Στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινωφελούς Επιχείρησης «Φάρις» του Δήμου Καλαμάτας, η οποία θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τρίτη, θα αναδειχθεί η/o νέα/oς καλλιτεχνική/ος διευθύντρια/ντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Σημειώνεται ότι οι συνολικές υποψηφιότητες για τη θέση είναι 6 και εκτός από τη Λίντα Καπετανέα την οποία έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, τα μέλη της κοινωφελούς επιχείρησης, θα εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, και την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Μίχου. Οι υπόλοιποι 4 υποψήφιοι ακόμη είναι άγνωστοι.
Βιογραφικό – παρουσίαση
“Εγώ δεν ξέρω από χορό”. Αυτή η γνωστή φράση, την οποία ακούμε πάντα στην αρχή συζητήσεων για τον χορό, παρά την πρόσφατη διάδοσή του στη χώρα μας και στην οποία συνέβαλε και το φεστιβάλ Καλαμάτας, είναι δικαιολογημένη, διότι ο χορός πολύ συχνά λειτουργεί ως μια αυτοαναφορική τέχνη, η οποία επιβάλλεται αφ’ υψηλού, με εισαγωγές, χωρίς να ενδιαφέρεται να συνδεθεί με την κοινωνία, την συγκεκριμένη κοινωνία στην οποία προσφέρεται.
Ο Κωνσταντίνος Μίχος (γεν. 1960 – Γύθειο) χορογραφώντας στην Ελλάδα (φεστιβάλ Αθηνών, φεστιβάλ Καλαμάτας, Μέγαρο Αθηνών), αλλά και στο εξωτερικό (Μπιενάλε Μασσαλίας, Στοκχόλμη, Σόφια, Βουκουρέστι, Λεμεσός), διδάσκοντας σε πανεπιστήμια, οργανώνοντας φεστιβάλ, εκπαιδευτικά προγράμματα, συνέδρια-ημερίδες, δημοσιεύοντας σε περιοδικά, βιβλία, (στο πρόγραμμα του φεστιβάλ Καλαμάτας 2004), έχει αποδείξει, μέσα από τη δουλειά του, ότι ό μόνιμος στόχος του είναι ένας χορός που ισορροπεί ανάμεσα στις διεθνείς και τις τοπικές παραδόσεις, δημιουργείται σε συνάρτηση με το χώρο και το χρόνο που συμβαίνει, μπορεί να παρέμβει, να γίνει εργαλείο σύνδεσης και διαλόγου της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Αυτός είναι ένας χορός που κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι «δεν ξέρει». Αυτός θα μπορούσε να είναι ο στόχος ενός φεστιβάλ Χορού στην Καλαμάτα.
Χαρακτηριστικό των παραστάσεών του είναι ότι συνήθως εκτυλίσσονται σε δημόσιους χώρους με ιστορική μνήμη (Προσφυγικές πολυκατοικίες Λεωφ. Αλεξάνδρας, Κρατητήρια Γερμανικών δυνάμεων κατοχής, νοσοκομείο Σωτηρία, Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος), συνοδεύονται από εκπαιδευτική, ιστορική και επιστημονική έρευνα με τα εργαλεία και τις μεθόδους της πολιτιστικής ανθρωπολογίας (π.χ. Νάντια Σερεμετάκη) και συμπλέκουν τους επαγγελματίες καλλιτέχνες με μέλη της τοπικής κοινωνίας ή επισφαλείς ομάδες, όπως άτομα με αναπηρία, ασθενείς, πρόσφυγες.
Το απτό αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων είναι η δημιουργία κάθε φορά μιας κοινότητας με τους συμμετέχοντες και τους θεατές, η αλληλεπίδραση ανάμεσα στην τέχνη του χορού και την καθημερινότητα, ο αναστοχασµός στην ιστορία και την Ελληνική πολιτιστική ταυτότητα.
Σπουδές
Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Χορού (1985) συνέχισε σπουδές Αυτοσχεδιασμού και Χορογραφίας στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο, με υποτροφίες των Ιδρυμάτων Ωνάση (1986) και Φουλμπράϊτ (1996).
Από το 1990 έχει παρουσιάσει έργα του στην Ελλάδα (Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής, Διεθνή Φεστιβάλ Καλαμάτας, Δημητρίων, Χανίων) και στην Ευρώπη ( 8η Μπιενάλε χωρών της Μεσογείου, Μασσαλία 1990, Γερμανία 1993, Σουηδία 1999, Εσθονία 2001, Βουλγαρία 2009, Ρουμάνια 2010, Ευρωπαϊκό φεστιβάλ Κύπρου 2012).
Με την ομάδα χορού “Λάθος Κίνηση” έχουν συνεργαστεί επιπλέον των Ελλήνων χορευτών, μουσικών και εικαστικών και σημαντικοί άνθρωποι του χορού από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπως η Sara Rudner, η Wendy Perron, οι Norbert Servos, Benno Voorham, Kurt Koegle, Ray Chung, Riccardo Morison κ.ά.
Έχει βραβευθεί με τα Κρατικό Βραβείο Χορογραφίας 2000 και Α΄ Βραβείο του διαγωνισμού Νέων Χορογράφων 1994 του Δήμου Αθηναίων.
Το 1997 άρχισε να παρουσιάζει στην Ελλάδα τη δυνατότητα του χορού με άτομα με αναπηρία, οργανώνοντας σεμινάρια, διαλέξεις, παραστάσεις.
Έχει συμπαραγωγές με Ελληνικές ομάδες, όπως το Χοροθέατρο του Κ.Θ.Β.Ε ή διεθνείς, Somebody Else dance co. (Γερμανία) Lava productions (Σουηδία).
Έχει διδάξει Χορογραφία, αυτοσχεδιασμό, ιστορία χορού στην Κρατική σχολή χορού, στα πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Αριστοτέλειο, σε σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει οργανώσει τα διεθνή συνέδρια χορού ECITE 1993 και 2004, ήταν υπεύθυνος για την επιλογή των χορογράφων και των έργων στο φεστιβάλ Μουσικής και χορού Music in Motion 2017.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου σκέψης του είναι η πλέον πρόσφατη παραγωγή «Ιφιγένεια εν ………» για το Φεστιβάλ Αθηνών και το Δημοτικό θέατρο Πειραιά (Ιούνιος 2017), η οποία παρουσιάστηκε μέσα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάµατος του λιμένος Πειραιώς, με τη συμμετοχή δεκάδων επαγγελματιών και ερασιτεχνών ηθοποιών-χορευτών, κατοίκων του Πειραιά, εργαζόμενων και συνταξιούχων της ζώνης.
Η επόμενη παραγωγή «Ψίχα», η οποία έχει ήδη εγκριθεί για επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού, έχει ως θέμα τις μνήμες της μητέρας του από την Καλαμάτα κατά την περίοδο 1930 – 45 και θα δημιουργηθεί σε επαφή με κατοίκους της πόλης, πανεπιστημιακούς φορείς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
