Ζούμε μαζί…

Ζούμε μαζί…

Για να είμαι ειλικρινής στον Ροκάκο, ο οποίος είναι πλέον 2 ετών, δεν έχω κάνει στείρωση (ακόμα). Ωστόσο, χθες το βράδυ συνειδητοποίησα ότι μάλλον πρέπει να πάρω την απόφαση, καθώς βρέθηκε στο δρόμο μας μια αδέσποτη σκυλίτσα, η οποία ήταν προφανώς σε οίστρο, και χρειάστηκε να γυρίσουμε σέρνοντας, με το λουρί να τον πνίγει, κλαίγοντας, ακόμα και αγκαλιά (και είναι 25 κιλά). Και μετά στο σπίτι κάθισε κοιτώντας έξω από το παράθυρο.
 
Αυτές είναι μάλλον γνώριμες εικόνες για όσους συμβιώνουν με αστείρωτους σκύλους, αρσενικούς ή θηλυκούς.
 
Τα στερεότυπα για τις στειρώσεις παραμένουν  ισχυρά και είναι δύσκολο να τα κλονίσει κανείς.
 
Οι ειδικοί επιμένουν πάντως ότι επιβάλλεται η στείρωση στα ζώα συντροφιάς, καθώς δεν προορίζονται να ζευγαρώσουν (ούτως ή άλλως υπάρχουν νομικές απαγορεύσεις στην «ιδιωτική» παραγωγή κουταβιών), κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη (και τότε τι κάνουμε με τα κουτάβια;) ή γίνονται η αιτία για να τα χάσουμε, ακολουθώντας τα ένστικτά τους.
 
Το οικονομικό κόστος είναι μια ανασταλτική παράμετρος, δευτερεύουσα όμως σε σχέση με το να πειστεί κάποιος για την αναγκαιότητα.
 
Για τα μεν αρσενικά, η διαδικασία είναι και πιο οικονομική και πιο απλή, με νοσηλεία μόλις μιας μέρας.
Στα θηλυκά το θέμα είναι λίγο πιο πολύπλοκο, αλλά και πάλι όχι σπουδαία υπόθεση (παίρνουν εξιτήριο από το κτηνιατρείο την ίδια μέρα, αλλά υπάρχει ταλαιπωρία 4-7 μέρες, με το γνωστό λευκό κολλάρο-χωνί έως όπου επουλωθούν τα ράμματα).
 
Όμως εδώ τα οφέλη της στείρωσης είναι πολύ σημαντικά για την μελλοντική υγεία του ζώου, διαφορετικά έχει αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξει πυομήτρα. Μάλιστα η σύσταση είναι η επέμβαση να γίνει μετά την 1η του περίοδο (ή λίγο πριν κατ΄ άλλους ειδικούς) και πριν χρονίσει, χωρίς ωστόσο να χρειαστεί να ζευγαρώσει ή να γεννήσει μια φορά όπως ήταν παλιότερα η επικρατούσα άποψη που έχει πλέον αναθεωρηθεί. Με αυτόν τον τρόπο αποτρέπονται οι νεοπλασίες στους μαστούς, που είναι επίσης από τις συνήθεις ασθένειες αστείρωτων θηλυκών. Το ότι αποφεύγεται η περίοδος είναι ένα επιπλέον μικρό πρακτικό κέρδος για όσους έχουν σκυλίτσα μέσα σε σπίτι.
 

Ζούμε μαζί…

Ζούμε μαζί…

Την προσεχή Δευτέρα θα συνεδριάσει η 5μελής Επιτροπή του Δήμου Καλαμάτας, για να αποφασίσει, μεταξύ άλλων, για τη διοργάνωση μιας ευρείας σύσκεψης φορέων που θα ασχοληθεί σοβαρά και συντονισμένα με το θέμα των αδέσποτων που έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις στη Μεσσηνία.
 
Αναμένουμε με ενδιαφέρον…
 
**
«Όλο για σκύλους αναφέρεις. Γράψε και τίποτα για τις γάτες» διαμαρτυρήθηκε χθες συνάδελφος, που ζει κι αναπνέει για αυτές.
 
Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι η Τζένη και όσοι έχουν γάτες θα ζήσουν για πολλά χρόνια, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα που διαπιστώνει λιγότερα εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια και, μάλιστα, σε ένα εντυπωσιακό ποσοστό 40%!
 
Τη μελέτη έκανε το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα σε δείγμα 4,5 χιλιάδων ενήλικων ιδιοκτητών κατοικιδίων που… νιαουρίζουν.
 
(Κάτι αντίστοιχο ισχύει, πάντως, και για όσους έχουν για συντροφιά σκύλο, που- μεταξύ άλλων- συνεπάγεται μείωση του στρες, αλλά και κίνητρο άσκησης – ε, δεν μπορούσα να μην το αναφέρω…)
 
***
 
Περίπου 15 σακιά κροκέτες χρειάζονται καθημερινά για την κάλυψη των αναγκών σίτισης των ζώων που φροντίζει ο Φιλοζωικός Όμιλος Καλαμάτας.
 
Εκτός από τις δωρεές φιλόζωων στο σπιτάκι του ΦΟΚ στην οδό Μακεδονίας και Νέδοντος, χθες έγινε προσπάθεια να συγκεντρωθούν είδη πρώτης ανάγκης στα Σούπερ Μάρκετ Μουργής και στο pet shop Σκύλος και Γάτα.
 
Πέρα από ξηρά τροφή, κονσέρβες, ρύζι και ζυμαρικά, απαραίτητα είναι υποσέντονα μιας χρήσης και πάνες ακράτειας για τους ανάπηρους σκύλους (25+ κιλά).
 
