Επιμέλεια: Παναγιώτης Χλάπας
ΚΡΥΦΟΝΤΟΥΦΕΚΙΕΣ
1. Άκυρο το πρόστιμο των 2.700 ευρώ που επιβλήθηκε στους δύο κυνηγούς που κατηγορήθηκαν από «φιλόζωη» ότι κατά τη μεταφορά των σκύλων τους δεν τηρούσαν τα κατά το νόμο προβλεπόμενα για την ευζωία και μεταφορά ζωών συντροφιάς! Τελικά, η αλήθεια και το δίκιο έλαμψαν και ήρθε η δικαίωση!
2. Εντυπωσιακό σε μέγεθος αγριογούρουνο (200 κιλά) θήρευσε παρέα κυνηγών στους Γαργαλιάνους. Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψη ότι οι αγριόχοιροι στην Πελοπόννησο δεν είναι απλά πολλοί, αλλά είναι και ιδιαίτερα μεγάλοι. Ίσως αυτό να είναι και αποτέλεσμα υβριδισμού που πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει!
3. Πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων για το 2014 παρουσίασε ο Κ.Ο.Μ. στην έκτακτη γενική συνέλευση της περασμένης Τετάρτης. Το νέο Δ.Σ., με την υποστήριξη των μελών του δραστήριου ομίλου, έχει στόχο να κάνει την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία γενικότερα κυνοφιλικό τουριστικό προορισμό!
4. Ο Κ.Ο.Μ είναι ο παλαιότερος κυνοφιλικός όμιλος στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Κ.Ο.Ε. (Κυνολογικός Όμιλος Ελλάδας) και τα τελευταία 15 χρόνια διοργανώνει, εκτός από πανελλήνιους αγώνες πρακτικού κυνηγίου, την καθιερωμένη πια Πανελλήνια Έκθεση Μορφολογίας, που γνωρίζει μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό!
Λύσσα: «Ο εχθρός εντός των πυλών!»
Δυστυχώς, μετά από δεκαετίες, η λύσσα είναι και πάλι στη χώρα μας! Η χαλάρωση των προγραμμάτων εμβολιασμών των άγριων ζώων στις γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία και Τουρκία) είχε ως αποτέλεσμα φέτος να εμφανιστούν τα πρώτα κρούσματα μολυσμένων αλεπούδων (αποτελούν και τη σημαντικότερη δεξαμενή του ιού στο περιβάλλον). Δε χρειάστηκε πολύ για να έχουμε τα πρώτα κρούσματα σε σκύλο και γάτα στη χώρα μας και, τέλος, σε άνθρωπο!
Τις τελευταίες ημέρες σημάνθηκε συναγερμός και από τη Γαλλία και την Ολλανδία, όπου βρέθηκαν άρρωστα ζώα. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ο νόμος δεν τηρείται από πολλούς, καθώς δεν εμβολιάζουν τους σκύλους τους, όπως υποχρεούνται, για τη λύσσα, με τη δικαιολογία της μη ύπαρξης της νόσου στη χώρα μας, από αμέλεια ή από μια εντελώς γελοία φήμη που μόνο στην Ελλάδα (ως συνήθως) υπάρχει: πως ο σκύλος δε θα έχει την ίδια δυνατότητα οσμής μετά τον εμβολιασμό. Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα και σε καμία χώρα του κόσμου (και σε χώρες με τεράστια παράδοση στο κυνήγι, όπως Αγγλία, Σκωτία κ.α.) δεν έχει περιγραφεί ποτέ τέτοιο περιστατικό. Επομένως, ΟΛΟΙ εμβολιάζουν συστηματικά τα ζώα τους.
