Είναι προφανώς αδύνατο να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιος λέει την αλήθεια ή ακόμα και αν υπάρχει κανείς από τους δύο που λέει έστω και μέρος της αλήθειας. Ο λόγος για τις συναντήσεις Τσίπρα και Ψυχάρη.
Προσωπικά δε θα μου φαινόταν περίεργο να ισχύουν και τα δύο: και ο εκδότης να πρότεινε τη στήριξη στο νέο πολιτικό με ανταλλάγματα και ο νέος πολιτικός να προσπάθησε να κερδίσει με κάποιον τρόπο την εύνοια του τσάρου της διαπλοκής. Αλλά να με συμπαθάτε, εδώ υπάρχουν διάφορα ζητήματα που πρέπει να συζητήσουμε:
Καταρχάς να πούμε το αυτονόητο: Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε να δει τον Σταύρο Ψυχάρη χωρίς πρώτα να εκδώσει δελτίο Τύπου και να προσκαλέσει κάμερες;
Τι δουλειά έχει ο νέος πολιτικός που ενδιαφέρεται να χτυπήσει τη διαπλοκή να συνδιαλέγεται μυστικά μαζί της; Ο Τσίπρας θα έπρεπε να αρνηθεί όλους τους διαύλους επικοινωνίας με τη συστημική διαπλοκή ακόμα και αν ισχύουν 100% αυτά που λέει – κατά το γνωστό τσιτάτο με τη γυναίκα του Καίσαρα.
Έχει, δηλαδή, δικαίωμα να επικαλείται την πραγματικότητα, ότι ο Σταύρος Ψυχάρης περνάει δύσκολες ώρες και δε φαίνεται να του χαρίστηκε η πολιτική ηγεσία ή η δικαιοσύνη, αλλά αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιον και ως ναυάγιο μιας σχέσης που επιχειρήθηκε. Άλλωστε, υπήρξε κατά καιρούς και θεαματική στροφή στα πρωτοσέλιδα της θλιβερής εφημερίδας του ΔΟΛ…
Α.Π.
Η διαπλοκή θέλει δύο…
