Ο Άρης Αλεξανδρής σε άρθρο του στην «Καθημερινή» έγραφε: «Η διαμαρτυρία κατά της Αστυνομίας στην Ελλάδα ισοδυναμεί με διαμαρτυρία κατά της ηλιοφάνειας στο Λονδίνο».
Ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει, η υπηρεσιακή οργάνωση και το καθήκον υπάρχουν. Η συμβουλή της μη πυροδότησης εντάσεων στην πραγματικότητα δημιουργεί μία δημοσιοϋπαλληλίστικη αδράνεια. Έτσι σταδιακά παθαίνουμε ανοσία στην παραβατικότητα και οι κυβερνήσεις γλιτώνουν την πολιτική ευθύνη.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, μας έρχεται η ανερμάτιστη Αριστερά του Τσίπρα να μιλά για σκοτεινές συνωμοσίες καταστολής και νεομακαρθισμούς, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια.
Όταν έχεις αποκλείσει τον εαυτόν σου να συναντηθεί με τον ορθολογισμό, ερμηνεύεις τα πάντα όπως σε βολεύει.
Η πρωτοβουλία για την προστασία των πανεπιστημίων δεν προέκυψε εν κενώ: η Αστυνομία δεν είναι αίτιο αλλά αιτιατό.
Οι βιαιοπραγίες, οι απειλές, η στοχοποίηση προσώπων, η φθορά δημόσιας περιουσίας, οι καταλήψεις, η παρακώλυση μαθημάτων και η υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών οφείλονται σε εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί αντιφασίστες.
Τι ειρωνεία!
Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης η «κακή» Αστυνομία φρουρεί το έργο ανοικοδόμησης μιας πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης, την οποίαν προσπαθούν να γκρεμίσουν με βαριοπούλες οι «καλοί» αριστεροί αντιφασίστες, προστάτες του χώρου!
Δυστυχώς, αυτές οι εγκληματικές δράσεις χαρακτηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως σκοτεινές συνωμοσίες καταστολής.
Είναι συνειδητή εναντίωση προς την Αστυνομία ως θεσμός, όχι ως ήθος και πρακτική.
Το πρόβλημα αυτών που διαμαρτύρονται για την αστυνομική βία, δεν είναι η βία, αλλά το γεγονός ότι η Αστυνομία εμποδίζει στην άσκηση της δικής τους βίας.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
