Άλλο ένα έτος παράτασης προστίθεται στο μακρύ ημερολόγιο ενός έργου που εδώ και χρόνια παρουσιάζεται ως «κομβικό» για τη Μεσσηνία, αλλά μέχρι στιγμής παραμένει εγκλωβισμένο σε μελέτες, συγκριτικούς πίνακες, εγκρίσεις και νέες προθεσμίες.
Ο λόγος για το δρόμο Αρφαρά – Λάμπαινα, το δρόμο που υποτίθεται ότι θα συνέδεε γρήγορα και με ασφάλεια τον αυτοκινητόδρομο Κόρινθος – Καλαμάτα με τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης, την τοπική συγκοινωνία και τον τουρισμό της ευρύτερης περιοχής.
Ούτε μελέτη…
Το οδικό έργο, μήκους περίπου 8 χιλιομέτρων, προβλέπεται δίιχνο, με πλάτος διατομής 11 μέτρων και με δύο μεγάλες γέφυρες, ανοίγματος 40 μέτρων η καθεμία, πάνω από τον Πάμισο και τη Μαυροζούμαινα. Στα χαρτιά, πρόκειται για μια σύγχρονη υποδομή που θα έλυνε χρόνια προβλήματα πρόσβασης. Στην πράξη, όμως, ο δρόμος έχει μετατραπεί σε σύμβολο της διοικητικής ακινησίας και προχειρότητας.
Η μελέτη του έργου, με αρχική προεκτιμώμενη αμοιβή 960.000 ευρώ, χρηματοδοτείται από το ΠΔΕ 2020 και ανατέθηκε σε σύμπραξη μελετητικών εταιρειών με έκπτωση 66,86%. Το τελικό ποσό του συμφωνητικού ανήλθε στα 256.530,50 ευρώ πλέον ΦΠΑ (318.097,82 ευρώ με ΦΠΑ 24%), με την υπογραφή της σύμβασης να γίνεται στις 23 Ιανουαρίου 2023. Η αρχική προθεσμία περαίωσης είχε οριστεί για τις 23 Ιουνίου 2024.
Όμως, όπως συχνά πλέον συμβαίνει στα «μεγάλα έργα», οι προθεσμίες άρχισαν να μετακινούνται. Η πρώτη παράταση δόθηκε έως τις 31 Μαρτίου 2025, εγκεκριμένη από την Περιφερειακή Επιτροπή. Και τώρα, στην Περιφερειακή Επιτροπή που συνεδριάζει αύριο έρχεται νέα εισήγηση για παράταση έως τις 31 Δεκεμβρίου 2026. Δηλαδή, σχεδόν τρία επιπλέον χρόνια μόνο για τη μελέτη.
Με ρυθμούς χελώνας…
Στο μεταξύ, το φυσικό αντικείμενο που έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα περιορίζεται ουσιαστικά σε μία Προωθημένη Αναγνωριστική Μελέτη Οδοποιίας, η οποία εγκρίθηκε τον Μάιο του 2024, έπειτα από αλλεπάλληλες συσκέψεις, ελέγχους και διορθώσεις. Η μελέτη αυτή καθόρισε τη βασική χάραξη, τους ισόπεδους κόμβους, τις παράπλευρες οδούς και τις θέσεις των γεφυρών.
Από εκεί και πέρα, άνοιξε ο δρόμος για τον πρώτο Συγκριτικό Πίνακα, ο οποίος – κάθε άλλο παρά «τυπικός» – αποδείχθηκε αυξητικός κατά 49,08%. Με απλά λόγια: απαιτούνται επιπλέον μελέτες, πέραν των αρχικά συμβατικών, ώστε το έργο να θεωρηθεί «άρτιο, λειτουργικό και υλοποιήσιμο». Αυτό σημαίνει νέα συμπληρωματική σύμβαση, νέες εγκρίσεις και, φυσικά, νέος χρόνος.
Οι λόγοι της καθυστέρησης, σύμφωνα με την εισήγηση της υπηρεσίας, δεν αποδίδονται σε καμία περίπτωση στον ανάδοχο, αλλά στην πολυπλοκότητα της διαδικασίας: συλλογή στοιχείων από υπηρεσίες, ΓΟΕΒ, Εφορείες Αρχαιοτήτων, Κτηματολόγιο, επεξεργασία γεωχωρικών δεδομένων, προσαρμογές χάραξης και επανασχεδιασμοί. Όλα νόμιμα, όλα προβλεπόμενα από την ισχύουσα νομοθεσία, όλα όμως εξαιρετικά αργά.
Έτσι, ένα έργο που διαφημίστηκε ως αναπτυξιακή ανάσα για την Αρχαία Μεσσήνη και την ενδοχώρα, παραμένει καθηλωμένο στο στάδιο των μελετών, ενώ η πραγματικότητα στην περιοχή δεν αλλάζει. Οι επισκέπτες συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται, οι κάτοικοι να περιμένουν και ο τουρισμός να λειτουργεί με υποδομές άλλης εποχής.
Να σημειωθεί ότι βάσει της αρχικής σύμβασης προβλέπονται να συνταχθούν οι εξής μελέτες: Τοπογραφική Μελέτη – Κτηματογράφηση, Συγκοινωνιακή Μελέτη υπεραστικής οδού και κόμβων, Γεωλογική Μελέτη, Γεωτεχνική Έρευνα – Μελέτη, Υδραυλική Μελέτη, Στατική Μελέτη, Περιβαλλοντική Μελέτη, Ηλεκτρομηχανολογική Μελέτη, Σύνταξη Τευχών Δημοπράτησης και Σύνταξη Τευχών ΣΑΥ – ΦΑΥ.
Όλα, λοιπόν, δείχνουν ότι θα περάσει πολύς καιρός ακόμα ώστε ο συγκεκριμένος δρόμος από τα χαρτιά να γίνει, επιτέλους, άσφαλτος.
Της Βίκυς Βετουλάκη
