Σημαντική εκδήλωση στην Καλαμάτα
Εν μέσω μιας κακής ελαιοκομικής περιόδου και για τη Μεσσηνία, σύμφωνα με τις προβλέψεις παραγωγών και επιστημόνων, χθες το απόγευμα στο αμφιθέατρο “Θόδωρος Αγγελόπουλος” του Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας πραγματοποιήθηκε μια σημαντική ενημερωτική εκδήλωση με θέμα «Η νέα ελαιοκομική περίοδος 2018/19». Συντελεστές της ήταν από κοινού ο Δήμος Καλαμάτας και η Επιστημονική Εταιρεία Εγκυκλοπαιδιστών Ελαιοκομίας (4Ε).
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, αρχικά υπήρξαν χαιρετισμοί από το δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα και την Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη, πρόεδρο των 4Ε.
Στη συνέχεια η εκδήλωση προχώρησε σε ανάπτυξη θεμάτων αιχμής, όπως είναι: «Οι εξελίξεις των αγορών και των τιμών» με ομιλητή τον Βασίλη Ζαμπούνη, γεωργοοικονομολόγο. «Καλλιεργητικές φροντίδες και αντιμετώπιση των εχθρών της ελιάς» από τον Σταύρο Βέμμο, ομότιμο καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Ηλία Κάνταρο, γεωπόνο. «Προστασία και ανάδειξη της ποιότητας του ελαιολάδου» από την Έφη Χριστοπούλου, χημικό, γευσιγνώστρια, εμπειρογνώμονα Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου.
Για το φλέγον θέμα των τιμών ο κ. Ζαμπούνης σχολίασε, μεταξύ άλλων, ότι η νέα εμπορική περίοδος 2018/19 θα έχει αρκετές αβεβαιότητες και ρίσκα. Η προηγούμενη, η 2017/18, ακολούθησε μια σχετικά απλή τροχιά. Ξεκίνησε από ψηλά και συνέχισε με σταθερή πτώση, αποτέλεσμα όχι καμίας συνωμοσίας, αλλά του απλού γεγονότος ότι έπειτα από μία πολύ κακή χρονιά, την 2016/17, που οι τιμές είχαν φτάσει στα ύψη, την 2017/18 οι ποσότητες επανήλθαν, σε όλη τη Μεσόγειο αθροιστικά, σε φυσιολογικά επίπεδα, άρα οι τιμές ομαλοποιήθηκαν, ακολουθώντας σταδιακά πτωτική τάση.
Λόγω της υπεραισιόδοξης τάσης ορισμένων “ειδικών” στην περυσινή περίοδο, είχαμε απώλεια πολλών εκατομμυρίων ευρώ, με ελαιόλαδα που δεν πουλήθηκαν όταν οι τιμές ήταν πάνω από 3,50 ευρώ. Μάλιστα, αρκετά (σήμερα έχουμε αποθέματα 60 χιλιάδων τόνων) έχουν μείνει ακόμα απούλητα, με πρόβλημα ποιοτικής υποβάθμισης λόγω καλοκαιριού, ενώ πιέζουν πτωτικά τις τιμές των φρέσκων ελαιολάδων που θα βγουν σε λίγες εβδομάδες.
Οι τιμές, λοιπόν, της 2018/19 συνιστούν γρίφο με πολλές αβεβαιότητες. Κατ’ αρχήν, λόγος γίνεται για το ότι περιμένουμε μέχρι την άνοιξη 2019, όταν θα αρχίσει να δίνει τα πρώτα σημάδια η μεθεπόμενη εσοδεία 2019/20. Μέχρι τότε έχουμε πολύ δρόμο.
Επομένως: ο μέσος όρος της περιόδου 2018/19 αναμένεται να κυμανθεί περίπου στα επίπεδα που κλείνει η 2017/18 Βέβαια, συμπλήρωσε ο κ. Ζαμπούνης, το γεγονός ότι μιλάμε για μέσον όρο δεν αποκλείει (ίσα – ίσα το αντίθετο) βραχυχρόνια σκαμπανεβάσματα. Γι’ αυτό απαιτούνται γνώσεις και εγρήγορση.
