Με τον «Θησέα» της Costamare διέσωσε στον Ατλαντικό υπό αντίξοες συνθήκες επτά ναυτικούς
Πρόσφατα έγινε η απονομή των Lloyd’s List Greek Shipping Awards, μια εκδήλωση κατά την οποία βραβεύονται φυσικά πρόσωπα και εταιρείες για τα επιτεύγματά τους κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.
Οι κατηγορίες συνολικά ήταν 19 και μία εξ αυτών αφορούσε στον καπετάνιο της χρονιάς, τίτλο τον οποίο κέρδισε ο Καλαματιανός Διονύσης Αρκάλης της ναυτιλιακής εταιρείας Costamare. Κι αυτό, γιατί ο Διονύσης Αρκάλης και το πλήρωμα του πλοίου «Theseus» της Costamare διέσωσαν επτά ναυτικούς στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό.
Το «Θάρρος» συνάντησε τον καπετάνιο λίγο πριν μπαρκάρει ξανά και μας μίλησε για το επάγγελμα του ναυτικού, τη ζωή στο καράβι, αλλά και για τον τίτλο που έλαβε πρόσφατα.
Ο λόγος στον ίδιο:
-Αρχικά πείτε μας για εσάς και πώς αποφασίσατε να γίνεται ναυτικός…
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καλαμάτα, σε αυτή την πανέμορφη πόλη, που άλλη τέτοια στον κόσμο, όσο και αν έχω ταξιδέψει, δεν έχω ξαναδεί.
Από μικρό παιδί μού άρεσε η θάλασσα, τα καλοκαίρια ήμουν συνεχώς στην παραλία, έπαιζα, έκανα μπάνιο, ενώ μου άρεσε να κοιτάω και τα πλοία.
Όταν ήρθε η στιγμή της επαγγελματικής αποκατάστασης, αυτό το κάλεσμα ήταν πιο έντονο. Μέσω πανελλαδικών, λοιπόν, πέρασα στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
-Πώς ήταν τα πρώτα χρόνια
στη θάλασσα;
Ξεκίνησα με τα εκπαιδευτικά ταξίδια, τα οποία έκανα με την Costamare
του κ. Κωνσταντακόπουλου, που στήριζε και στηρίζει πολύ τους Μεσσήνιους με τις
επενδύσεις που έχουν γίνει από την οικογένεια στην Costa Navarino.
Σχετικά με την Costamare, είναι η μεγαλύτερη
ναυτιλιακή εταιρεία στον τομέα της στην Ελλάδα, ενώ είναι και από τις πολύ υπολογίσιμες
στον κόσμο.
Επιστρέφοντας τώρα στην ερώτησή σας, ακολούθησε η αποφοίτηση από τη Σχολή, η εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων και από εκεί και πέρα η πλήρης επαγγελματική αποκατάσταση το 2009.
-Πώς είναι η αποκατάσταση σε αυτό το επάγγελμα;
Το καλό σε αυτό το επάγγελμα είναι ότι υπάρχει άμεσα αποκατάσταση. Έτσι, από τη στιγμή που συνεχίζεις από το εκπαιδευτικό σου ταξίδι, αν είσαι καλός προωθείσαι κιόλας. Εγώ από δόκιμος μέχρι τώρα παραμένω στην Costamare.
-Είναι κάτι ξεχωριστό για
εσάς η Costamare;
Ναι,
είναι επιλογή μου που παραμένω στη συγκεκριμένη εταιρεία. Ως επαγγελματία, μου
αρέσουν τα κοντέινερ, μου αρέσει η δομή της εταιρείας και όπως λειτουργεί, καθώς
δίνει ευκαιρία στους ανθρώπους.
Εγώ, ας πούμε, ξεκίνησα από δόκιμος και πλέον είμαι πλοίαρχος, ενώ αισθάνομαι
ότι είναι και κάτι από τον τόπο μας, τη Μεσσηνία, αφού η οικογένεια
Κωνσταντακόπουλου έχει παίξει σημαντικό ρόλο ξεκινώντας από τον Καπετάν Βασίλη
και συνεχίζοντας σήμερα τα παιδιά του.
