Η Ελλάδα σαν μεθυσμένο καράβι παραπαίει στα κύματα αλλεπάλληλων κρίσεων που προστίθενται το ένα στο άλλο. Η κυβέρνηση πνίγεται από την άγνοια, την ανικανότητα και τις ατελέσφορες ιδεοληπτικές επιλογές. Στους μόλις 13 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η χώρα έχει περιέλθει σε διεθνή ανυποληψία.
Σε μία περίοδο, ίσως, πιο δύσκολη από τη Μικρασιατική Καταστροφή ή την Κατοχή και τα εμφυλιακά χρόνια, προχωράμε χωρίς σχέδιο, χωρίς συμμάχους, χωρίς προοπτική διεξόδου. Μαζί με τα σωρευμένα προβλήματα μιας διαλυμένης οικονομίας έχουμε τώρα να αντιμετωπίσουμε την πρωτόγνωρη κρίση του μεταναστευτικού και τη διαχείριση της παρουσίας εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων. Η αδυναμία, η ανεπάρκεια και η αναξιοπιστία της κυβέρνησης είναι πασιφανής. Ο δήθεν προοδευτικός και αριστερός μανδύας δεν μπορεί πια να καλύψει τα απανωτά λάθη του πρωθυπουργού και των υπουργών του.
Η προτεινόμενη από μερικούς ανάγκη προσφυγής σε νέες εκλογές, με τις σημερινές συνθήκες, θα ήταν καταστροφική για τον τόπο. Και σίγουρα η λύση μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης δεν είναι της παρούσης. Τα προβλήματα δεν είναι τεχνικά. Χρειάζονται πολιτικούς χειρισμούς.
Μπροστά στους κινδύνους που ελλοχεύουν για την πατρίδα μας η κοινωνία πρέπει να συνέλθει και το πολιτικό σύστημα να σοβαρευτεί και να αναλάβει ευθύνες που ξεπερνούν τα όρια ενός ή δύο κομμάτων.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δε φιλοδοξεί να εισέλθει σε ένα κυβερνητικό σχήμα που θα έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ούτε θα συμπράξει σε μια κυβερνητική συνεργασία με κορμό τη Ν.Δ., που εξέφραζε, εκφράζει και θα εκφράζει την κλασική Δεξιά. Αυτό που η χώρα έχει ανάγκη πάνω από όλα είναι μία κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου και, πάντως, οπωσδήποτε των δύο μεγαλύτερων σήμερα κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Λόγω της έκτασης των προβλημάτων και της κρισιμότητας των στιγμών, το πολιτικό σκηνικό έχει ανάγκη ανάταξης. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ανευθυνο-υπεύθυνη Αριστερά και η Ν.Δ. ψάχνει να βάλει φιλελεύθερο προσωπείο στο συντηρητικό DNA της Δεξιάς, ο ενδιάμεσος χώρος παραμένει κατακερματισμένος. Η πολιτική δεξαμενή στην οποία συναντιούνται πολλά ρεύματα – του κέντρου (μεταρρυθμιστικού, ριζοσπαστικού, προοδευτικού), της κεντροαριστεράς, της ανανεωτικής αριστεράς, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του φιλελεύθερου σοσιαλισμού, της οικολογίας, πρέπει να βρει τρόπους να ανασυνταχθεί.
Στις νέες συνθήκες χρειάζεται να δημιουργηθεί η πολιτική πλατφόρμα που θα εκφράζει τα σημερινά κόμματα του χώρου, κινήσεις, αποστασιοποιημένα στελέχη, ανέστιους πολιτικά ψηφοφόρους και πολιτικοποιημένους (αλλά όχι κομματικοποιημένους) προοδευτικούς πολίτες.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει η ίδια να μετεξελιχθεί σε έναν αυτόνομο οργανισμό ομοσπονδιακής μορφής. Με το δικό της προγραμματικό λόγο, σύμβολα και πρόεδρο. Που θα προέλθει από τη βάση και όχι από συμφωνίες κορυφής. Και αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα.
Αύριο Δευτέρα, 29 Φεβρουαρίου, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, από την Τρίπολη, απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες της Πελοποννήσου, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς επετηρίδες. Να συμβάλουν στη συγκρότηση των Περιφερειακών Συμβουλίων που θα προετοιμάσουν από τα κάτω προς τα πάνω τη διενέργεια προγραμματικής Συνδιάσκεψης.
