Με αφορμή την πρώτη Διεθνή Φωτογραφική Συνάντηση που εγκαινιάζεται, αύριο στις 7μ.μ., στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας
Μια αξιόλογη και καθόλα δημιουργική προσπάθεια λαμβάνει χώρα τα τελευταία οκτώ χρόνια στην Καλαμάτα, μέσω της Φωτογραφικής Ομάδας της πόλης, η οποία λειτούργησε εξαρχής ως «γέφυρα» ανάμεσα σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους. Στόχος τόσο των παλαιότερων όσο και νέων μελών της, είναι η περαιτέρω εξέλιξη και η καλλιτεχνική έκφραση όλων.
Στο πέρασμα των χρόνων, και έχοντας αποκτήσει μια σταθερή βάση με ολοένα και περισσότερα μέλη, η ΦΟΚΑΛ, υπό την καθοδήγηση του συντονιστή της Νίκου Ηλιόπουλου, μετρά μια σειρά από δημιουργικές δράσεις, όπως οι φωτογραφικές εκθέσεις που έχει παρουσιάσει, οι φωτογραφικές εξορμήσεις που διοργανώνει ανά διαστήματα, αλλά και τα σεμινάρια ή τα μαθήματα φωτογραφίας που προσφέρει σε όσους εκδηλώνουν σχετικό ενδιαφέρον.
Θέλοντας, δε, να διευρύνει ακόμα περισσότερο το αποτύπωμά της στην πόλη, επιστρέφει αυτή τη φορά με την πρώτη Διεθνή Φωτογραφική Συνάντηση, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας (20-28 Σεπτεμβρίου) με τη συμμετοχή καταξιωμένων Ελλήνων και ξένων δημιουργών.
Η εμπλοκή του σπουδαίου κινηματογραφιστή Γιώργου Αρβανίτη στην καλλιτεχνική διεύθυνση του εγχειρήματος, όπως και οι ατομικές εκθέσεις που θα παρουσιάσουν, μεταξύ άλλων, οι Μάριος Λώλος, Jean Marc Barr, Peter Eastland, Βασίλης Μακρής και μέλη της φωτογραφικής ομάδας, αποτελούν την ιδανική αφορμή για να γνωρίσουμε καλύτερα όσα έχουν να διηγηθούν μέσα από επιλεγμένα φωτογραφικά τους κλικ.
Έτσι, δεδομένου του ότι η Καλαμάτα και το Μέγαρο Χορού της πόλης θα αποτελέσουν το επίκεντρο της φωτογραφίας για εννιά μέρες, μιλήσαμε με τα μέλη της Φωτογραφικής Ομάδας για την προσωπική τους ματιά στην τέχνη της φωτογραφίας, αλλά και τη συνολική εικόνα της ομάδας.
Έναρξη και κίνητρα ενασχόλησης με τη φωτογραφία
-Πώς ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τη φωτογραφία;
Παναγιώτης Γιαννακόπουλος: Η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο της φωτογραφίας έγινε εντελώς τυχαία στις αρχές του 2016! Έκτοτε, ο κόσμος γύρω μου, η φύση, αλλά και τα αντικείμενα, μου έδωσαν όμορφα δημιουργικά κλικ, απαθανατίζοντάς τα!
-Τι σας έκανε να διαλέξετε τη φωτογραφία ως χόμπι;
Ιουλία Βρυώνη: Πάντα μου τραβούσαν την προσοχή οι εικόνες, πολύ πριν αποκτήσω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή. Με γοήτευε η ομορφιά τους, το εφήμερο της ύπαρξής τους, ένα «κρυμμένο νόημα» που συνήθιζα να «αποκρυπτογραφώ». Η μοναδικότητα της στιγμής, η μαρτυρία ότι υπήρξαν όλα όσα έγραψε ο φακός, αλλά κι αυτό που ήμουν εγώ πίσω από αυτόν.
Φωτογραφία και προσωπική ζωή
-Πώς συνδυάζετε τη φωτογραφία με την υπόλοιπη ζωή σας (εργασία, οικογένεια κ.λπ.);
Κωνσταντίνα Κρίκωνα: Προσπαθώ να συνδυάζω την αγάπη μου για τη φωτογραφία με τη μεγάλη μου λατρεία, που είναι το παιδί μου! Έτσι, χρησιμοποιώντας την κόρη μου ως μοντέλο, εκφράζω τα συναισθήματά μου μέσα από την τέχνη… Η ΦΟΚΑΛ με βοηθάει να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να βλέπω «κάδρο» εκεί που οι άλλοι βλέπουν απλά την καθημερινότητα.