Ανοδικά θα σπρώχνουν: Οι τεράστιες ελλείψεις της Ιταλίας, τις οποίες δεν μπορεί να καλύψει η Τυνησία. Οι επιτυχημένες επιχειρήσεις τυποποίησης, κυρίως εξαγωγικού προσανατολισμού, που έχουν το περιθώριο να δώσουν ένα premium στα καλά ελαιόλαδα.
Πτωτικά θα επηρεάζουν: Η ποιοτική υποβάθμιση, κυρίως λόγω εκτεταμένης δακοπροσβολής, σχεδόν πανελλαδικά, σε συνδυασμό με άλλες ασθένειες και κατά τόπο αντίξοα καιρικά φαινόμενα, ιδιαίτερα διαδεδομένα πέρσι.
Η σχετική καλή ποιότητα που η Ισπανία αναμένεται να έχει, εκτός από ποσότητα. Επιπλέον, επειδή είναι συγκεντρωμένη και καλά οργανωμένη, αποτελεί ένα πολύ πιο σκληρό διαπραγματευτή στη διεθνή αγορά.
Η ενδεχόμενη εξακολούθηση μείωσης της κατανάλωσης στις ελαιοπαραγωγούς χώρες της Μεσογείου, εφόσον δεν αντισταθμίζεται από την αύξηση σε άλλες διεθνείς αγορές.
Κλείνοντας, ο κ. Ζαμπούνης επισήμανε ότι η περίοδος 2018/19 θα είναι χειρότερη (κυρίως λόγω δάκου) από την εξαιρετική περυσινή 2017/18, όμως το λάδι ούτε θα βουλιάξει ούτε θα απογειωθεί. Θέλει προσοχή και καλή γνώση.
Η Έφη Χριστοπούλου, με τη σειρά της, επισήμανε τα εξής: Το ελληνικό λάδι έχει δυνατότητες να είναι πολύ καλό. Υπάρχουν πολύ καλές ποικιλίες ελιάς, αλλά η ποιότητα εξαρτάται και από τις πρακτικές που εφαρμόζονται στην καλλιέργεια, από το δέντρο έως το τέλος της ζωής του ελαιολάδου, έως ότου δηλαδή το καταναλώσουμε. Φυσικά, δεν είναι όλα τα ελαιόλαδα εξαιρετικά, ούτε στην Ελλάδα ούτε και αλλού. Στην Ιταλία υπάρχουν εξαιρετικά λάδια, αλλά δεν είναι έτσι όλη τους η παραγωγή. Αλλά και η Ισπανία βγάζει πολύ ωραία λάδια.
Σχετικά με την ποιότητα του ελαιολάδου, είπε πως κάθε ποικιλία έχει τα χαρακτηριστικά της, αλλά οι περισσότερες ποικιλίες μπορούν να βγάλουν καλά λάδια. Η διαφορά είναι ότι κάποιες ποικιλίες ελιάς δίνουν λάδια με μικρή αντοχή, ενώ το ελαιόλαδο που παράγεται από αυτές δεν έχει μεγάλη διατηρησιμότητα.
Για την ποιότητα του ελαιολάδου που θα παραχθεί παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Πόσο υγιής είναι η ελιά, πώς έχει μαζευτεί ο καρπός, αν θα πάει η ελιά κατευθείαν στο ελαιοτριβείο μετά τη συλλογή ή αν θα μείνει για μέρες σε υγρά τσουβάλια, πώς είναι το ελαιοτριβείο, πώς γίνεται η έκθλιψη… Και όταν το λάδι βγει και συσκευαστεί, είναι πολύ σημαντικό πώς θα το διατηρήσεις για να μη χαλάσει.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
