). Η εκδήλωση τελείωσε γύρω στα μεσάνυχτα.
Εχω προσπαθήσει σκληρά να διατηρήσω τη μακρόχρονη αγάπη που έχω για το Βρετανικό Μουσείο, αλλά αυτή η επίδειξη αλαζονείας, αμέλειας και ασέβειας που δείχνουν όσοι το διευθύνουν το κάνει πολύ δύσκολο.
Πρόκειται για αντικείμενα σεβαστά και πολύτιμα και όχι το φόντο για να τρώμε φακές ντυμένοι με φορέματα χορού.
Της Βικτόριας Χίσλοπ για την Καθημερινή
*Η κ. Βικτόρια Χίσλοπ είναι συγγραφέας και μέλος της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα (BCRPM).