-Τι κερδίζετε σε προσωπικό επίπεδο μέσα από την ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία;
Τάσος Γεωργακόπουλος: Η ενασχόληση μου με τη φωτογραφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό χόμπι. Λειτουργεί ως μια διέξοδος από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας και ως μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Κάθε φορά που κρατάω τη μηχανή στα χέρια μου, νιώθω ότι αφιερώνω ποιοτικό χρόνο στον εαυτό μου, βρίσκοντας μια μοναδική ηρεμία σε κάθε κλικ.
-Πώς επηρεάζει η καθημερινότητα στην Καλαμάτα τη φωτογραφική σας ματιά;
Σταυρούλα Πουλυμενέα: Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που εμπνέει φωτογραφικά με πολλούς τρόπους. Το κυρίαρχο στοιχείο στη δική μου καθημερινότητα είναι το νερό και ό,τι σχετίζεται με αυτό: η παρατήρηση της θάλασσας, του ορίζοντα, των φυσικών φαινομένων, των ποταμιών. Το πλεονέκτημα της πόλης μας είναι ότι όλα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Κατά συνέπεια, μπορώ να ξεκλέψω λίγα λεπτά και να εντάξω στην καθημερινότητά μου τα αγαπημένα μου φωτογραφικά σημεία.
-Ποια είναι η σχέση σας με την πόλη της Καλαμάτας ως θέμα;
Δήμητρα Μασουρίδου: Οι παλιές γειτονιές στο κάστρο, αλλα και στο ιστορικό κέντρο, παλιά και μοντέρνα κτήρια της πόλης, το λιμάνι και η παραλία -ανατολική και δυτική- μου έχουν προσφέρει πολλά ερεθίσματα για φωτογραφίες. Μιας και η Καλαμάτα ειναι η πόλη που μεγάλωσα, σε κάθε γωνιά της με περιμένει μια ανάμνηση για το πώς ήταν πριν χρόνια, πως άλλαξε ή πόσο ίδια έμεινε…
Φωτογραφική Ομάδα Καλαμάτας
-Πώς λειτουργεί για εσάς η ομάδα εσωτερικά; Υπάρχει δημιουργική ανταλλαγή για διάφορα πρότζεκτ ή φωτογραφικά στιγμιότυπα;
Αντώνης Σταυριανέας: Η ομάδα μας λειτουργεί συλλογικά, με αμοιβαία στήριξη και ανοιχτό διάλογο. Ανταλλάσσουμε ιδέες, τεχνικές και οπτικές, ενθαρρύνοντας κάθε μέλος να εξερευνά τη δική του δημιουργικότητα. Η συνεργασία μας τροφοδοτεί κοινά πρότζεκτ, αλλά και προσωπικές αναζητήσεις, κάνοντας την ανταλλαγή εμπειριών κομβικό στοιχείο της φωτογραφικής μας πορείας.
-Τι σημαίνει για εσάς η συμμετοχή σε μια συλλογικότητα δημιουργικών ανθρώπων;
Διονύσης Κούβελας: Ο ερασιτέχνης φωτογράφος χρειάζεται ακριβώς αυτό, την ανταλλαγή ιδεών, την επαφή με άλλους ερασιτέχνες φωτογράφους, τη συμμετοχή σε τέτοιες δράσεις. Έτσι κινητοποιείσαι και εμπνέεσαι να κάνεις κάτι δικό σου.
-Πώς γνωριστήκατε με τη Φωτογραφική Ομάδα Καλαμάτας;
Σίση Πλακονούρη: Τη ΦΟΚΑΛ τη γνώρισα μέσα από μέλη της ομάδας. Ήξερα για την ύπαρξή της και είχα δει project που είχε υλοποιήσει. Παρακολούθησα έναν κύκλο μαθημάτων, και στη συνέχεια έγινα μέλος. Έτσι βρέθηκα στην ομάδα, όπου μας ενώνει η αγάπη για τη φωτογραφία.
-Ποια είναι η πιο σημαντική εμπειρία που έχετε ζήσει μέσα από την ομάδα;
Φώτης Μάραντος: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι «φωτοβόλτες» που κάνει η ομάδα, είτε εντός πόλης είτε εκτός. Ξεκινά μια παρέα με τις μηχανές στο χέρι, περιηγείται στις γειτονιές ή στα μέρη που έχουν επιλεγεί, συζητά, ανταλλάσσει απόψεις – φωτογραφικές και μη – και παράλληλα ο καθένας αναζητά τη δική του εικόνα, το κατάλληλο κλικ… Νομίζω ότι η εκδρομή/επίσκεψη στην έκθεση “Dali Cybernetics” ήταν η πιο συγκλονιστική εμπειρία.
