Με αφορμή περιστατικό συγγενικού μου προσώπου βρέθηκα για 48 ώρες στο εσωτερικό του Γενικού Νοσοκομείου Καλαμάτας. Ευκαιρία για κάποιες προσωπικές διαπιστώσεις.
Εικόνα πρώτη: Η καρδιολογική κλινική του Νοσοκομείου είναι εγγύηση, με γιατρούς επιστήμονες αλλά και πιστούς στον όρκο που έχουν δώσει. Αντιμετώπιζαν τους ασθενείς με κατανόηση και τον πρέποντα σεβασμό. Πολλές φορές έκαναν και κάνουν πολλά παραπάνω από τις αρμοδιότητές τους. Τα ίδια και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Εικόνα δεύτερη: Επί εβδομάδες σε κάποια δωμάτια ασθενών οι βρύσες και τα καζανάκια έχουν χαλάσει. Το πρόβλημα έχει γνωστοποιηθεί, αλλά ακόμα δεν υπάρχει λύση. Κύριε διοικητά, καλά τα φωτοβολταϊκά και ο εξωραϊσμός του νοσοκομείου, αλλά και η καθημερινότητα έχει τη σημασία της.
Εικόνα τρίτη: Χθες κατεβήκαμε στο διοικητικό προσωπικό για να πάρουμε μια σφραγίδα και κάποια τυπικά. Διαπιστώσαμε ότι έξι με επτά άτομα βρίσκονταν σε “οργασμό” δουλειάς. Περιμέναμε υπομονετικά. Στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο και δεν είχαν… ελεύθερο χρόνο.
Α.Π.
Ένα 48ωρο στο νοσοκομείο
