Η περσινή επικοινωνιακή επιτυχία της «λευκής νύχτας» στην Καλαμάτα είχε ως αποτέλεσμα τη διοργάνωσή της και πάλι στις 30 Αυγούστου, όπως ανακοινώθηκε, αλλά και τη μεταφορά της στην Κυπαρισσία. Η δικαιολογία για τη διεξαγωγή της είναι η μεγάλη εμπορική δραστηριότητα των καταστημάτων τη συγκεκριμένη νύχτα… και η ενίσχυση της τοπικής αγοράς.
Το θέμα, μάλιστα, συζητήθηκε και στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, όπου η Δημοτική Αρχή επέμεινε στη συνέχεια του εγχειρήματος.
Από την πλευρά της, η «Αλλαγή» έθεσε το θέμα της οικονομικής απολαβής των εργαζομένων και την ανάπτυξή της σε παρακείμενους της Αριστομένους δρόμους. Συνηγορώντας δε με τον κ. Κελλαράκο από το συνδυασμό του κ. Φωτέα, ζήτησε, αντί για το τέλος του καλοκαιριού, να διεξάγεται σε άλλη ημερομηνία, τότε που υπάρχουν και ξένοι επισκέπτες στην πόλη.
Τέλος, ο σύμβουλος του «Δικτύου», Σπ. Μωρακέας, έθεσε το θέμα της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ωστόσο, αξίζει να δούμε το ζήτημα, όχι από την οπτική του καταναλωτή (που σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον βλέπει την καταναλωτική του δύναμη να εξασθενεί ή αδυνατεί να καταναλώσει καν) και του εργαζομένου, αλλά από αυτοδιοικητική σκοπιά.
Και τούτο, διότι οι «λευκές νύχτες» με τον τρόπο που εφαρμόζονται, όπως και κάθε ανάλογη λογική υποστήριξης του κέντρου στις πόλεις, πέρα από όλα τα άλλα, είναι δράσεις αντιαυτοδιοικητικές.
Στην ουσία, προάγεται η λογική της ανοιχτής αγοράς του ιστορικού και εμπορικού κέντρου σε βάρος των άλλων συνοικιών και των τοπικών αγορών. Οι δήμαρχοι που τις εφαρμόζουν, όχι μόνο ενδιαφέρονται για ένα αποσπασμένο τμήμα, αλλά αδιαφορούν παντελώς για τη συνολική ανάπτυξη των πόλεων.
Οι «λευκές νύχτες» και οι ανάλογες διαφημισμένες δράσεις, ουσιαστικά, καλούν τους καταναλωτές συνοικιών να μην καταναλώνουν στις δικές τους γειτονιές, αλλά να αγοράσουν -όσοι μπορούν- από τα κεντρικά εμπορικά καταστήματα. Τέτοιες ενέργειες στα διασπασμένα αστικά κέντρα λειτουργούν σε βάρος των τοπικών αγορών, αφού λειτουργούν με τη λογική του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Δε γίνεται κατανοητό ότι πρέπει να γίνονται συντονισμένες ενέργειες των Δήμων, ώστε ομόφωνα να κινούνται υπέρ δράσεων που θα υποστηρίζουν όλες τις συνοικίες.
Οι Δήμοι οφείλουν να οργανώνουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε εμπορικά και κεντρικά σημεία των πόλεων με σαφή στόχο μέσα από τη δημιουργία εορταστικού κλίματος να ενισχυθούν και τα εμπορικά καταστήματα. Αντί, όμως, να προχωρήσουν σε ολοκληρωμένες πολιτικές ανάπτυξης και υποστήριξης των τοπικών αγορών συνολικά, επιχειρούν σε βάρος των εργαζομένων και των επιχειρήσεων να δείξουν ότι εργάζονται για το καλό της πόλης. Μα η πόλη δεν είναι ένας δρόμος ή μια γειτονιά, αλλά ολόκληρο πολεοδομικό συγκρότημα.
Η ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων δεν μπορεί παρά να έρθει ως αποτέλεσμα της συνεργασίας της Δημοτικής Αρχής με τους ίδιους τους φορείς. Σε συνεργασία μπορούν να βρουν από κοινού, επιχειρηματίες και Δημοτικές Αρχές, τα προτερήματα εκείνα των μικρών επιχειρήσεων απέναντι στις πολυάνθρωπες ανταγωνιστικές εταιρείες που τις απειλούν.
Η ανάπτυξη, άλλωστε, σε τοπική κλίμακα μπορεί να έρθει μόνο με ένα συνδυασμό μέτρων, με την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της κάθε περιοχής κι όχι με την εισαγωγή μέτρων και δράσεων που είχαν νόημα σε εποχές ευμάρειας (ακριβές εκδηλώσεις, υπερκατανάλωση, διαθεσιμότητα πόρων κ.τ.λ.).
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
