Ο διαχωρισμός των ρακετιστών που έγινε από τον Όμιλο «Τρίτων» σε υπεύθυνους και ανεύθυνους παίκτες, καθώς και η αντίληψη για το άθλημα, όπως κατετέθη στην επιστολή, μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους.
Όμως, για να κρίνουμε και να κατακρίνουμε την απόφαση ενός Δήμου, η οποία βγήκε για κάποιους λόγους συγκεκριμένους και συγκροτημένους, ας βάλουμε το θέμα σε μια άλλη βάση και όχι σε γενικές κριτικές, σε αόριστες προτάσεις και πατώντας στην ανυπαρξία νόμων, που θα έπρεπε να υπάρχουν, ώστε να προστατεύουν την κορυφαία, ίσως, ανθρώπινη αρχή και αξία… το σεβασμό στο συνάνθρωπό μας…
Δεν ξυπνήσαμε, λοιπόν, ένα πρωί, κι επειδή δεν είχαμε τι να κάνουμε, θέσαμε το καυτό αυτό θέμα στο Δήμο… Και από τη μεριά του, το Δημοτικό Συμβούλιο δεν το ψήφισε για να τιμωρήσει κάποιους νέους που αγαπάνε το άθλημα της ρακέτας ή τους επισκέπτες ρακετιστές…
Υπάρχει τεράστιο θέμα!
Επικίνδυνα μεγάλος αριθμός επισκεπτών έχει σταματήσει να έρχεται στη Στούπα, καταθέτοντας το συγκεκριμένο λόγο, σε πάρα πολλούς από εμάς, καθώς και στα γραφεία με τα οποία έρχονται… Ο οποίος έχει την εξής λογική, απλή ακόμα και για τον πιο αδιάφορο, που δε θέλει να εισχωρήσει στην ουσία αυτού του λόγου…
Υπενθυμίζουμε ότι ο τουρισμός που έχει ανέκαθεν η Στούπα είναι οικογενειακός…
-Όσοι, λοιπόν, εργάζονται έντεκα μήνες το χρόνο και ονειρεύονται να κάνουν διακοπές, σε έναν τουριστικό προορισμό, τον οποίο γνωρίζουν από χρόνια, ή για τον οποίο ακούν για πρώτη φορά τα καλύτερα, ξεκινάνε, και για να φτάσουν κάνουν χιλιάδες χιλιόμετρα, αν είναι από το εξωτερικό, ή έρχονται με ό,τι κόστος από οποιοδήποτε μέρος της χώρας μας…
-Αυτές οι ημέρες, λοιπόν, διακοπών, της μιας εβδομάδας για τους περισσότερους, και δύο για τους λιγότερους πιο τυχερούς, κοστίζουν πολλά, έως πάρα πολλά για τους επισκέπτες μας (είναι γνωστό ότι η κρίση δεν έχει χτυπήσει μόνο εμάς….).
-Παρ’ όλα αυτά έρχονται, και για αυτό νομίζω ό,τι δικαιούνται, τουλάχιστον, τα αυτονόητα… Και τα οποία θα τα βρουν μόνο, αν έχουμε τον πήχη των υπηρεσιών μας ψηλά… Και όχι να τους βλέπουμε μόνο αριθμητικά, πόσοι έρχονται, πόσα λεφτά αφήνουν, πόσο πιο εύκολα θα τους τα πάρουμε. Η εποχή των παχιών αγελάδων, οπότε κάποιοι κινούμενοι σε αυτό το πλαίσιο πλούτισαν, έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί.
Και μέσα σε αυτά τα αυτονόητα, είναι το αναφαίρετο δικαίωμα όλων να απολαμβάνουν την αμμουδιά που αγάπησε ο Καζαντζάκης και ο Ζορμπάς, και την έκαναν γνωστή στα πέρατα του κόσμου.
