Εν όψει της συζήτησης που ξεκίνησε και πάλι
Η ανάγκη παρέμβασης στο παραλιακό μέτωπο της Καλαμάτας και οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που θα πρέπει να ισχύσουν για την εύρυθμη λειτουργία της οδού Ναυαρίνου απασχολούν τις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές, αλλά και δημοτικές παρατάξεις, από το 2000 περίπου και μετά. Μια 15ετία τώρα έγιναν κάποιες απόπειρες, ακολουθήθηκαν περιστασιακά κάποιες πειραματικές λύσεις, αλλά όλα παρέμειναν στα λόγια.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή από το καλοκαίρι του 2007 μέχρι σήμερα δε δέχεται καμία συζήτηση επί του θέματος. Μόνιμη επωδός στις κατά καιρούς δικαιολογίες είναι ότι δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διανοίξεις οδών και ιδιαίτερα αυτή της Κρήτης. Επίσης, είναι της λογικής ότι από τη στιγμή που από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο η κατάσταση είναι, έστω και οριακά, ανεκτή, «γιατί να μπλέξουμε σε νέες περιπέτειες».
Προφανώς, όμως, πουθενά δεν είναι γραμμένο ότι «δεν πρέπει να πειράζουμε ό,τι λειτουργεί», αφού πιστεύουμε πλέον ότι αυτά που κάποτε λειτουργούσαν, σήμερα δε λειτουργούν πια.
Με λίγα λόγια, η άλλοτε αποδεκτή λογική «παίρνω το αυτοκίνητό μου για να μετακινηθώ στην πόλη», δεν είναι πλέον βιώσιμη, ούτε καν σε μία πόλη μεσαίου μεγέθους όπως είναι η Καλαμάτα.
Το καλοκαίρι είναι, όμως, προ των πυλών και η κίνηση στη Ναυαρίνου ολοένα και αυξάνεται, οπότε ανοίγει και πάλι η συζήτηση του θέματος. Μάλιστα, χθες βράδυ, στο Δημαρχείο, έγινε δημόσια διαβούλευση για το θέμα.
Από την άλλη πλευρά, την πεζοδρόμηση τμήματος της παραλιακής οδού Ναυαρίνου, από την Ηρώων μέχρι την Καρακούση (απόληξη της Κρήτης), προτείνουν δύο αρχιτέκτονες, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι η πιο σωστή διαδικασία είναι ο Δήμος Καλαμάτας να προκηρύξει ανοιχτό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό.
Η Χριστίνα Μάλαμα και ο Mario Gonzalez, αρχιτέκτονες μηχανικοί του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ξεκινούν το διάλογο με συγκεκριμένη πρόταση. Αυτή έχει ως εξής: «Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε με χαρά και ενδιαφέρον το διάλογο γύρω από το ζήτημα της πεζοδρόμησης της οδού Ναυαρίνου. Κατ’ αρχάς, θα θέλαμε να επισημάνουμε την προσωπική μας άποψη, ότι: α) εν γένει οι πεζοδρομήσεις λειτουργούν θετικά και αναβαθμίζουν την ποιότητα του αστικού ιστού γύρω τους – όπως εύκολα αναγνωρίζουμε και στα λιγοστά τοπικά παραδείγματα στην Καλαμάτα. Την Αριστομένους και το Ιστορικό Κέντρο, β) ότι ο αστικός σχεδιασμός αποτελεί ένα πολύπλοκο και δύσκολο επιστημονικό αντικείμενο, ακριβώς επειδή ξεπερνά κατά πολύ τους κανόνες της αισθητικής και καλείται να συνθέσει μέσα από αντικρουόμενες καταστάσεις και να οργανώσει στον ίδιο χώρο λειτουργίες επιθετικές μεταξύ τους.
Για το λόγο αυτό η επιστημονική μας άποψη παραμένει, πως για να πετύχουμε την αναβάθμιση του παραλιακού μετώπου της πόλης μας, ο μόνος δόκιμος τρόπος είναι να δημοπρατηθεί από το Δήμο ανοιχτός διαγωνισμός αστικού σχεδιασμού, έπειτα από ενδελεχή και ολοκληρωμένη καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης.
Για το σκοπό αυτό θα μπορούσε να απευθυνθεί είτε στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, είτε στο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων, είτε ακόμα και στην Europan, για ένα διεθνή διαγωνισμό χωρίς ιδιαίτερο κόστος, αλλά με την εξασφάλιση μιας πετυχημένης εφαρμογής.
Ωστόσο, ως ενεργοί πολίτες και κάτοικοι της Καλαμάτας θα τολμήσουμε να εκθέσουμε τις σκέψεις μας επί χάρτου για το παραλιακό μέτωπο. Δε θεωρούμε ότι καταθέτουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση εφαρμογής. Κάθε άλλο. Πρόκειται για μια υπόθεση εργασίας, προκειμένου ο διάλογος που έχει ξεκινήσει να γίνεται με αντικείμενο το σχεδιασμό και όχι αυθαίρετα.
Ελπίζουμε ότι μέσω της εργασίας μας θα γίνει ακόμη πιο κατανοητό ότι χρειάζεται σχεδιασμός για αναζήτηση της ιδανικής λύσης.
Έτσι, λοιπόν, κατά τη γνώμη μας, δεν τίθεται ανάγκη πεζοδρόμησης του τμήματος από το λιμένα έως την Ηρώων. Το οδικό δίκτυο είναι φορτωμένο, ενώ υπάρχει πλατύ πεζοδρόμιο που εξυπηρετεί πεζούς και ποδηλάτες. Προτείνουμε την πεζοδρόμηση της Ναυαρίνου από την Ηρώων έως την Κρήτης, που αποτελεί τμήμα με μεγαλύτερη επισκεψιμότητα λουομένων και εκτενή αμμουδιά.
Τα υπάρχοντα πεζοδρόμια διατηρούνται και ο ενδιάμεσος χώρος αποδίδεται στην ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και στη διάνοιξη ποδηλατόδρομου και ζωνών πρασίνου. Ο ποδηλατόδρομος έχει επαρκές πλάτος, ώστε να δύναται να εξυπηρετήσει τη διέλευση οχημάτων εκτάκτου ανάγκης (π.χ. ασθενοφόρο), αλλά και οχημάτων τροφοδοσίας καταστημάτων σε συγκεκριμένες πρωινές ώρες».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