-Πού έχετε ταξιδέψει και με τι πλοία;
Αν εξαιρέσω τη Βραζιλία, έχω ταξιδέψει παντού, Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αμερική, παντού! Ξεκίνησα και παραμένω σε πλοία που μεταφέρουν εμπορευματοκιβώτια, τα γνωστά κοντέινερ. Πρόκειται για μεγάλα πλοία, με υψηλές μεταφορικές δυνατότητες, με το τελευταίο πλοίο που ήμουν να είναι 365 μέτρων.
-Ποια χώρα θα ξεχωρίζατε;
Η ωραιότερη χώρα για μένα είναι η Ελλάδα και ειδικά η πόλη μας, δεν υπάρχει αυτό, ζούμε σε μια πόλη που είσαι στην παραλία και αν θες να πας στο βουνό, σε 20 λεπτά έχεις φτάσει και το ζεις. Κοντινές αποστάσεις και όμορφα τοπία, αυτά δεν τα βρίσκεις εύκολα.
Από εκεί και πέρα, μου αρέσει πολύ η Αμερική, η Ιαπωνία, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι από χώρες που έχω πάει, η κάθε μία έχει κάτι δικό της να σου δώσει.
-Πώς είναι η ζωή στο καράβι;
Είμαστε 25 άτομα μαζί, δηλαδή με τους δόκιμους σπουδαστές που έχουμε μέσα, χωρισμένοι σε ειδικότητες. Το ζητούμενο είναι το διάστημα του κάθε ταξιδιού να γίνουμε μια οικογένεια, κάτι που βέβαια δεν είναι εφικτό.
Στο πλοίο όλοι επιτελούν το ρόλο και τα καθήκοντα που έχουν, ο καθένας πρέπει να τα κάνει, διαφορετικά δεν μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα, από τον τελευταίο καμαρότο μέχρι τον υποπλοίαρχο, τον πρώτο μηχανικό κ.λπ.
Τα άτομα που υπάρχουν μέσα στο καράβι δεν είναι πάντα ίδια, αφού γίνονται κάποιες φορές αλλαγές ανάλογα με τη σύμβαση που έχει ο κάθε ναυτικός.
-Άρα εσείς πρέπει να είστε συγκεντρωμένος και υπεύθυνος για 24 άτομα;
Σωστά, πρέπει να έχω έναν ανθυποπλοίαρχο, δύο ανθυποπλοιάρχους, τους τρεις μηχανικούς, τον μάγειρα, τον καμαρότο, τους ναύτες και τους τεχνικούς.
Κι εγώ που θα είμαι για 6 μήνες σε ένα ταξίδι θα πρέπει να διαχειριστώ όποια κατάσταση προκύψει ανάμεσά τους.
Ο πλοίαρχος είναι αυτός στον οποίο θα έρθουν όλοι, είτε για το προσωπικό τους πρόβλημα είτε για το επαγγελματικό τους, οπότε έχεις να διαχειριστείς και αυτά.
-Πώς γίνεται ολόκληρους μήνες να είσαι μέσα στο νερό;
Είναι θέμα συνήθειας. Άλλωστε, αυτή είναι και η δουλειά μας, πας συνειδητοποιημένα και ξέρεις ότι θα ολοκληρώσεις ένα ταξίδι. Ένα πέρασμα από την Κίνα στην Αμερική μέσω Ινδικού μπορεί να κρατήσει και ένα μήνα χωρίς να πιάσεις λιμάνι. Άλλα ταξίδια μπορεί να είναι 20 μέρες, 17 μέρες, άλλα είναι πιο σύντομα, αφού εμείς που μεταφέρουμε κοντέινερ πιάνουμε συχνά λιμάνια.
Η μεταφορά με κοντέινερ είναι η πιο διαδεδομένη, αφού πλέον τα εμπορεύματα μεταφέρονται πιο γρήγορα και είναι ο πιο συμφέρων τρόπος, ας το πούμε.
-Σκεφτήκατε να φύγετε ποτέ;
Όχι, πάντα μου άρεσε ως δουλειά. Δε μου άρεσε ότι έλειπες για μεγάλο διάστημα, αλλά κι αυτό προσπαθώ μέσα μου να το μετριάσω, αλλά όχι, σίγουρα δε θα το άλλαζα.
