Μ’ άρεσε η διατύπωση –λογοπαίγνιο και ουσία– «τα σκουπίδια δεν είναι για πέταμα». Πρόθεση (κυβερνητική, αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος), αλλά και νομοσχέδιο (ένα ακόμα) που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση (θα πει: θα συζητηθεί από κόμματα και γενικώς) έως τις 26 Ιουνίου που θα πάρει σειρά να γίνει νόμος, «στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας».
Έτσι λέει το δημοσίευμα, που λέει η κυβέρνηση: «κυκλική οικονομία». Εξ ου και ανακύκλωση. Δυστυχώς, επί του θέματος, η ουσία παραμένει… αλώβητη: ούτε ανακύκληση είχαμε, ούτε ανακύκλωση έχουμε. Είχαμε όμως και έχουμε, τότε και τώρα, νόμους για την ανακύκλωση. Όπως λέμε… ραπανάκια για την όρεξη.
Λοιπόν, μια ευχή: Μακάρι – τώρα – τα υποσχόμενα – με όλα τα καλά τους – να γίνουν έργο – και τα κακά – να φύγουν – στο πυρ το εξώτερον. Και δεν εννοώ καύση (σκουπιδιών). Εννοώ, σοβαρή πολιτική και συνέπεια λόγου -πράξης. Διότι τα σκουπίδια μεν δεν είναι για πέταμα, αλλά έως τώρα είδαμε αμέτρητους νόμους «διαχείρισης σκουπιδιών» στα σκουπίδια. Αυτοί να μην ανακυκλωθούν.
Βέβαια, όλα αυτά πως “κουμπώνουν” με τις διάφορες ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των σκουπιδιών (βλέπε και Πελοπόννησος) είναι μια απορία. Το ίδιο υπουργείο αναφέρεται σε πολιτικές μείωσής τους, το ίδιο υπογράφει για εργοστάσια τεχνολογίας παλιάς κοπής…
Α.Π.