-Πώς θα φανταζόσασταν την περαιτέρω ανάπτυξη της Φωτογραφικής Ομάδας Καλαμάτας;
#FL: Οραματίζομαι μία ακόμα πιο δυνατή ΦΟΚΑΛ, με δράσεις που θα μας ενώνουν δημιουργικά και θα μας φέρνουν πιο κοντά στην κοινωνία. Θα συνεχίσουμε σίγουρα με φωτογραφικές εξορμήσεις και συναντήσεις, εκθέσεις, συνεργασίες, και όποια άλλη ωραία ιδέα προκύψει.
Πάνω απ’ όλα, στόχος μας είναι η ομάδα να παραμείνει ένας ανοιχτός σε όλους, ζωντανός χώρος έκφρασης, φιλίας και συλλογικότητας, όπου η φωτογραφία γίνεται αφορμή για επικοινωνία και δημιουργία.
Τεχνικές και προκλήσεις στη φωτογραφία
-Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο που ξεκινά τώρα τη φωτογραφία;
Σταύρος Τουφεξής: Κατά αρχάς, να έχει μια φωτογραφική μηχανή με ένα φακό –και όχι κινητό. Θα του έλεγα να μάθει τις βασικές αρχές λήψης της φωτογραφίας και να πειραματίζεται με τα θέματα που θέλει να φωτογραφήσει. Ακόμα, να βλέπει τη φωτογραφία ως ένα δημιουργικό ταξίδι και να μην απογοητεύεται! Τέλος, να φωτογραφίζει σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Και βασικά, να αγαπήσει τον εξοπλισμό του.
-Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν (ερασιτέχνη) φωτογράφο σήμερα;
Ζωή Καγιά: Ο ερασιτέχνης φωτογράφος προσπαθεί, πρακτικά και με μελέτη, να βελτιώσει την τεχνική του και με συνεχή προσπάθεια να αναπτύξει και να δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον προσωπικό, φωτογραφικό στυλ… Με την περιπλάνηση σε νέα μέρη και την κάλυψη διαφορετικών γεγονότων, δημιουργεί ένα ιδιαίτερο και ενδιαφέρον προφίλ και βελτιώνει τις φωτογραφικές του δεξιότητες…
Η χρήση νέων τεχνικών, όπως και η ενασχόληση με διαφορετικά είδη φωτογραφίας, είναι απαραίτητη για κάθε ερασιτέχνη, αλλά και επαγγελματία φωτογράφο.
Φωτογραφικά είδη και καλλιτεχνική ταυτότητα
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος φωτογραφίας, και γιατί;
Δημήτρης Φουσιάνης: Μου αρέσουν δύο είδη φωτογράφισης. Κατ’ αρχάς, η άγρια φύση για το λόγο ότι μου αρέσει αυτό το στοιχείο και θέλω να γίνομαι ένα με αυτήν, και έπειτα τα πολεμικά αεροπλάνα, γιατί προσφέρουν δράση.
-Ποια φωτογραφία σας θεωρείτε πιο αντιπροσωπευτική της καλλιτεχνικής σας ταυτότητας;
Μαρία Τσιμικλή: Ασχολούμαι ερασιτεχνικά μερικά χρόνια με τη φωτογραφία και ακόμα έχω δρόμο να διανύσω μέχρι να μπορώ να προσδιορίσω την ταυτότητα την οποία αναφέρετε. Προτιμώ να φωτογραφίζω πρόσωπα, αυθόρμητες εκφράσεις και χέρια. Καθετί στημένο, το αποφεύγω. Επίσης, αγαπώ την αλληγορία στη φωτογραφία, το μήνυμα πίσω απ’ αυτήν. Ως εκ τούτου, δεν είναι μία η φωτογραφία που με εκφράζει, αλλά περισσότερες.
-Ποια φωτογραφία/ έργο σας επιλέξατε να παρουσιάσετε στην επερχόμενο έκθεση και γιατί;
Νατάσα Σταματοπούλου: Το θέμα της ΦΟΚΑΛ είναι το «Όσο έχω εσένα». Έτσι, εκθέτω μια φωτογραφία της μικρής μου κόρης στην αγκαλιά της προγιαγιάς της. Εκθέτω τους δεσμούς της οικογένειας. Μια εικόνα τεσσάρων γενεών που ενώνονται μέσα από μια αγκαλιά και ένα χάδι. Μια στιγμή γεμάτη αγνότητα, αλήθεια και τρυφερότητα, που για μένα συμβολίζει την αγάπη στην πιο καθαρή της μορφή. Είναι μια φωτογραφία που μιλά για τη συνέχεια, τη μνήμη και το άγγιγμα που ενώνει τις ζωές τους, αλλά και τις δικές μας, ταυτόχρονα όμως και δύο διαφορετικές εποχές.
