Είμαι εξουσιοδοτημένος από τις κόρες του Στ. Παττακού, Ρόζα και Λένα, να απαντήσω στα δημοσιεύματα σχετικά με το ότι ο αποθανών πατέρας τους έπαιρνε σύνταξη στρατηγού.
Προς αποκατάσταση της αλήθειας υποχρεούμαι να γνωρίσω στους κύριους που δημοσίευσαν την είδηση αυτή, την κάτωθι επιστολή μου στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, με ημερομηνία 25/7/2001, με αίτημα να χορηγηθεί σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους Παττακό, Λαδά, Μακαρέζο, οι οποίοι τότε είχαν μεγάλη οικονομική ανάγκη, περισσότερο από τους άλλους καταδικασθέντες για το ίδιο αδίκημα:
«Κύριε Πρόεδρε,
Με πολύ σεβασμό σας αναφέρω την δύσκολον οικονομικήν κατάσταση που διέρχονται οι κ.κ. Στέλιος Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος και Ιωάννης Λαδάς. Είναι χωρίς σύνταξη και δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Θερμή παράκληση, επειδή εσείς μπορείτε να δώσετε λύση και έχετε το δικαίωμα από το Νόμο, σκέφτηκα, σαν προσωπικός των φίλος και γνωρίζοντας τα ευγενή σας αισθήματα, να σας ενοχλήσω.
Να είστε βέβαιος ότι η πράξη αυτή θα εκτιμηθεί από το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικού λαού. Άλλωστε είναι κάτι που το δικαιούνται, διότι τα χρήματα αυτά είναι δικά τους, έχουν κρατηθεί από τους μισθούς των και δεν είναι σωστό σήμερα να υποφέρουν αυτοί οι άνθρωποι και να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα».
Αρνητική ήταν η απαντητική επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου, στο αίτημα που του είχα θέσει, προκειμένου να παρασχεθεί σύνταξη σε τρεις πολίτες.
Όπως μου διευκρίνισε ο κ. Στεφανόπουλος, δεν έχει καμία δυνατότητα να παρέμβει στην υπόθεση, ενώ η έλλειψη συντάξεως είναι αποτέλεσμα καταδικαστικής αποφάσεως.
Ουδέποτε πήρε σύνταξη ο Στυλιανός Παττακός, διότι στο βιβλιάριό του θεωρούνταν αποθανών, όπως και όλων των άλλων Απριλιανών που καταδικάστηκαν.
Το ίδιο αίτημα υπέβαλα στο μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο συνοδευόμενο τότε από το μακαριστό μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, στα εγκαίνια της εκκλησίας στα Αρφαρά, προσκεκλημένοι από τον βουλευτή κ. Παπανικολάου. Η απάντηση του μακαριστού αρχιεπισκόπου ήταν πως η Εκκλησία δεν μπορεί να δώσει λύση. Δήλωσε δημοσίως, όμως, πως θα εξετάσει το θέμα προσωπικά και θα ενημερώσει τους αρμοδίους. Αλλά δυστυχώς και αυτή η προσπάθεια απέτυχε. Πέτυχε, όμως, την αποφυλάκισή τους με την ανήκεστο βλάβη.
Επειδή υπήρχε πολύ μεγάλη οικονομική ανάγκη, έστειλα επιστολή με το ίδιο περιεχόμενο στον υπουργό Εθνικής Αμύνης, Άκη Τσοχατζόπουλο, λόγω αρμοδιότητας, επειδή πρόκειται για αξιωματικούς. Δεν απάντησε.
Στη συνάντηση που είχαμε στις 15-6-2001 στην Πάτρα, στο Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος, ο Άκης Τσοχατζόπουλος εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και μου δόθηκε η ευκαιρία ως διοικητικός σύμβουλος και εκπρόσωπος του Συνδέσμου Μεσσηνίας να του υπενθυμίσω δημοσίως την επιστολή μου. Μου απάντησε: «Δίκαιο το αίτημά σας, αλλά αργότερα». «Εννοείται όταν πεθάνουν;» του απάντησα εγώ.
Τελειώνοντας, κάνω την κάτωθι δήλωση, ότι ουδέποτε ο Στυλιανός Παττακός πήρε σύνταξη διότι θεωρούταν αποθανών. Τα βιβλιάρια όλων των τότε καταδικασθέντων φέρουν τη σφραγίδα «αποθανών» από την ημέρα της εκδόσεως της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου.
Μετά τιμής,
Λυκούργος Γαϊτανάρος