Ο σημαντικότερος λόγος είναι η αποφυγή μετάδοσης της νόσου στον άνθρωπο κατ’ επέκταση, μιας και ο εμβολιασμένος σκύλος και γάτα δεν μπορούν να νοσήσουν. Ο εμβολιασμός στη χώρα μας είναι ετήσιος και γίνεται ταυτόχρονα με τα υπόλοιπα εμβόλια, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Είναι υποχρεωτική, βεβαίως, η εξέταση από κτηνίατρο, για να διαπιστωθεί πως το ζώο είναι σε άριστη κατάσταση κλινικά και μετά να εμβολιαστεί, να σφραγιστεί το βιβλιάριο υγείας ή το διαβατήριο για ζώα που βγαίνουν από τη χώρα (30 ημέρες πριν ταξιδέψουν minimum), αλλά και να δοθεί η ειδική ταυτότητα που υποδηλώνει πως ο σκύλος είναι προστατευμένος έναντι της λύσσας. Πανευρωπαϊκά γίνεται εμβολιασμός και των άγριων ζώων με δολώματα μέσα σε τροφή που διασκορπίζoνται, κυρίως στα δάση. Αν ο σκύλος μας φάει το δόλωμα αυτό, δε διατρέχει κανέναν κίνδυνο, αλλά καλό θα ήταν να αποφύγουμε να έρθουμε σε επαφή με τα δόντια του τις πρώτες δύο ώρες μέχρι να εξαφανιστούν τα ίχνη του εμβολίου. Αν τώρα δαγκωθεί κάποιος από ύποπτο ζώο, το καλύτερο είναι να κάνει αμέσως αντιλυσσικούς εμβολιασμούς στο πλησιέστερο νοσοκομείο και το ζώο να μπει σε καραντίνα για 2 εβδομάδες, ώστε, εάν εμφανίσει συμπτώματα της νόσου, να θανατωθεί. ΠΟΤΕ δεν αμελούμε να κάνουμε αντιλυσσική θεραπεία, αν δαγκωθούμε, ούτε για μία ημέρα! Αν ο ιός πολλαπλασιαστεί στον οργανισμό μας και δεν τον προλάβουμε, οδηγούμαστε στο θάνατο, δεν υπάρχει καμία θεραπεία! Επομένως, ΟΛΟΙ, χωρίς καμιά εξαίρεση, εμβολιάζουμε συστηματικά τα ζώα μας και δε ρισκάρουμε τη ζωή μας, τη ζωή άλλων ανθρώπων, αλλά και των ίδιων των σκύλων και γάτων μας.
του Κώστα Αντωνόπουλου
Ηρώων 107, Καλαμάτα
www.vetinary.gr
τηλ 27210 28674
ΣΚΥΛΟΣ
To αίνιγμα της διατροφής του
Όλοι οι κυνόφιλοι κυνηγοί -την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον- «ψάχνονται» όλο και περισσότερο για ποιοτικότερες και ταυτόχρονα όσο το δυνατό πιο οικονομικές τροφές για τους αγαπημένους τους τετράποδους κυνηγητικούς συντρόφους.
Όμως, καταφέρνουμε να ανακαλύψουμε την ποιοτικότερη και οικονομικά συμφερότερη τροφή ή όχι;
Σε μια συζήτηση που πρόσφατα είχα με έναν άνθρωπο που γνωρίζει πολλά στο χώρο των τροφών για σκύλους και δραστηριοποιείται –μέσα από την εταιρεία του –σε ολόκληρη την Ευρώπη, έθεσα ερωτήματα που θεωρώ πως από λίγο ως πολύ ενδιαφέρουν όλους τους κυνηγούς ή όχι που είμαστε κάτοχοι ενός ή περισσότερων σκύλων.
Ξεκίνησα, λοιπόν, ρωτώντας αν είναι προτιμότερο το μαγειρευτό φαγητό ή η ξηρά τροφή του εμπορίου (κροκέτα). Η απάντησή του ήταν ευθεία, απλή και ξεκάθαρη: το μαγειρευτό φαγητό εάν περιέχει την κατάλληλη ποσότητα κρέατος, λαχανικών, υδατανθράκων και βιταμινών είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να δώσει κάποιος στο σκύλο του!
Ποιος, όμως, μπορεί να εξασφαλίσει ένα ισορροπημένο σιτηρέσιο χωρίς υπερβολές ή ελλείψεις; Και, πάνω από όλα, ποιος διαθέτει τον κατάλληλο χώρο και τον απαιτούμενο χρόνο για την παρασκευή του εν λόγω σιτηρεσίου; Ουσιαστικά πολλοί λίγοι διαθέτουν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Αν λάβουμε υπόψη μας πως ακόμα λιγότεροι έχουν πρόσβαση σε οικονομικές – ποιοτικές πρώτες ύλες (κρέας, λαχανικά κ.λπ.), ουσιαστικά η ξηρά τροφή του εμπορίου αποτελεί μονόδρομο.
Οδηγούμενοι, όμως, στα ράφια ενός pet-shop ή διαβάζοντας κάποια διαφήμιση, τι είναι αυτό που κάποιος θα πρέπει να προσέξει σε ό,τι αφορά την ποιοτικότερη επιλογή ξηράς τροφής; «Οι περισσότεροι μένουν στην ανάγνωση των ποσοστών πρωτεΐνης και ενθουσιάζονται με τα νούμερα 29, 30, 32 κ.λπ. Ελάχιστοι, όμως, είναι αυτοί που ψάχνουν λίγο παραπάνω από πού προέρχεται αυτή η πρωτεΐνη. Πρωτεΐνη μπορούμε να πάρουμε, για παράδειγμα, από τη σόγια, από τα νύχια ή τα πούπουλα των πουλερικών ή απλά, όπως είναι το φυσιολογικό, από κομμάτια κρέατος!
