“Ξεκίνησα από την αγάπη μου για το άθλημα”
Του Χάρη Χαραλαμπόπουλου
Το ερέθισμα δόθηκε παρακολουθώντας με την παρέα, στο στέκι μας, αγώνα snooker (αγγλικού μπιλιάρδου) σε συνδρομητικό κανάλι. Κουβέντα στην κουβέντα, πληροφορήθηκα από φίλο πως άλλος φίλος κι εν προκειμένω ο Γ. Σωτηράκος, κατασκευάζει χειροποίητες στέκες. Ε, αυτό ήταν. Η συνάντηση με τον Γιώργο κανονίστηκε για χθες το πρωί, στο σπίτι του, στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, όπου και το εργαστήριό του.
Όπως εξήγησε, η ασχολία του προέκυψε από την αγάπη για το μπιλιάρδο ως άθλημα, όταν συγκεντρώθηκε μια παρέα από τα παλιά και αποφάσισε να ασχοληθεί ξανά με το σπορ.
«Το μπιλιάρδο θέλει συγκεκριμένο εξοπλισμό, που χρειαζόταν επιδιορθώσεις από τη χρήση και οι στέκες πήγαιναν στην Αθήνα. Δε μέναμε ευχαριστημένοι και σιγά σιγά ξεκίνησα, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, πώς θα μπορέσω να κάνω μόνος μου τις επιδιορθώσεις, στην αρχή με μικρά πράγματα, ενώ κατέληξα στις επισκευές. Έτσι, έφθασα σήμερα στο σημείο να κατασκευάζω και να επιδιορθώνω. Είμαι ήδη στον τέταρτο χρόνο και όλο αυτό το διάστημα ξημεροβραδιάζομαι στο διαδίκτυο ψάχνοντας. Δεν είχα τίποτα όταν ξεκίνησα, ούτε καν ιδέα του τι με περιμένει. Δούλεψα πολύ. Πήγα σε φίλους με μηχανουργεία και μου έμαθαν πώς λειτουργούν οι τόρνοι. Αγόρασα στην αρχή ένα μικρό τόρνο, πήρα μεγαλύτερο και συνέχισα. Πλέον έχω αγοράσει έναν ψηφιακό, που λειτουργεί μέσω υπολογιστή. Θέλω να φτάσω σε όσο πιο υψηλό επίπεδο γίνεται, ενώ με τη χρήση του ψηφιακού τόρνου θα αποφευχθούν οι όποιες ατέλειες από την πλήρως χειροκίνητη διαδικασία. Είδα ότι τα χέρια μου “πιάνουν”, έβλεπα πώς κατασκευάζεται μια στέκα, αγόρασα και ξυλεία από την Αμερική και ξεκίνησα τις κατασκευές», είπε.
Πολλά τα χρήματα για
εξοπλισμό και πρώτη ύλη
Όπως σημείωσε, τα χρήματα που έχει διαθέσει για τον εξοπλισμό είναι πολλά: «Δε με απασχολεί, όμως, τόσο αυτό, όσο η πρώτη ύλη, τα ξύλα, που πρέπει να είναι παλαιωμένα, στεγνά, χωρίς ίχνος υγρασίας και δε βρίσκονται εύκολα. Θα πρέπει να αγοράσεις μια σεβαστή ποσότητα, αν θες να συνεχίσεις να πειραματίζεσαι και να τα δουλέψεις έπειτα από 5 χρόνια, οπότε θα είναι στεγνά».
Η διαδικασία κατασκευής μιας στέκας είναι χρονοβόρα. Το ξύλο, ως ζωντανός οργανισμός, θέλει σταδιακούς χειρισμούς. Δεν μπορεί να κατέβει απότομα η διάμετρος. Από τη στιγμή που υπάρχει η πρώτη ύλη, για να καταλήξει να γίνει στέκα, απαιτούνται περί τους 8 με 10 μήνες. Μέχρι τώρα έχει φτιάξει γύρω στις 15 και έχει δώσει, όπως είπε, κάποιες σε φίλους, προκειμένου να τις δοκιμάσουν και να κάνουν τις παρατηρήσεις τους, για να βελτιώσει τις υπόλοιπες.
Θα πρέπει να αναφερθεί πως μια καλή στέκα επώνυμης εταιρείας μπορεί να φτάσει έως τα 2.000 ευρώ και μια απλή στέκα, κατασκευασμένη από επώνυμο κατασκευαστή, έως και 4.000 ευρώ.
Όπως σημείωσε, «στην ουσία είναι μια ολόκληρη επιστήμη, που παραβιάστηκε χάρη στο διαδίκτυο. Οι παλιοί κατασκευαστές κρατούν ακόμη μυστικά», ενώ, υπάρχει, μας είπε, ένας ακόμη κατασκευαστής στην Αθήνα.
Ως χόμπι
Ο ίδιος ξεκίνησε έχοντάς το ως χόμπι, και με δεδομένη την αγάπη του για το μπιλιάρδο, άρχισε να δαπανά όλο τον ελεύθερό του χρόνο. «Δε θέλω να βγάλω χρήματα, ασχολούμαι ως χομπίστας. Είναι δημιουργική ενασχόληση και αυτό με έχει καλύψει πλήρως», υπογράμμισε καταλήγοντας.
