Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αυξήσει κατά 35.000 τόνους το όριο των αδασμολόγητων εισαγωγών από την Τυνησία από τους 56.700 τόνους που εδώ και χρόνια ισχύουν, προκάλεσε τρικυμία, όχι μόνο «εν κρανίω», αλλά και στις δημόσιες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.
Τι ισχύει: Οι κανονισμοί της Ε.Ε. και οι νόμοι της αγοράς
Ήδη από την εποχή της ΕΟΚ/Ε.Ε. των 6, όταν μόνη ελαιοπαραγωγός χώρα ήταν η Ιταλία (και η Γαλλία), η Ε.Ε. ήταν έντονα ελλειμματική (άσχετα με τι δήλωναν οι στατιστικές). Για να καλυφθούν οι ανάγκες της ιταλικής βιομηχανίας (τυποποίησης και ραφιναρίας) είχαν δοθεί ποσοστώσεις αδασμολόγητων εισαγωγών.
Το καθεστώς συνεχίστηκε και μετά την ένταξη Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, ακόμη και όταν η ισπανική παραγωγή άρχισε να αυξάνεται αλματωδώς από τους περίπου 500 χιλ. τόνους στο 1,5 εκατ. ή και περισσότερους. Αυτή η ισορροπία συνεχίζει να διατηρείται λόγω της αύξησης της κατανάλωσης σε νέες χώρες (ΗΠΑ κ.α.).
Έτσι, λοιπόν, υπάρχουν μεν οι δασμοί κατά την εισαγωγή που (υποτίθεται ότι) προστατεύουν την κοινοτική ελαιοπαραγωγή, όμως υπάρχουν και δυο απολύτως νόμιμοι τρόποι παράκαμψής τους. «Το τερπνόν δηλαδή μετά του ωφελίμου».
Ο τρόπος είναι το καθεστώς των προτιμησιακών συμφωνιών με αδασμολόγητες εισαγωγές που έχουν παραχωρηθεί σε ορισμένες 3ες χώρες εκτός Ε.Ε., με όριο μια μέγιστη ποσότητα (ποσόστωση) για κάθε χώρα. Στην Τυνησία ήταν παλαιότερα 46.000 που αργότερα το 2006 αυξήθηκαν σε 56.700 τόνους και τώρα προτείνονται επιπλέον 35.000 τόνοι, αλλά για περιορισμένη διάρκεια δύο ετών, το 2016 και το 2017.
Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου στο πηγάδι
Το ελαιόλαδο, το συχνά αποκαλούμενο και «εθνικό μας προϊόν», έχει αφεθεί στις τύχες του, γι’ αυτό και πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ενώ όλες οι άλλες χώρες –και η Τυνησία!- προοδεύουν.
Ο υπουργός Βαγγέλης Αποστόλου, έπειτα από 10 μήνες απραξίας, το μόνο που «κατόρθωσε» ήταν να επιτύχει τη χειρότερη κατανομή των προγραμμάτων (45 εκατ. ευρώ) των Οργανώσεων Ελαιουργικών Φορέων (ΟΕΦ) που έχει γίνει εδώ και 12 χρόνια, ενώ στο συρτάρι του αραχνιάζουν τα υπομνήματα που από την άνοιξη του υπέβαλαν οι φορείς του τομέα. Δέκα μήνες κι ούτε μια σύσκεψη… Και ξαφνικά, να οι ανακοινώσεις, να και η υπερβολική ευαισθησία, να και οι σκιαμαχίες με οξύτατες εκφράσεις μέσα στη Βουλή.
Κύριε υπουργέ, αν πονάτε για την τύχη του «εθνικού μας προϊόντος», θα μπορούσατε πριν καταγγείλετε την Κομισιόν, να ασχοληθείτε με τα προβλήματα που χρονίζουν και, ντροπή δεν είναι, να αντιγράψετε τις επιτυχημένες συνταγές όχι μόνο των Ευρωπαίων συνάδελφων σας, αλλά και της Τυνησίας, η οποία συνεχώς προοδεύει, αυξάνει την ποσότητα, βελτιώνει την ποιότητα, ενώ οι τιμές του Τυνήσιου παραγωγού ξεπέρασαν του Έλληνα, παρά το μικρότερο κόστος που έχει.
Τα ανάλογα θα μπορούσαμε να πούμε και για βουλευτές, πολιτευτές, αγροτοσυνδικαλιστές που ξαφνικά ξεσηκώθηκαν. Μερικοί είχαν ξανά απασχολήσει τη δημοσιότητα, όταν πίεζαν και πετύχαιναν οι ΟΕΦ της εκλογικής τους περιφέρειας να πάρουν το κάτι τις παραπάνω.
Φυσικά, με απολύτως αξιοκρατικές διαδικασίες κι ούτε να σκεφτεί κανείς να κατηγορήσει για κλασικές ρουσφετολογικές πρακτικές, συμπεριλαμβανομένων μάλιστα και των “πολύ αριστερών”.
Και μια τελευταία επισήμανση. Όσοι εκτός από “πολύ αριστεροί” είναι και υπέρ της εξόδου από το ευρώ ή ακόμη και από την Ε.Ε., δε σκέφτονται ότι σε μία τέτοια περίπτωση η Ελλάδα ως τρίτη χώρα θα εκλιπαρεί για απαλλαγή από δασμούς επικαλούμενη το τυνησιακό κεκτημένο; Διαφορετικά, τι θα κάνει τους 100 χιλιάδες τόνους που χύμα εξάγει σε Ιταλία και Ισπανία;
Βασίλης Ζαμπούνης, olivenews
Ο… φερετζές της Τυνησίας και η γύμνια του υπουργείου για τις τιμές του ελαιολάδου