-Εσείς είστε στο Θησέα ή αλλιώς «Theseus». Πείτε μας για αυτό το πλοίο.
Ο Θησέας έχει μήκος 368,99 μέτρων, πλάτος 51,04 μέτρα και χωρητικότητα 14.354 teus. Εμείς δεν υπηρετούμε πάντα στα ίδια πλοία, τώρα θα τύχει να πάω πάλι στο ίδιο, και θα το παραλάβω από τη Νέα Υόρκη για να πάμε σε Ασία, Κίνα, αυτή τη φορά από τον Ειρηνικό ωκεανό. Επιστροφή πάλι από Παναμά και Κίνα – Αμερική. Εκτιμώ ότι θα ταξιδεύω για 6 μήνες.
-Επικοινωνία υπάρχει;
Είμαστε στην εποχή που το ίντερνετ έχει μπει στη ζωή μας. Για εμάς τους ναυτικούς αυτό είναι σωτήριο, μέσα από όλες αυτές τις πλατφόρμες επικοινωνούμε με τις οικογένειές μας. Καθημερινά υπάρχει βιντεοκλήση, οπότε υπάρχει συχνή επικοινωνία.
Στο παρελθόν δεν ήταν τόσο απλό οι ναυτικοί να επικοινωνούν με τους δικούς τους.
-Πώς είναι όταν επιστρέφετε στο σπίτι σας;
Είναι ένα επάγγελμα που κάθε φορά που φεύγεις, και κάθε φορά που έρχεσαι, έχεις τελείως διαφορετικά συναισθήματα. Το ασφαλέστερο και το καλύτερο λιμάνι ενός ναυτικού είναι το σπίτι του, εκεί με περιμένει η γυναίκα μου η Κατερίνα, και ο γιος μου ο Γιώργος.
Όταν επιστρέφω στο σπίτι μου και με περιμένουν η γυναίκα μου και ο γιος μου είναι κάτι μαγικό, καταλαβαίνω ότι λείπω στο γιο μου, αλλά και αυτός έχει αντιληφθεί ότι αυτή είναι η δουλειά που κάνει ο μπαμπάς.
Φεύγω
συνειδητοποιημένος, συγκεντρωμένος, πάω να κάνω αυτό που πρέπει και να
επιστρέψω στο σπίτι μου. Όταν επιστρέφω και βλέπω τους δικούς μου, τα
συναισθήματα είναι απερίγραπτα.
Είμαι 4,5 μήνες στην Καλαμάτα και τώρα θα φύγω για ένα ταξίδι 6 μηνών.
-Χαρές και λύπες στη στεριά που αντιμετωπίσατε ενώ ταξιδεύατε;
Προσωπικά τις μεγαλύτερες χαρές και λύπες τις αντιμετώπισα στη θάλασσα. Το 2013 ειδικότερα κι ενώ είχα φύγει για ταξίδι μια εβδομάδα πριν, έχασα τη μητέρα μου. Αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να διαχειριστώ, αφού ήταν αδύνατον να φύγω από το πλοίο. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ευτυχώς με βοήθησαν ο καπετάνιος και η εταιρεία, ώστε να μπορέσω κάπως να το αντιμετωπίσω. Ότι δε βρέθηκα τότε στην κηδεία δεν το ξεπέρασα ποτέ.
Από την άλλη, τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου, πάλι την πήρα ενώ ταξίδευα. Το 2016, όταν γεννήθηκε ο γιος μου, ήμουν στο ταξίδι, με τη σύζυγο βέβαια να το καταλαβαίνει απόλυτα, αφού έτσι είναι η φύση της δουλειάς μου.
Τη ζωή οι ναυτικοί μαθαίνουμε να την αντιμετωπίζουμε έτσι, αφού δε γίνεται διαφορετικά.
-Σε ένα νέο που σκέφτεται να γίνει ναυτικός τι θα λέγατε;
Είναι ένα επάγγελμα που έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Από άποψη απολαβών σού επιτρέπει να ζήσεις αρκετά καλά, ένα επάγγελμα που σου προσφέρει τη δυνατότητα να γυρίσεις όλο τον κόσμο, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας.
