Ελάχιστες αναφορές στη νέα ιστοσελίδα στο παρελθόν του χορού στην Καλαμάτα
Το μήνυμα στο προσωπικό μου messenger ήταν κάτι σαν χαστούκι αφύπνισης. Κι αυτό, γιατί όταν όλα τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης αναπαράγαμε το δελτίο Τύπου της Δημοτικής Αρχής, και το κατάπιαμε… αμάσητο. Δε σκεφτήκαμε ούτε για την αναγκαιότητα του… καινούργιου.
«Ξεκίνησε η λειτουργία της νέας ιστοσελίδας του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας στη διεύθυνση: www.kalamatadancefestival.gr. Πρόκειται για ένα εύχρηστο site, το οποίο παρέχει αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα των παραστάσεων, των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και των παράλληλων εκδηλώσεων του φετινού Φεστιβάλ, αλλά και αναδρομή στα προηγούμενα Φεστιβάλ» έγραφε.
Τελικά, αφού… ηρεμήσαμε από το χαστούκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε κάπως εκτενέστερα τη νέα ιστοσελίδα. Οι αναφορές στα προηγούμενα φεστιβάλ ελλειπτικές, μέχρι σημείου παρεξηγήσεως. Επικεφαλίδες και τίτλοι, αλλά τίποτα το ουσιαστικό. Και το όνομα της Βίκυς Μαραγκοπούλου αναφέρεται μόνο μια φορά!
Προσπάθησα να σκεφτώ για ποιους λόγους έγινε αυτή η… οικονομία στην ιστορία του θεσμού, σε συνδυασμό με άλλο δελτίο Τύπου που σημείωνε το «λαμπρότερο» για το 22ο Φεστιβάλ. Σε καμία περίπτωση.
Από την άλλη, σίγουρα με όσα είδαμε στο υποτίθεται νέο site δε δικαιολογείται η λέξη “εύχρηστο”. Κατακρεουργώντας το παρελθόν, μόνο για ένα λόγο το κάνει κάποιος. Για να… σβήσει τη μνήμη.
Η τοπική μας εξουσία προσπαθεί να αντικαταστήσει τη μνήμη με τη λήθη. Όπως το λένε και τα βιβλία: «Για να ξεπαστρέψεις ένα λαό, του αφαιρείς πρώτα τη μνήμη. Καταστρέφεις τα βιβλία του, τον πολιτισμό του, την ιστορία του. Και κάποιος άλλος του γράφει βιβλία, του δίνει πολιτισμό και επινοεί για λογαριασμό του άλλη ιστορία. Έπειτα, ο λαός αρχίζει σιγά σιγά να ξεχνά ποιος είναι και ποιος ήταν. Ακόμη πιο γρήγορα θα τον ξεχάσει ο κόσμος γύρω του».
Κατ’ αναλογία αυτό φαίνεται να συμβαίνει και με τη… νέα ιστοσελίδα. Αλλά γιατί τέτοιο μένος; Στο νου μας έρχονται τα λόγια του Γιώργου Σαρηγιάννη στο κείμενό του για το 22ο Διεθνές Φεστιβάλ, από τη σελίδα του στο διαδίκτυο «Το τέταρτο κουδούνι»: «Όλος ο κόσμος, μια σκηνή… Ευχαρίστησε το υπουργείο Πολιτισμού. Ευχαρίστησε τη γενική γραμματέα του ΥΠ.ΠΟ. Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη. Ευχαρίστησε τη νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Κατερίνα Κασιούμη. Ευχαρίστησε τον πρόεδρο του Δ.Σ. της Λυρικής Σάκη Θεοδωρόπουλο. Ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας. Στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του 22ου Διεθνούς (το οποίο πολύ ολίγον διεθνές κατάντησε πλέον…) Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Αλλά λησμόνησε εντελώς μα εντελώς να ευχαριστήσει την κυρία Βίκυ Μαραγκοπούλου, τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ. Προφανώς θα ’ταν εξ αμελείας.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήταν εξ αγνοίας -να ξεχάσει, δηλαδή, ο κ. δήμαρχος, στην πρώτη μ.Μ. (μετά Μαραγκοπούλου) συνέντευξη Τύπου- ότι το Φεστιβάλ αυτό η Βίκυ Μαραγκοπούλου το γέννησε, η Βίκυ Μαραγκοπούλου το ανάστησε, η Βίκυ Μαραγκοπούλου του ’δωσε θέση στο διεθνές τοπίο του χορού, η Βίκυ Μαραγκοπούλου το κατέστησε μοχλό εκτίναξης της Καλαμάτας, ώστε σήμερα να φιλοδοξεί να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021, η Βίκυ Μαραγκοπούλου το κράτησε με τα δόντια, παρά τα όσα προσκόμματα της δημιούργησαν… Και δε θέλω να πιστέψω ότι ήταν εκ προθέσεως. Ή εξ αδιαφορίας. Η αίσθηση, πάντως, που άφησε ήταν της Υψίστης Αγένειας και της Ογκώδους Αχαριστίας»…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
