Προβληματίστηκα πολύ διαβάζοντας το κεντρικό σύνθημα του Κυβερνήτη μας στην ΔΕΘ προχθές. Θα μας βάλει ΨΗΛΑ είπε, εν τω μεταξύ, δεν ξέρω εσείς αλλά εγώ έχω μια φοβία με τα ύψη και μάλλον θα χάσω την ευκαιρία.
Επί έξι χρόνια νομίζω ότι ο κυβερνήτης έχει ανεβάσει ήδη τη χωρά μας πολύ ΨΗΛΑ, τόσο ΨΗΛΑ που κοντεύουμε να φτάσουμε το φεγγάρι.
Αυτός που επέλεξε αυτό το σλόγκαν πρέπει να είναι αρκετά ευαίσθητος και μουσικόφιλος και διαβάζοντας αυτό το «ΨΗΛΑ», αναρωτιέμαι το γιατί.
Την απάντηση μάλλον μας την δίνουν κάποιοι στίχοι (μουσικόφιλος κι εγώ), της Σώτιας Τσώτου που έκανε τραγούδι ο Κώστας Χατζής πριν από χρόνια, αλλάζοντας λίγο τους στίχους, θα καταλάβετε το γιατί, θέλει να μας πάει ψηλά. «Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η Ελλάδα ζωγραφιά» και συνεχίζει: «Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα / μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι», και τελειώνει έτσι: «Κι ότι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε/από ψηλά αν το κοιτάξεις/ θα σου φανεί τόσο ασήμαντο/ που στη στιγμή θα το ξεχάσεις».
Συμπέρασμα, ή θέλει να ξεχάσουμε ή να τα βλέπουμε όλα σαν ζωγραφιά.
Κοιτώντας ψηλά το φεγγάρι όπου κοντεύει να μας φτάσει ο κυβερνήτης μας, ο οποίος είναι ήδη εκεί, μου έρχεται και κάτι άλλο στο μυαλό. Δεν ξέρω αν θυμάστε μια εικόνα του Αϊ Βασίλη με το έλκηθρό του γεμάτο δώρα να περνά μπροστά από το φεγγάρι κάθε χρόνο και να τα μοιράζει, αν το σκεφτείτε λίγο θα συμφωνήσετε μαζί μου, άπλα δεν έχετε παρά να κλείσετε λίγο τα μάτια.
Το θετικό για τον Κυβερνήτη μας εκεί ΨΗΛΑ που βρίσκεται, είναι ότι τα βλέπει όλα αλλιώς, αυτό θέλει να κάνει και σε μας, να βλέπουμε αλλιώς.
Από εκεί ΨΗΛΑ όμως δεν βλέπει διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στην μικρή του χώρα.
Δεν βλέπει συνταξιούχους, αγρότες, επαγγελματίες, πυροσβέστες, Σώματα Ασφαλείας που είναι στους δρόμους, διεκδικούν και διαμαρτύρονται.
Δεν βλέπει τις διαμαρτυρίες του απλού κόσμου για τα Τέμπη.
Δεν βλέπει ότι η Ελλάδα συρρικνώνετε και σε λίγα χρόνια θα ψάχνει ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν.
Δεν βλέπει ότι οι μισές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο τέλος του χρόνου θα κλείσουν.
Δεν βλέπει τα πολλά σκάνδαλα που έχουν «σκάσει», ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ.
Κι άλλα πολλά δεν βλέπει ο κυβερνήτης μας, από εκεί ΨΗΛΑ που είναι και παρ’ όλα αυτά θέλει να ανεβάσει και εμάς. Αυτό που βλέπει μόνο είναι τα σπίτια που μοιάζουν με σπιρτόκουτα και τους ανθρώπους που μοιάζουν με μυρμήγκια, όπως λέει και το τραγούδι.
Δεν ξέρω αν σας μπέρδεψα, άλλα ως βλαμμένος που είμαι, θέλω να πατώ στη γη που ζω, το ίδιο δε εύχομαι και για σας. Το φεγγάρι είναι για τους αστροναύτες.
Στην επομένη ΔΕΘ, του χρόνου, ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ, στη γη μας.
Κλείνοντας να θυμίσω ότι, όταν είσαι πολύ ψηλά, κάνεις άσχημο πέσιμο.
«Κι ότι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε/από ψηλά αν το κοιτάξεις/ θα σου φανεί τόσο ασήμαντο/ που στη στιγμή θα το ξεχάσεις».
Μιλάμε πάλι…
Κώστας Δεληγιάννης
