Παρακολουθώντας κανείς τα «δρώμενα» του Σαββατοκύριακου που πέρασε δεν μπορεί παρά να σταθεί σε δυο γεγονότα. Το ένα αφορά αυτά τα υπέροχα παιδιά την εθνικής ομάδας μπάσκετ που μας έκαναν υπερήφανους.
Μετά από 16 χρόνια η Εθνική Ελλάδας ανέβηκε ξανά στο βάθρο του EuroBasket, κερδίζοντας σε αγώνα «θρίλερ» τη Φινλανδία με 92-89 και κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.
Το άλλο γεγονός, που δεν το κρύβω με προβλημάτισε λίγο, είναι ότι περισσότεροι από 130.000 θεατές βρέθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο το Σάββατο και την Κυριακή για να αποθεώσουν την απόλυτη σταρ Άννα Βίσση, η οποία είχε ετοιμάσει για το κοινό της δύο σόου-υπερπαραγωγή, όπως λέει το ρεπορτάζ. Όπως το Σάββατο, έτσι και την Κυριακή, από νωρίς το απόγευμα πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο Καλλιμάρμαρο για να παρακολουθήσει τη δεύτερη sold out συναυλία. Όσοι βρέθηκαν στη δεύτερη συναυλία της μοναδικής ερμηνεύτριας έζησαν ακόμα μία ξεχωριστή στιγμή. Λίγες ώρες μετά τη σπουδαία νίκη της Εθνικής Ελλάδας μπάσκετ επί της Φινλανδίας, που χάρισε στους διεθνείς το χάλκινο μετάλλιο στο EuroBasket 2025, η απόλυτη σταρ της ελληνικής σκηνής έκανε μια συγκινητική αφιέρωση.
«Μπράβο σας ρε παιδιά!» φώναξε με ενθουσιασμό από τη σκηνή, τιμώντας τους Έλληνες παίκτες που ανέβασαν ξανά τη χώρα μας στο βάθρο της Ευρώπης και τους αφιέρωσε το τραγούδι «Ψυχεδέλεια».
Περίεργος είμαι κι έτσι έψαξα να βρω τι σημαίνει αυτή η λέξη – τραγούδι που αφιέρωσε η «γλυκιά» Αννούλα στους Έλληνες παίκτες.
Η ψυχεδέλεια είναι θηλυκό και σημαίνει την ονειρώδη κατάσταση που δημιουργείται σε κάποιον από τη λήψη παραισθησιογόνων ουσιών, ιδίως LSD, και (κατ’ επέκταση) η παραίσθηση ότι κάποιος βρίσκεται σε τέτοια ονειρώδη κατάσταση εξαιτίας οπτικών ή ακουστικών ερεθισμάτων.
Παρακολουθώντας λοιπόν τα δυο γεγονότα του Σαββατοκύριακου και χωρίς καμία ψυχεδέλεια (λίγη μπύρα πίνω), μου ήρθε στο μυαλό το παρακάτω ποίημα – τραγούδι που μάλλον εξηγεί το πήγαινε έλα των συναισθημάτων και αντιδράσεων αυτού του μικρού λαού.
Διαβάστε και ίσως με καταλάβετε κι αν δεν, μάλλον φταίει η «Ψυχεδέλεια».
Τίτλος: ΛΑΟΣ
Μικρός λαός και πολεμά / δίχως σπαθιά και βόλια
για όλου του κόσμου το ψωμί / το φως και το τραγούδι
Κάτω απ’ τη γλώσσα του κρατεί / τους βόγγους και τα ζήτω
κι αν κάνει πως τα τραγουδεί / ραγίζουν τα λιθάρια
Από το album 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας που κυκλοφόρησε το 1974 σε στίχους Ρίτσος Γιάννης και σύνθεση Θεοδωράκης Μίκης και τραγούδησε πολύ δυναμικά ο Γιώργος Νταλάρας χωρίς να έχουν πιεί κάτι.
Αυτά για σήμερα και πάμε στην καθημερινότητά μας όλοι μαζί, νηφάλιοι.
Μιλάμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