Η φωτογραφία ως τρόπος έκφρασης μηνυμάτων
-Πιστεύετε ότι η φωτογραφία μπορεί να λειτουργήσει ως κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο;
Λίλιαν Καραβά: Η φωτογραφία είναι ένα ισχυρό εργαλείο κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού, καθώς μπορεί να αποτυπώσει στιγμές, γεγονότα και καταστάσεις που έχουν τη δύναμη να κινητοποιήσουν, να ευαισθητοποιήσουν και να αλλάξουν την κοινή γνώμη. Άρα ναι, η φωτογραφία δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά ένας καθρέφτης της κοινωνίας και ένας καταλύτης για την αλλαγή.
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τη συμμετοχή σας στην πρώτη Διεθνή Έκθεση Φωτογραφίας της ΦΟΚΑΛ;
Δημήτρης Σταθόπουλος: Η συμμετοχή μου στην έκθεση με τίτλο «Δεν μπορώ χωρίς εσένα» έχει να κάνει με τη σύνδεση. Με τη φωτογραφία προσπαθώ να δείξω πώς είναι να αγαπάς, να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου και να νιώθεις σιγουριά μέσα σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο. Τελικά, αυτό που θέλω να πω μέσα από τις φωτογραφίες μου είναι ότι οι άνθρωποι γύρω μάς δίνουν δύναμη και νόημα – και αλήθεια, δεν μπορούμε χωρίς αυτούς.
-Τι πρέπει να περιλαμβάνει για εσάς μια «καλή φωτογραφία»;
Βασιλική Μίντζα: Προσωπικά, καλή φωτογραφία θεωρώ ότι είναι αυτή που έχει ψυχή. Αυτή που δεν είναι μόνο άρτια τεχνικά, αλλά κυρίως φέρει κάτι από τις εμπειρίες, τις αξίες, τις ιδέες του δημιουργού της, δίνοντας έτσι στο θεατή την άκρη του νήματος, για να κάνει τους δικούς του συνειρμούς, να σκεφτεί, να φανταστεί και να συζητήσει.
Επιρροές και εμπνεύσεις
-Ποιοι φωτογράφοι σάς έχουν επηρεάσει ή εμπνεύσει περισσότερο;
Βασιλική Ηλιοπούλου: Αν δεν κατονομάσω κορυφαία ονόματα της ιστορίας που ήδη ξέρουμε και τη λατρεία μου στον Bresson, τη φωτογραφική μου πορεία και αντίληψη άλλαξε ο καθηγητής, και πλέον φίλος μου (θαρρώ μπορώ να εκφραστώ έτσι), Βασίλης Μακρής. Η επιρροή που είχαν οι εικόνες του στο ξεκίνημα της καριέρας μου άλλαξαν καθοριστικά τον τρόπο που βγάζω φωτογραφίες.
Μελλοντικά σχέδια
-Υπάρχει κάποιο πρότζεκτ που θα θέλατε πολύ να υλοποιήσετε στο μέλλον σχετικά με τη φωτογραφία;
Peter Eastland: Σκέφτομαι την ιδέα για ένα πρότζεκτ, το οποίο θα τιτλοφορείται «Οι ζωές των κτηρίων», και το οποίο θα περιλαμβάνει αρκετά κτήρια της Καλαμάτας. Στόχος αυτής της σκέψης δεν είναι να παρουσιαστούν μόνο τα κτήρια καθαυτά, αλλά και οι ζωές που φιλοξενούνται μέσα σ’ αυτά.
Τεχνολογία, social media και φωτογραφία
-Πώς βλέπετε την εξέλιξη της φωτογραφίας στην εποχή της τεχνολογίας και των social media;
Νίκος Ηλιόπουλος: Σε μια διάλεξη για την AI αναφέρθηκε ότι στο μέλλον θα είναι εύκολο τα παιδιά να μιλούν με τον προπάππου τους και να τους λέει ιστορίες, παρόλο που αυτός θα έχει φύγει από τη ζωή πριν από πολλά χρόνια. Βλέποντας τα σημερινά επιτεύγματα της τεχνολογίας, είναι σίγουρο πως έτσι θα είναι. Η φωτογραφία ακολουθεί την τεχνολογία από την αρχή της ιστορίας της.
Από τότε και στο μέλλον, ένα πράγμα θα παραμένει πάντα το ίδιο: η ανθρώπινη ματιά, η έμπνευση, το συναίσθημα, ο ίδιος ο άνθρωπος -ο φωτογράφος. Η τεχνολογία θα είναι πάντα ένα εργαλείο.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
