Το τοπικό δικαστήριο ανηλίκων εκδικάζει κάθε μήνα 80 υποθέσεις!
-Κλειστή εδώ και τρία χρόνια η Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων
Η πολιτική των δραστικών περικοπών του κοινωνικού κράτους έχει αφήσει τα σημάδιά της στο κοινωνικό σώμα. Από την κατάσταση αυτή δε θα μπορούσε να απουσιάζει και ο χώρος της Δικαιοσύνης. Ένα αποδεικτικό στοιχείο του περιορισμού και της μείωσης των υπηρεσιών προς όφελος του δικαίου είναι και η κατάργηση της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων Καλαμάτας, η οποία έκλεισε το 2012 έπειτα από 33 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.
Είναι πασίδηλο ότι μια τέτοια δυσλειτουργία προκαλεί σοβαρές δυσχέρειες, τόσο στον τρόπο που η δικαιοσύνη αντιμετωπίζει τον ανήλικο παραβάτη όσο και στην επιβολή των αναμορφωτικών μέτρων από το δικαστήριο. Και όλα αυτά σε μία εποχή που το φαινόμενο της παραμέλησης και κάθε μορφής κακοποίησης παιδιών παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, τώρα που η οικονομική κρίση είναι βέβαιο ότι οδηγεί σε σημαντική αλλά και επικίνδυνη αύξηση της νεανικής παραβατικότητας.
Στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας ελήφθη ομόφωνα απόφαση ο Δήμος να κινηθεί με κάθε τρόπο και μέσο ώστε να επαναλειτουργήσει η Υπηρεσία, ακόμα και χωρίς να πληροί τον αριθμό εργαζομένων, σύμφωνα με το οργανόγραμμα που υπάρχει.
Το θέμα ήρθε στο Δημοτικό Συμβούλιο με πρωτοβουλία του συμβούλου της μείζονος μειοψηφίας, δικηγόρου Στάθη Σταματόπουλου, και χάρις στην ευαισθησία της πρώην επιμελήτριας ανηλίκων, Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, που πιέζει από τότε που συνταξιοδοτήθηκε, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, να επαναλειτουργήσει η Υπηρεσία, ενώ ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας δείχνει αποφασιστική διάθεση να βρεθεί λύση.
Στην εισήγησή του, ο αντιδήμαρχος Υγείας και Πρόνοιας, Παναγιώτης Γιαννόπουλος, ανέφερε ότι υπάρχει κοινωνική λειτουργός που επιθυμεί να εργαστεί στο Γραφείο Επιμελητών Ανηλίκων Μεσσηνίας, στο Δικαστικό Μέγαρο, ωστόσο υπηρετεί σε άλλη Υπηρεσία του Δημοσίου και η γραφειοκρατία κάνει πολύ δύσκολη υπόθεση τη μετάταξή της. Επιπλέον, τόνισε ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα, που απασχολεί όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, καθώς, λόγω έλλειψης προσωπικού, έχουν κλείσει τα Γραφεία Επιμελητών Ανηλίκων, εκτός από τη Μεσσηνία, στη Σπάρτη, την Τρίπολη, τον Πύργο και το Άργος.
Η Αλεξάνδρα Κανελλοπούλου τόνισε στην τοποθέτησή της ότι έχει κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να επαναλειτουργήσει το Γραφείο, μέχρι και στον ίδιο τον υπουργό Δικαιοσύνης απευθύνθηκε, πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Υπογράμμισε ότι στην Καλαμάτα υπάρχει σοβαρό ζήτημα, καθώς το τοπικό δικαστήριο ανηλίκων έχει τις περισσότερες υποθέσεις από όλα τα άλλα επαρχιακά δικαστήρια, κατά μέσο όρο 80 το μήνα!
Η κα Κανελλοπούλου σημείωσε, επίσης, ότι στην περίοδο της κρίσης τα προβλήματα της επιθετικής συμπεριφοράς των ανηλίκων έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα, υπάρχουν τρομερά ζητήματα κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών, σημαντική αύξηση της ενδοσχολικής βίας, ενώ συνεχώς σε όλη την Ελλάδα κλείνουν δομές προστασίας των νέων.
Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά, ίσως, το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας έδειξε σε τέτοιο βαθμό ομοθυμία και αποφασιστικότητα να λυθεί το πρόβλημα. Το θέμα είναι αυτό το μικρό «θαύμα» να παραμείνει ζωντανό και να μην κλείσει με την προχθεσινή συνεδρίαση. Έχει σημασία το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, αλλά και ο Δικηγορικός Σύλλογος Καλαμάτας που πιέζει από την πλευρά του, να μην ξεχάσουν. Ο πόλεμος εναντίον της κρατικής αδιαφορίας, αλλά και της εγκατάλειψης ορισμένων νέων, πρέπει να έχει συνέχεια.
Κάθε νέος κάποια στιγμή στη ζωή του μπορεί να πέσει σε αντικοινωνική, παραβατική συμπεριφορά. Μια δυσλειτουργική οικογένεια, οι παρέες, μια αποτυχία στο σχολείο, ένα γιατί η ζωή γύρω τους δεν τους πρόσφερε παρά ένα κλειστό κόσμο, που πίστευαν ότι δεν είχε θέση γι’ αυτούς, μπορούν να αποτελέσουν την αιτία αλλά και την αφορμή για βίαιες ενέργειες. Οι νέοι αυτοί έπαψαν, πλέον, να είναι κύριοι της μοίρας τους. Το πρώτο φύσημα εκδίκησης τους παρέσυρε, πήραν για θρησκεία κάτι που δεν είναι παρά τρέλα και αποξένωση.
Το κράτος οφείλει να προλαμβάνει, όσο μπορεί, την πτώση προς την κόλαση. Η προχθεσινή απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας είναι μια καλή αρχή. Μια δυνατή καμπάνα. Πρέπει να συνεχίσει να χτυπάει…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
