Όταν ενημερώνεσαι για το θάνατο ενός νέου ανθρώπου, είναι αδύνατον να μη σοκαριστείς.
Ένα παιδί 21 ετών που δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή του, πήρε μια τραγική απόφαση. Καμιά φορά, σε αυτή την ηλικία, οι νέοι άνθρωποι δεν αντέχουν τις ευθύνες που φορτώνονται και τις οποίες θεωρούν αβάσταχτες.
Τέτοιο είναι και το βάρος που αισθάνονται τα παιδιά που δίνουν αυτές τις ημέρες εξετάσεις. Θέλοντας και μη, τα φορτώνουμε κι εμείς, με την έννοια ότι είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή τους.
Όχι δεν είναι. Οι δε γονείς, έχουν το σημαντικότερο ρόλο ώστε να τα ελαφρύνουν από αυτό το βάρος. Είναι σημαντικό, αλλά όχι το σημαντικότερο. Το σημαντικότερο είναι να είναι τα ίδια καλά και να αισθάνονται καλά. Όλα τ’ άλλα θα βρουν το δρόμο τους.
Άλλωστε, σ’ αυτές τις ηλικίες ειδικά, για κάθε πόρτα που κλείνει μια άλλη ανοίγει!
Β.Β.
