-Εκκλησιαστικοί κύκλοι μιλούν για κατασκευάσματα της φαντασίας και καταγγέλλουν μια μικρή μειοψηφία για «εκκλησιαστική τρομοκρατία»
Σάλο σε εκκλησιαστικό αλλά και πολιτικό επίπεδο προκάλεσε τις προηγούμενες ημέρες η «είδηση» που δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» περί δήθεν ύπαρξης απόφασης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών για την κατάργηση του άβατου το Αγίου Όρους – του μικρού «Βατικανού» του ελληνικού κράτους, όπως το αποκαλούν εκκλησιαστικοί κύκλοι, καθώς λόγω της σημαντικής γεωπολιτικής του θέσης είναι σε θέση να επηρεάσει όχι μόνο την εκκλησιαστική, αλλά και την πολιτική ζωή της χώρας.
Τι κι αν έγιναν δηλώσεις διάψευσης της «είδησης» από τους αρμοδίους: από το μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ο οποίος ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Πουσάν της Κορέας, όπου και υποτίθεται ότι ελήφθησαν οι σχετικές αποφάσεις, μέχρι τον πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους, Αρίστο Κασμίρογλου και τον αρμόδιο υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Ανδρέα Λοβέρδο. Οι δηλώσεις αυτές αγνοήθηκαν ή αποσιωπήθηκαν και η «είδηση» συνεχίστηκε να αναπαράγεται με τη μέθοδο της… αντιγραφής – επικόλλησης, ανοίγοντας έναν κύκλο συζήτησης για το εάν πρόκειται για κατασκευάσματα της φαντασίας ή προβοκάτσιες. Ή και τα δύο μαζί.
Μυθεύματα τα όσα λέγονται
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«Ουδεμία υποχωρητικότητα έγινε από μέρους των ορθοδόξων αντιπροσώπων κατά τη 10η γενική συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, τον περασμένο Οκτώβριο στο Πουσάν της Κορέας. Κανένα κείμενο θεολογικό υπεγράφη από τους ορθοδόξους αντιπροσώπους. Καμία κοινή δήλωση ενότητας δεν έγινε αποδεκτή.
Τα όσα γράφονται για τα λαβόντα χώρα στο Πόρτο Αλέγκρε και στο Πουσάν είναι μυθεύματα και κατασκευάσματα της φαντασίας ορισμένων κύκλων. Αυτοί οι ίδιοι κύκλοι, με τις ενέργειές τους, φαίνεται ότι προσπαθούν αυτή τη συνεργασία των χριστιανικών εκκλησιών, η οποία εκφράζεται μέσα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, να τη διαταράξουν και να την αποδυναμώσουν χωρίς να κατανοούν ότι εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και επιδιώξεις άλλων κύκλων. Οι υποκινούντες όλη αυτή την αντίδραση στηρίζονται ανοήτως σε μεταφραστικά λανθασμένα κείμενα, όπου τονίζεται ότι οι Χριστιανικές Εκκλησίες σε ορισμένα μέρη πρέπει να αποκτήσουν ανοικτότητα – εξωστρέφεια και να πάψουν πλέον να είναι κλειστές κοινότητες – κοινωνίες. Όμως, οι αποφάσεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών δεν είναι δεσμευτικές ούτε εκκλησιαστικά ούτε πολιτικά. Το αφελές και το ασύνετο της μανιακής αυτής ψυχικής κατάστασης των κατά καιρούς κρινόντων τα θέματα και τα κείμενα το Πόρτο Αλέγκρε και του Πουσάν επιβεβαιώνεται και από τη σύγχυση που εκφράζουν λέγοντες ότι απεφασίσθη η κατάργηση των αβάτων των χριστιανικών εκκλησιών σε διάφορα μέρη του πλανήτη συμπεριλαμβανομένου και του Αγίου Όρους.
Μια τέτοια θέση ουδέποτε συζητήθηκε, ούτε καν τέθηκε ως θέμα προς συζήτηση στα συλλογικά όργανα. Ξεχνούν, όμως, ότι το “ουαί” περί του σκανδαλισμού και της υποκρισίας αγγίζει πρώτα αυτούς, όταν διαστρέφουν την αλήθεια και παραθεωρούν την ειλικρίνεια».
ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΛΗΜΕΡΗ
