Οι χώροι για τη Μεσσηνία
Διαβάζαμε, πρόσφατα, ότι ο δυτικός τρόπος ζωής είναι εντελώς το αντίθετο από τη διαλεκτική των αρχαίων: ο καθένας συμπεριφέρεται ως ο κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, την οποία δε διαπραγματεύεται, παρά μόνο σε λεπτομέρειες. Δεν κάνει διάλογο. Επιδιώκει ή τη συμφωνία του άλλου μαζί του ή τη σύγκρουση. Αυτό συμβαίνει, γιατί ενεργοποιείται το αρχέγονο ένστικτο που βρίσκεται στον «ερπετοειδή» εγκέφαλο, όπως ονομάζεται (στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας): σε αντιμετωπίζω σαν θηρίο. Συμφωνούμε; Όλα καλά. Δε συμφωνούμε; Ή φεύγω διαμαρτυρόμενος ή επιτίθεμαι για να επιβληθώ. Και τα δύο είναι αρχέγονες καταστάσεις.
Φέρνοντας τα παραπάνω στην πραγματικότητα των τελευταίων ημερών, με αφορμή τα δημοσιεύματα του «Θάρρους» για τις υπό εξέταση περιοχές μετεγκατάστασης προσφύγων στη Μεσσηνία, θέλουμε να σχολιάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν, φανερά ή κρυφά, ορισμένα δημόσια πρόσωπα και ειδικότερα οι δήμαρχοι των τριών Δήμων του νομού που ρωτήθηκαν για όσα σχεδιάζονται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Και επειδή δε δεχόμαστε καμία αμφισβήτηση σε όσα γράψαμε, δημοσιεύουμε σήμερα απόσπασμα από το σχετικό έγγραφο που έχουμε στη διάθεσή μας και το οποίο αποδεικνύει, αν μη τι άλλο, ότι δεν «κατασκευάσαμε» καμία είδηση εν είδει εντυπωσιασμού. Για όλες τις περιοχές υπάρχει η ένδειξη: «Ελήφθησαν αποτελέσματα αναγνώρισης, εκκρεμεί απόφαση χρήσης».
Άλλωστε, αυτό αποδείχτηκε από τις δηλώσεις του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη, όταν παραδέχτηκε ότι υπάρχει σχεδιασμός για υποδοχή 2.000 περίπου προσφύγων στην Πελοπόννησο.
Από εκεί και πέρα, βέβαια, δεν καταλαβαίνουμε τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Αν δεν υπάρξει συνεννόηση και διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες, οργανωμένο σχέδιο και κατάλληλες κτηριακές υποδομές, το όλο εγχείρημα μπορεί να τιναχτεί στον αέρα, αλλά και να δημιουργήσει αρνητικά αντανακλαστικά στην κοινωνία.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