**
Αποσύρθηκε μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε στις τάξεις των ζωοφιλικών οργανώσεων η τροπολογία που επιχείρησε να περάσει η κυβέρνηση προχθές… στη ζούλα, σχετικά με τη χωροθέτηση σε δασικές εκτάσεις κέντρων περίθαλψης και διαμονής κάθε είδους αδέσποτων ζώων.
 
Αν και κυβερνητικός παράγοντας ανέφερε ότι θα επανέλθει η διάταξη έπειτα από ολοκληρωμένη διαβούλευση –η οποία δεν έχει ξεκινήσει ακόμα- οι εκπρόσωποι των φιλόζωων κάνουν λόγο για εφιαλτική προοπτική δημιουργίας από τους Δήμους παράνομων χώρων εγκλεισμού αδέσποτων και όχι απλής φιλοξενίας, ενώ δικαίως εξανίστανται για την έμμεση «βολή» ότι η δημιουργία τέτοιων κέντρων έχουν επιπλέον σκοπό «τον περιορισμό της παράνομης μεταχείρισης αδέσποτων ζώων από ιδιώτες και σωματεία».
 
Μεταξύ άλλων μια μικρή νίκη της συντονισμένης αντίδρασης και της επαγρύπνησης ενάντια στις αυθαίρετες κυβερνητικές αποφάσεις…
 
 
 

Ζούμε μαζί…

Ζούμε μαζί…

«Οι τροφές μας τελείωσαν. Όποιος μπορεί να βοηθήσει με τροφές -μακαρόνια, ρύζι, κονσέρβες-, μπορεί να τις παραδώσει στα γραφεία του ΦΟΚ, οδός Μακεδονίας και Νέδοντος (δίπλα από τη γέφυρα), κάθε Τρίτη και Πέμπτη 10.00 π.μ.-12.00 μ.» αναφέρει η αγωνιώδης έκκληση που δεν είναι η πρώτη φορά που απευθύνει ο Φιλοζωικός Καλαμάτας.
 
Οι ανάγκες για τα αδέσποτα είναι πραγματικά υπέρογκες καθημερινά, αλλά ευτυχώς ο κόσμος ανταποκρίνεται τις περισσότερες φορές. Και όχι μόνο με τροφές, αλλά και με εθελοντική εργασία και προσφορά/συμμετοχή σε ό,τι υπάρχει ανάγκη.
 
Προσωπικά, κάτι άλλο που μου αρέσει είναι ότι διαπιστώνω πως το στερεότυπο της ηλικιωμένης κυρίας που φροντίζει γάτες ή του ευαίσθητου κοριτσιού που χαϊδεύει και ταΐζει αδέσποτους σκύλους, έχει ξεπεραστεί.
 
Ενεργή είναι η συμμετοχή μικρών και μεγάλων, γυναικών, αλλά και ανδρών, που δείχνουν εμπράκτως τη φιλοζωία τους, π.χ. κουβαλώντας μια σακουλίτσα αποφάγια ή μοιράζοντας κονσέρβες και κροκέτες στη γειτονιά.
 
Με ανταπόδοση ένα βλέμμα ευγνωμοσύνης, το χαρούμενο κούνημα της ουράς και το γουργούρισμα, αλλά κυρίως με ένα ανεκτίμητο αίσθημα εσωτερικής πληρότητας που συνεπάγεται μια ανιδιοτελής πράξη καλοσύνης και αλληλεγγύης προς αυτά τα πλάσματα, που είναι πιο όμοια απ’ ό,τι διαφέρουν από εμάς. 
 
***
Στην οδό Ηρώων –όπως ανέφερε και το ρεπορτάζ του «Θάρρους»- έχει μεταφερθεί πλέον το πρόβλημα με τα… φασαριόζικα αδέσποτα της πόλης,  καθώς έχει οίστρο μια σκυλίτσα της παρέας, που προσελκύει και άλλα αρσενικά, ανεβάζοντας την ένταση και την επιθετικότητα.
 
Πολλοί καταφεύγουν στο Φιλοζωικό Όμιλο Καλαμάτας ζητώντας να δώσει λύση, αλλά η αλήθεια είναι ότι την ευθύνη έχουν οι κατά τόπους Δήμοι. Σε αυτόν της μεσσηνιακής πρωτεύουσας, όμως, η απόφαση να ανατεθεί το πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων την τελευταία διετία σε ιδιώτες αντί στον ΦΟΚ -ο οποίος παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να βοηθάει και πολύ πέραν των δυνατοτήτων του- είχε ως συνέπεια πενιχρά αποτελέσματα, κυρίως στο νευραλγικό τομέα των στειρώσεων, οδηγώντας έτσι σε… baby boom.
 
***
 
Η 5η πανελλήνια διαμαρτυρία για Όλα τα Ζώα, διαβάζω στο www.zoosos.gr, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Μαρτίου στην Αθήνα (έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι, στη 1 μ.μ.) και δεν αφορά μόνο στην αναίτια κακοποίηση ή παραμέληση των ζώων συντροφιάς, αλλά επιδιώκει να σταματήσει την εκμετάλλευση και σφαγή των ζώων που προορίζονται για διατροφή, ένδυση-υπόδηση κ.τ.λ.
 
 
Ουτοπικό; Μάλλον. Αλλά ας υπάρχει, έστω και ως μακρινό όνειρο… Εσείς ποιον κόσμο ονειρεύεστε, στ’ αλήθεια;
 
 
****
Η φωτογραφία τραβήχτηκε το περασμένο Σάββατο κατά τη διάρκεια αγώνα τοπικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, με τα δύο νεαρά μεγαλόσωμα αδεσποτάκια του γηπέδου «Γ. Λουκαρέας» να είναι ευπρόσδεκτα στις κερκίδες ανάμεσα στους θεατές, ενσαρκώνοντας το Ζούμε Μαζί…