Όμως, θα πρέπει να υπολογίσει και τις στερήσεις που αντιμετωπίζει κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Το πιο δύσκολο πράγμα στο ναυτικό επάγγελμα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις 24 ώρες το 24ωρο τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όταν είσαι στη στεριά και έχεις κάποιο πρόβλημα, θα πας να συναντήσεις κάποιον, έναν φίλο σου, τη γυναίκα σου, και θα το συζητήσεις.
Στη θάλασσα, θες δε θες, πρέπει να κάνεις μια εσωτερική κουβέντα πολύ βαθιά με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να ξεπεράσεις το όποιο πρόβλημα. Εκεί είσαι εσύ και ο εαυτός σου.
-Βραβείο Seafarer of the Year. Μιλήστε μας για τη βράβευση…
Τα Lloyd’s List Greek Shipping Awards 2025 είναι τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά βραβεία, ένας θεσμός όπου βραβεύονται άτομα και εταιρείες για διάφορους λόγους.
Στη δική μου την περίπτωση αφορά μια διάσωση. Κάποιοι κριτές έμαθαν για το περιστατικό, προτάθηκα, και από εκεί και πέρα αποφάσισαν ότι πρέπει να βραβευτώ.
Είναι γεγονός ότι χάρηκα όταν μου είπαν ότι έλαβα αυτή τη διάκριση, αλλά δε θα ξεχάσω το πλήρωμα που είχα και βοήθησε στην επιχείρηση διάσωσης.
-Πείτε μας για τη διάσωση…
Στο ταξίδι από Baltimore στην Αμερική για Port Klang στη Μαλαισία λάβαμε ένα σήμα κινδύνου από MRCC NATAL της Βραζιλίας, που μας ενημέρωσαν ότι ένα μικρό πλοίο 38 μέτρων περίπου κινδύνευε και ότι έπρεπε να προστρέξουμε για βοήθεια.
Αμέσως και αφού μίλησα με την εταιρεία, αποφάσισα να αλλάξω πορεία και να συνδράμω. Αντίκρισα ένα σχεδόν κατεστραμμένο πλοίο αφού είχε αντέξει πολλές καταιγίδες. Ήταν ψαράδες που είχαν ξεκινήσει από το Cape Town και το πλοίο τους έπαθε βλάβη στη μέση του Ατλαντικού, όπου παρασυρόταν ακυβέρνητο για εβδομάδες.
Στην αρχή είχαν επικοινωνία με κάποιες παράκτιες περιοχές και ζητούσαν εφόδια για να επισκευάσουν τη βλάβη τους, όμως ήταν δύσκολο να τους προσεγγίσουν λόγω καιρικών συνθηκών.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν παρασυρμένοι στη μέση του ωκεανού, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, με κανένα ναυτιλιακό βοήθημα πάνω στο πλοίο που επέβαιναν.
Δύο πλοία είχαν επιχειρήσει νωρίτερα για διάσωση, αλλά δεν τα είχαν καταφέρει. Εγώ μέτρησα το ρίσκο και αποφάσισα ότι θα μπορούσα να τους διασώσω, οπότε και πήγα.
Όταν πλησίασα και αντιλήφθηκα ότι υπήρχαν θαλάσσια ρεύματα, σκέφτηκα να γυρίσω το πλοίο σε τέτοια γωνία ώστε να τους κόψω αυτό το πλευρικό ρεύμα που είχαν. Μετά μέσω μιας διαδικασίας πιάσαμε το σκάφος τους και τους τραβήξαμε κοντά μας. Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στο πλοίο μας.
Η όλη επιχείρηση είχε διάρκεια περίπου μιας ώρας, καταφέραμε να σώσουμε και τους επτά ψαράδες που ήταν σε άσχημη κατάσταση, ενώ τους αφήσαμε στο Cape Town μετά μιας εβδομάδας ταξίδι.
-Πού θα το αφιερώνατε;
Εγώ έκανα αυτή τη διάσωση τόσο ως καπετάνιος όσο και ως άνθρωπος. Το βραβείο αυτό ούτε το περίμενα ούτε το επιδίωξα, και θέλω να το αφιερώσω στο πλήρωμα του Theseus, του οποίου ο επαγγελματισμός, η ψυχραιμία και η ακλόνητη αφοσίωση ήταν καθαριστικά καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