Τα μηνύματα που παίρνουμε δείχνουν μια ανυπομονησία του κόσμου. Κάντε κάτι, μας λένε, καθυστερείτε, αργήσατε! Eίναι οι άνθρωποι που ψήφισαν Δημοκρατική Συμπαράταξη, που μας στήριξαν και μας στηρίζουν. Είναι, όμως, κυρίως, αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία των διστακτικών φίλων του χώρου που περιμένουν από εμάς τη διατύπωση ελκυστικού λόγου για τη δημιουργία του μεγάλου κόμματος της παράταξης.
Αυτούς τους ανθρώπους δε θα τους ξαναφέρουμε κοντά μας, αν δεν έχουμε μία πειστική προγραμματική πρόταση και μία οργανωτική δομή που θα παρέχει εγγυήσεις ότι το εγχείρημα θα έχει μέλλον.
Οι ενωτικές προσπάθειες που μέχρι τώρα προέκυψαν από το χώρο μας, όπως η Πρωτοβουλία των 58, η Ελιά ή το Ποτάμι (ας μην ξεχνάμε, οι άνθρωποί του από το χώρο μας προέρχονται), ενώ ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις, στη συνέχεια σκόνταψαν. Σήμερα, έχουμε χρέος να προχωρήσουμε με σταθερά βήματα που δε θα κινδυνεύουν να αναιρεθούν αύριο. Έχουμε γεννήσει προσδοκίες που δεν πρέπει να διαψεύσουμε.
Φιλοδοξούμε να είμαστε ο χώρος υποδοχής όλων των προοδευτικών δυνάμεων, αυτών που εργάζονται και αυτών που είναι άνεργοι, των νέων και των ηλικιωμένων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κοινωνικά αδύναμους. Στόχος μας είναι να στραφούμε και να εκφράσουμε όσους, προκειμένου να έχουν μια δουλειά εδώ και να μη φύγουν έξω, αναγκάζονται να εργαστούν με ευέλικτες μορφές εργασίας, με πρόσκαιρες συμβάσεις και εργασιακό καθεστώς χωρίς κανένα δίχτυ ασφάλειας. Πρόκειται για την ανερχόμενη κοινωνική κατηγορία που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν «πρεκαριάτο» (ακριβώς λόγω της προσωρινότητας στην οποία βρίσκεται) και στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι νέοι, κυρίως στον κλάδο των υπηρεσιών.
Αυτοί οι νέοι, μη έχοντας πολιτικό φορέα ο οποίος θα ενδιαφέρεται για αυτούς, θα τους δώσει φωνή και θα εκφράσει τις δικές τους αγωνίες, παραμένουν πολιτικά ανενεργοί και κάνουν απολίτικες επιλογές, όταν δεν αποτελούν εύκολη πελατεία της ψευδεπίγραφης αριστεράς ή, ακόμα χειρότερα, της ξενόφοβης και ρατσιστικής ακροδεξιάς.
Η χώρα χρειάζεται προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που δε θα στοχεύουν στην απορρύθμιση της οικονομίας και των εργασιακών σχέσεων, αλλά θα κινούνται με γνώμονα τα δύο προτάγματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας: την καθημερινή μάχη κατά των ανισοτήτων και πάσης φύσεως διακρίσεων και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Πρέπει να σπεύσουμε, γιατί οι καιροί ου μενετοί. Χωρίς, όμως, να βιαζόμαστε. Κάνοντας σταθερά και σίγουρα βήματα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια άλλης μιας αποτυχίας. Και κυρίως, δεν επιτρέπεται πλέον η βολική ιδιώτευση. Από την Πελοπόννησο βάζουμε τις βάσεις για τη μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη. Για την προσπάθεια μετατροπής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σε ενιαίο πολιτικό οργανισμό με συλλογικές-συμμετοχικές διαδικασίες από τη βάση ως την κορυφή, με στόχο πάντα τη δημιουργία ενός ισχυρού φορέα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας.
Του Τάκη Αναστόπουλου
Υποψήφιου βουλευτή Μεσσηνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία
