Το… γαλάζιο success story
Λαμπρά έργα και ημέρες του… success story της πρώην κυβέρνησης φέρνουν στο φως δεκάδες επίσημα έγγραφα που έχει στην κατοχή του το tvxs.gr και αποκαλύπτουν τη βαριά βιομηχανία ρουσφετιών που επιχειρούσε να στήσει η γαλαζο-πράσινη διακυβέρνηση στη Γενική Γραμματεία Εσόδων.
Την ώρα που υποτίθεται πως η κυβέρνηση έδινε τη μεγάλη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και η τρόικα απαιτούσε την πλήρη ανεξαρτησία του πιο βασικού πυλώνα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά, το κόμμα και οι βουλευτές της Ν.Δ. υπονόμευαν κάθε προσπάθεια αξιοκρατικής λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Εσόδων: Βομβάρδιζαν καθημερινά, με επίσημα και ενυπόγραφα αιτήματα, τη Γραμματεία για αναβαθμίσεις, τοποθετήσεις και προαγωγές «ημετέρων».
Υπουργοί πρώτης γραμμής δε δίσταζαν να ζητήσουν επωνύμως και εγγράφως – ακόμη και με μορφή εντολής και απαίτησης – τοποθετήσεις «δικών τους παιδιών» σε καίριες διευθυντικές θέσεις, σε συγκεκριμένες ΔΟΥ και τελωνεία, ευνοϊκές αποσπάσεις και μετατάξεις.
Η πληθώρα των «παραγγελιών – εντολών» ήταν τέτοια που γίνεται προφανές ότι ελάχιστα ήταν τα περιθώρια για αξιοκρατικές επιλογές και τοποθετήσεις. Κοινώς, αλίμονο σε όποιον δεν είχε μέσον.
Γ. Λαμπρόπουλος
Σε ένα από τα έγγραφα που δημοσιεύει η ενημερωτική ιστοσελίδα, ο βουλευτής Μεσσηνίας της Ν.Δ., Γιάννης Λαμπρόπουλος, ζητά τη μετάταξη της Π.Γ. από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων στο Τελωνείο Κυπαρισσίας ή Καλαμάτας. Είναι χαρακτηριστική η επισήμανση πάνω στο έγγραφο (προφανώς από το γραφείο του κ. Θεοχάρη): Να μπει «στο φάκελο με τα ρουσφέτια»…
Τελικά, οι πραγματικότητες «δημοκρατία» και «πελατειακό κράτος» αλληλοαποκλείονται: Όπου προκύψει πελατειακό κράτος, η δημοκρατία πεθαίνει, και όπου λειτουργεί δημοκρατία, πελατειακό κράτος δεν είναι δυνατό να υπάρξει. Πρόκειται για πραγματικότητες ριζικά (εξ ορισμού) αντιθετικές, ασύμπτωτες, ασύμβατες. Η μια αναιρεί την άλλη, είναι αδύνατο να συνυπάρξουν.
Τυχόν απόπειρες συμβιβασμού της αντίθεσης συνιστούν απάτη – όχι ότι καταλήγουν σε απάτη, αλλά από το ξεκίνημά τους είναι απάτη. Ούτε λογικά ούτε στην πράξη χωράει συμβιβασμός, αποκλείονται οι «αμοιβαίες υποχωρήσεις», ο «περιορισμός» του πελατειακού κράτους, η κάποια «χαλιναγώγησή» του.
Τι είναι το «πελατειακό κράτος»; Είναι η εμπορευματοποίηση των σχέσεων της εξουσίας με τον πολίτη, η εκδοχή του πολίτη ως πελάτη συναλλασσόμενου με την εξουσία, η άσκηση της πολιτικής με τους όρους της αγοράς, τους κανόνες του μάρκετινγκ. Η εξουσία πουλάει τους διορισμούς στο Δημόσιο και ο πολίτης – πελάτης αγοράζει το διορισμό με την ψήφο του, με τη στράτευσή του στο κόμμα που τον διόρισε.
Ο διορισμός είναι κέρδος σημαντικό: ισόβια εξασφάλιση μηνιάτικου άνευ όρων (χωρίς έλεγχο της παραγόμενης εργασίας, των ικανοτήτων και προσόντων, της εργατικότητας ή της φυγοπονίας, της εντιμότητας ή της φαυλότητας)…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
