Δεν ήταν ένα ατυχές συμβάν, επισημαίνει η γνωστή Καλαματιανή σκηνοθέτις Μαρία Σκαφιδά, για την πτώση δέντρου χθες στο Πάρκο του ΟΣΕ, καθώς ανάλογα περιστατικά έχουν συμβεί στο παρελθόν και γενικότερα εμφανής είναι η εικόνα εγκατάλειψης σε αυτόν το νευραλγικό χώρο στην καρδιά της πόλης, που δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε, συγκεντρώνοντας πολλάκις τα παράπονα και τις προειδοποιήσεις των δημοτών. Αυτή τη φορά τα πεσμένα κλαδιά άγγιξαν απειλητικά το «Θέατρο Βαγόνι» και με δεδομένο το ευτύχημα ότι δεν τραυματίστηκε κάποιος, είναι ευκαιρία για ελέγχους, παρεμβάσεις, αλλά και σχεδιασμό στο Πάρκο Σιδηροδρόμων.
Σε ανοικτή επιστολή της η Μαρία Σκαφιδά επισημαίνει και προτείνει τα παρακάτω:
«Σήμερα ένα ολόκληρο δέντρο έπεσε πάνω σε βαγόνι στο Πάρκο Σιδηροδρόμων. Ευτυχώς, δεν υπήρχε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή. Όμως, αυτό δεν είναι ένα “ατυχές συμβάν”. Είναι η κορυφή ενός παγόβουνου αδιαφορίας, που έχει επισημανθεί πολλές φορές χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση. Εμείς που δραστηριοποιούμαστε στα βαγόνια έχουμε δει την κατάσταση, έχουμε ενημερώσει αρμόδιους φορείς ξανά και ξανά, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ενώ οι χώροι πολιτισμού λειτουργούν υπό μόνιμη απειλή.
Συνεχείς παραβιάσεις – Καταγεγραμμένες στην Αστυνομία
Δε μιλάμε για “απόπειρες”. Μιλάμε για συνεχείς παραβιάσεις: κλοπές εξοπλισμού, σπασμένα λουκέτα, ζημιές. Όλα καταγεγραμμένα με καταγγελίες στην Αστυνομία. Παρά τα αιτήματα για καλύτερη φύλαξη, το πάρκο παραμένει αφύλακτο τις ώρες που πραγματικά έχει ανάγκη. Η φύλαξη υπάρχει μόνο από τις 22.00 έως τις 4.00. Τι γίνεται τις υπόλοιπες ώρες;
Η παράλογη σύμβαση
Κι ενώ οι αρμόδιοι δε διασφαλίζουν την ασφάλεια και τη συντήρηση, η σύμβαση που μας ζητούν να υπογράψουμε μεταφέρει όλες τις ευθύνες σε εμάς. Ζητά να είμαστε υπεύθυνοι για την καθαριότητα και τη φροντίδα, ακόμα και κάτω από τα βαγόνια! Πώς μπορεί ένας καλλιτεχνικός φορέας να αναλάβει κινδύνους που αφορούν δέντρα, υποδομές, ασφάλεια χώρου;
Η δική μας ευθύνη – και η αντίφαση
Εμείς, για να προστατέψουμε ανθρώπους, ακυρώνουμε μαθήματα και παραστάσεις με τον παραμικρό αέρα ή ψιχάλα. Δείχνουμε μέριμνα και σεβασμό για το κοινό μας. Την ίδια στιγμή, όμως, βλέπουμε δέντρα να καταρρέουν, φώτα να μην ανάβουν, και τον κίνδυνο να μεγαλώνει.
Το ερώτημα είναι σαφές: Θα συνεχίσουμε να μεταθέτουμε την ευθύνη στους δημιουργούς, ενώ οι δημόσιοι χώροι καταρρέουν; Ή θα γίνει ένα σοβαρό σχέδιο φύλαξης, συντήρησης και πρόληψης;
Ζητάμε:
-Άμεσο σχέδιο ελέγχου και κλαδέματος δέντρων
-Επαρκή φύλαξη όλο το 24ωρο
-Επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με όρους ρεαλιστικούς και δίκαιους
-Στήριξη στον πολιτισμό που ζωντανεύει το Πάρκο και όχι εγκατάλειψη
Γιατί πολιτισμός χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει. Και η Καλαμάτα αξίζει κάτι καλύτερο από ερείπια και επικίνδυνες σκιές μέσα στο Πάρκο Σιδηροδρόμων».