Συμπέρασμα: δεν έχει σημασία τόσο αν η πρωτεΐνη είναι 28% ή 32%, αλλά από πού προέρχεται! Όπως, άλλωστε, είναι γνωστό, ο θεός έπλασε το σκύλο σαρκοφάγο και όχι χορτοφάγο, γι’ αυτό κιόλας τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται περιπτώσεις αυξημένου ζακχάρου ή ακόμα και διαβήτη σε σκύλους, αποτέλεσμα της αδυναμίας του συκωτιού τους να επεξεργαστεί τις πρώτες ύλες της ξηράς τροφής που τους δίνουμε!
Στη σχεδόν «γείτονα» Ρουμανία η μεγαλύτερη εταιρεία διακίνησης τροφών για σκύλους και γάτες ξεκίνησε το 2007 μια τεράστια καμπάνια για το πώς –τονίζω το πώς –και όχι ποια ξηρά τροφή πρέπει να επιλέγουμε. Αποτέλεσμα, κολοσσοί του χώρου των «σκυλοτροφών» βρέθηκαν να χάνουν σημαντικό έδαφος από φθηνότερες, λιγότερο διαφημιζόμενες, αλλά εξίσου ποιοτικές τροφές!
Κοινό πια μυστικό πως το 25% ή και 40% της τιμής μιας επώνυμης ακριβής τροφής παρά πολλές φορές είναι το κόστος του marketing και της διαφήμισης!
Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζει ο καταναλωτής σε κάθε περίπτωση είναι πως το μεγάλο πρόβλημα όλων των εταιρειών παραγωγής «σκυλοτροφών» είναι οι ποιοτικές πρώτες ύλες που, πέρα από υψηλό κόστος προμήθειας, είναι και δυσεύρετες, αν αναλογιστεί τις τεράστιες ποσότητες που χρειάζονται οι βιομηχανίες ζωοτροφών!
Πολλοί ψάχνουν για τροφές SUPER PREMIUM και ουσιαστικά δε γνωρίζουν ότι ο διαχωρισμός των τροφών σε PREMIUM και SUPER PREMIUM είναι κάτι που δε στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, αλλά ουσιαστικά σε κριτήρια τιμής πώλησης!
Επίσης, πολύ πρόσφατα έμαθα πως, εάν μια κροκέτα περιέχει κατ’ ελάχιστο 4% κρέας από κάποιο συγκεκριμένο είδος ζώου, π.χ. αρνί, θεωρείται πως είναι κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από φρέσκο κρέας αρνιού, κάτι που ουσιαστικά δεν είναι ειλικρινές, μια και το υπόλοιπο 96% της κροκέτας είναι από άλλες πρώτες ύλες, πιθανόν εξ ολοκλήρου φυτικές! Καλαμπόκι, σόγια, σιτάρι, αλλά και κομμάτια ξύλου μελαμίνη, στάχτη και χίλια δυο άλλα συνήθως γεμίζουν το κατά τα άλλα γευστικό πιάτο του σκύλου μας. Συνήθως διαμαρτυρόμαστε ότι «ανάβει» εύκολα, ότι πίνει πολύ νερό, ότι έχει πολλά και δύσοσμα κόπρανα, ότι έχει χάσει τη σπιρτάδα στο βλέμμα του και τη γυαλάδα και τη χρωστική του τριχώματος!
Όλα αυτά είναι προφανή σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά με τη διατροφή του, μια διατροφή που εμείς επιλέγουμε για αυτόν, κοιτώντας μόνο επιφανειακά το λαμπερό σακί ή τον καλοντυμένο πλασιέ που μας την «πασάρει».
Τώρα πια όμως, και ίσως με αφορμή την κρίση, ήρθε η ώρα να διαβάζουμε τη συσκευασία πριν αποφασίσουμε να αγοράσουμε μια κροκέτα. Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να ρωτάμε και να απαιτούμε απαντήσεις από αυτόν που μας την προμηθεύει και, τέλος, ήρθε η ώρα με μια σχετική έρευνα αγοράς να ρίξουμε το κόστος προμήθειας της ξηράς τροφής, αγοράζοντάς την –όπως τελευταία γίνεται- απευθείας από τον εισαγωγέα ή τον κατασκευαστή, γλιτώνοντας το πιθανό κέρδος του μεσάζοντα ή του μεταφορέα!
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως δεν είμαι ειδικός και όσα παραπάνω ανέφερα –αλλά και όσα δεν έγραψα αλλά γνωρίζω- είναι αποτέλεσμα προσωπικών μου εμπειριών και ερωταπαντήσεων. Ένα όμως είναι βέβαιο, ο σκύλος είναι ζώο σαρκοφάγο και έτσι θα πρέπει να επιλέγουμε ή και να δημιουργούμε την τροφή του, εάν θέλουμε να έχουμε έναν υγιή και δυνατό σύντροφο στο κυνήγι, αλλά και έναν όσο το δυνατό μακροβιότερο και υγιέστερο φίλο στην καθημερινότητά μας!!