Χρέος μεγάλο, λοιπόν, έχουμε εμείς, να μη την αφήσουμε να γίνει γνωστή ως «η αμμουδιά της ρακέτας», και με ό,τι προκύψει… Με την ασταμάτητη ηχορύπανση… τον κίνδυνο ατυχημάτων, και κάτι που δεν του έχουμε δώσει καμία σημασία… τη συνεχή ψυχική οδύνη όσων κάθονται με το φόβο μήπως και φάνε καμιά καρφωτή μπαλιά, από αυτές που κουβαλάνε μανιοεπίδειξη… και όχι αγάπη για το άθλημα… Πρόσφατα το τελευταίο ατύχημα…
Αν επιθυμείτε, λοιπόν, να βρούμε λύση για το καλό όλων, δε θα πρέπει να αρχίζετε με ήδη ανειλημμένη απόφαση… παράνομη η απόφαση του Δήμου…
Όλα στο τραπέζι, με συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες προτάσεις… Άλλωστε, γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό περιμένει και ο Δήμος, και αυτό πρέπει να δρομολογηθεί από όλους, αν μας ενδιαφέρει μία δίκαιη για όλους λύση, χωρίς να υπάρχει ίχνος εκμετάλλευσης του θέματος για ιδιοτελείς λόγους… Μαθαίνονται όλα, βλέπετε, όπως για κάποιους μάθαμε ότι η μονομερής άποψή τους ενέχει προεκλογικές τρικλοποδιές…
Η παραπομπή στην επιστολή σας στον Ποινικό Κώδικα, σε διατάξεις, σε διορθωτικές παραγράφους και σε αναφορά για καταπάτηση του Συντάγματος… από τη Δημοτική Αρχή με την εν λόγω απόφαση, μου θυμίζει πάλι (τον θυμάμαι τον τελευταίο καιρό πολύ συχνά) έναν καθηγητή Δικαίου στο Πανεπιστήμιο, που μας έλεγε: «Ο νομοθέτης είναι σοφός, όμως αυτός που θα ερμηνεύσει το νόμο πρέπει να είναι πιο σοφός, γιατί ένας νόμος δεν μπορεί να προβλέψει και να εμπεριέχει όλες τις περιπτώσεις…». Και εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μία περίπτωση του κορυφαίου νόμου, που μας υποδεικνύει την υποχρέωσή μας, για σεβασμό προς το συνάνθρωπό μας… Και εποικοδομητικό είναι, να κοιτάμε την ουσία του νόμου και όχι το γράμμα… Κάτι που μας εξαθλίωσε και ψαχνόμαστε να δούμε τον πάτο αυτής της παγκόσμιας κατάντιας… Ακόμα συνεχίζουμε να αγγίζουμε το περιτύλιγμα, και ίσως είναι πια καιρός να πάμε στο περιεχόμενο…
Επί του προκειμένου, επειδή κάθε χώρος έχει τις ιδιαιτερότητές του, και δεν μπορούμε να κάνουμε προτάσεις για την Καλόγρια, σκεπτόμενοι ίσως την παραλία της Καλαμάτας, και επειδή είναι καλό να πάρουμε ψύχραιμη και υλοποιήσιμη απόφαση επί του εδάφους… παίρνω την πρωτοβουλία και σας προσκαλώ για φιλοξενία, να δούμε τι συμβαίνει, προσφέροντας και κατάλυμα και φαγητό, γιατί η απόφαση δεν μπορεί να βγει στιγμιαία, ώστε όλοι μαζί, και με όλους όσοι αγαπούν πραγματικά το άθλημα, να καταφέρουμε να βρούμε την καλύτερη λύση…
Και είμαι βέβαιη τότε πως θα πεισθείτε ότι δεν υπάρχουν σκοτεινά σενάρια, περί αλλαγής τρόπου κερδοφορίας κάποιων από τις παραλίες…
Απλά, η πλειοψηφία των επαγγελματιών και των κατοίκων, ευτυχώς, έχει καταλάβει πια το δικαίωμα του επισκέπτη να μπορεί να απολαύσει την αμμουδιά χωρίς να κινδυνεύει, αλλά και χωρίς να πληρώνει, αν δεν αντέχει οικονομικά…
«Πήγα στην Καλόγρια με την κοπέλα μου να κάνουμε μπάνιο, κάτσαμε σε ξαπλώστρες και παραγγείλαμε καφέ… Ο λογαριασμός, επτά ευρώ οι ξαπλώστρες και άλλα επτά οι καφέδες…».
Λόγια που με έκαναν και ένιωσα πολύ άβολα… ειδικά σε μια εποχή κρίσης, που τους πρώτους που μαστίζει είναι τους νέους…
Και εάν έχετε ενημερωθεί, έχουμε αρχίσει και έχουμε βάλει στόχο, να συμμετέχουμε στην αντιμετώπιση δύο χρόνιων προβλημάτων, που μαστίζουν τον τόπο μας…
Τη διαχείριση των απορριμμάτων, τεράστιο παγκόσμιο πρόβλημα, και την αλόγιστη διαχείριση των παραλιών… από τους ολίγους…
Για του λόγου το αληθές σάς στέλνω μια φωτογραφία που βγήκε στις επτά το πρωί πριν από δύο ημέρες. Αυτοί, λοιπόν, είναι οι πραγματικοί προβληματισμοί μας και δεν μπαίνουμε στο τριπάκι…. Να κατηγοριοποιούμε ανθρώπους… να μπαίνουμε σε αντίθετα μέτωπα…. Με αποτέλεσμα να υπηρετούμε το «διαίρει και βασίλευε…».
Και ευτυχώς, πολλοί νέοι δικοί μας, και επισκέπτες, έχουν ήδη καταλάβει ότι ο τόπος μας ζει από τον τουρισμό και οτιδήποτε τον βλάψει θα είναι εις βάρος όλων μας… Και πρωτίστως για αυτούς που το μέλλον τους, τους το μαυρίσαμε με τη γνωστή νοοτροπία… του «ΕΓΩ» και οι άλλοι και όλα, σταματάνε και υποκλίνονται σε εμένα…
Είναι παράνομο ή παράλογο να ζητάμε να μη γίνονται πράγματα για εμάς… χωρίς εμάς!!!
Βούλα Κυριακέα
