ΣΕ ΚΛΙΜΑ ΟΔΥΝΗΣ ΠΡΟΧΘΕΣ Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ
Σύμφωνα με τον Γ. Μπαμπινιώτη αξιοπρέπεια είναι η ιδιότητα και ο τρόπος ζωής κατά τον οποίο σέβεται κανείς τον εαυτό του, δεν τον ταπεινώνει, ώστε να κερδίζει το σεβασμό των άλλων, δεν πέφτει σε μικρότητες. Η υπερηφάνεια με ευγένεια ήθους.
Μπορεί να βάλει κάποιος τραγικό τέλος στη ζωή του από την παραπάνω ανθρώπινη ιδιότητα; Στην περίπτωση του 71χρονου Γιώργου Λούζη, ο οποίος κηδεύτηκε σε κλίμα οδύνης προχθές στο χωριό του γίνεται. Για όσους δεν γνωρίζουν ο συγκεκριμένος κρεμάστηκε από μια ελιά, καθώς αδυνατούσε να ανταπεξέλθει στα χρέη που συσσωρεύονταν και βάραιναν την ψυχή του.
Με αφορμή σχετικό χθεσινό δημοσίευμα στην “Εφημερίδα των Συντακτών” επικοινωνήσαμε με την δικηγόρο κ. Μαρία Βεργινάδη, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης η οποία συνεργάστηκε με τον Γιώργο Λούζη στα προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Ένα από αυτά ήταν και η αυθαίρετη κατάσχεση από την Τράπεζα Πειραιώς ενός σημαντικού ποσού χρημάτων από το λογαριασμό του, αν και το δάνειο που είχε συνάψει το εξυπηρετούσε κανονικά, επομένως, δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζεται ως “κόκκινο”.
Σύμφωνα με τη δικηγόρο η μηνιαία δόση καταβαλλόταν κανονικά, σύμφωνα και με τους υπαλλήλους της τράπεζας. Για άγνωστη αιτία και λόγο η τράπεζα με “αυθαίρετο” τρόπο απομείωσε από το λογαριασμό του το ποσό των 3.300 ευρώ, αφήνοντας μέσα ένα ελάχιστο υπόλοιπο. Η απάντηση των υπαλλήλων της τράπεζας στο ερώτημα γιατί προέβη στη συγκεκριμένη πράξη, σύμφωνα με την κ. Βεργινάδη, ήταν ότι “βρήκαμε χρήματα και τα πήραμε”.
Βεβαίως, αυτό δεν αποτελεί λογική απάντηση κι έτσι η δικηγόρος σημείωσε ότι η ενέργεια της τράπεζας ήταν παράνομη και καταχρηστική και για το λόγο αυτό ζήτησε την άμεση επιστροφή των χρημάτων. Αυτό έγινε την επόμενη ημέρα και τα χρήματα τοποθετήθηκαν και πάλι στο λογαριασμό του αυτόχειρα.
Σύμφωνα με την ίδια μετά το πέρασμα της Αγροτικής Τράπεζας στην Πειραιώς, η τελευταία ζήτησε από τον Γιώργο Λούζη ανανέωση της σύμβασης του δανείου, αλλά λόγω της ηλικίας του ζήτησε και κάποιον εγγυητή. “Βιάζονται να σε πεθάνουν πατέρα” είπε ένα από τα παιδιά του προσπαθώντας να “χαλαρώσει” την κατάσταση.
Δεν ήταν μόνο το χρέος με την Πειραιώς που βασάνιζε τον αυτόχειρα. Υπήρχαν κι άλλες οικονομικές εκκρεμότητες, οι οποίες έκαναν ζοφερή την καθημερινότητά του, δεδομένου ότι και τα παιδιά του ζούσαν κυνηγώντας το μεροκάματο.
Όπως μας είπε η κ. Βεργινάδη, από το διάστημα που ήταν σε επαφή μαζί του έβλεπε έναν άνθρωπο που δεν ήθελε να χρωστά, που είχε μάθει να ζει με το κεφάλι ψηλά, αλλά η οικονομική αβεβαιότητα τον τσάκιζε. Για να δώσει απάντηση στα παραπάνω αδιέξοδα διάλεξε την αυτοκτονία.
Τα βιβλία αλλά και η πραγματικότητα των αριθμών υποστηρίζουν ότι σε όλες τις οικονομικές κρίσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρατηρήθηκαν αυξημένη νοσηρότητα, θνησιμότητα και αυτοκτονίες. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση. Το ίδιο και η περίπτωση του Γιώργου Λούζη.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
