Η Μεσσήνια «Αϊναστάιν» Ασημίνα Αρβανιτάκη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Η Μεσσήνια «Αϊναστάιν» Ασημίνα Αρβανιτάκη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Ζωή είναι να ανακαλύπτεις τις αλήθειες της φύσης
 
 
«Untitled» είναι το θέμα του 8ου Διεθνούς Συνεδρίου του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival.
Εφέτος φιλοξένησε ομιλητές υψηλού επιπέδου από διαφορετικούς κλάδους και χώρους, θέτοντάς τους την πρόκληση να τοποθετηθούν και να συζητήσουν για θεματικές που βρίσκονται έξω από τα όρια της αυθεντίας τους.
Σκοπός, όπως επισήμαναν οι διοργανωτές, ήταν «να ξεπεραστούν οι γραμμικές, παραδοσιακές, ασφαλείς προσεγγίσεις και στην πορεία να προσπαθήσουμε να εισαγάγουμε ένα νέο τρόπο σκέψης και αναζήτησης.
Προσπαθούμε να προσπεράσουμε τις “ταμπέλες”, τα όρια και τις συμβάσεις και να προκαλέσουμε απροσδόκητες συζητήσεις από ομιλητές από διαφορετικούς τομείς, πολιτισμούς, εθνικότητες και γεωγραφικούς χώρους, προκειμένου να εξετάσουν ένα ζήτημα, όχι ως εμπειρογνώμονες, αλλά ως σύγχρονοι στοχαστές».
Επιπλέον αύριο το IΣΝ, στο πλαίσιο της μηνιαίας σειράς «Διάλογοι», συνδιοργανώνει με το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins τη δεύτερη ημερίδα του SNF Agora Institute με τίτλο «Talking (and Listening) Across Divides».
Η ημερίδα έχει ως στόχο να διερευνήσει όλα όσα μπορούν να μας διδάξουν η εμπειρία και οι επιστήμες για τις προϋποθέσεις που επιτρέπουν τον παραγωγικό και δημοκρατικό διάλογο και τη συμμετοχή στα κοινά. Πώς μπορούμε να γίνουμε δεκτικοί σε διαφορετικές, ακόμη και αντικρουόμενες, απόψεις και ιδέες; Πώς θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά τις αξίες μας στους συνομιλητές μας; Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες που επιτρέπουν ουσιαστικές και, αρκετές φορές, δύσκολες συζητήσεις;
Στην ημερίδα θα συμμετάσχουν ακαδημαϊκοί και επαγγελματίες από διαφορετικά επιστημονικά πεδία, των οποίων η έρευνα και η εξειδικευμένη γνώση θα «φωτίσουν» τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, να μετριάσουμε ή ακόμη και να λάβουμε υπ’ όψιν μας ανταγωνιστικές απόψεις.
Στο συνέδριο συμμετείχε, μεταξύ άλλων, η Μεσσήνια επιστήμονας, Ασημίνα Αρβανιτάκη, η οποία θεωρείται μία από τις κορυφαίες στον τομέα της και την αποκαλούν η “Ελληνίδα Αϊνστάιν”.
Η πορεία της ξεκίνησε από την Κόκλα, όπου έζησε μέχρι τα 14 χρόνια της. Λύκειο πήγε στην Κυπαρισσία και όπως έλεγε, στην αρχή σκεπτόταν να γίνει μηχανικός αυτοκινήτων, αλλά, τελικά, την κέρδισε η φυσική. Η Ασημίνα Αρβανιτάκη “θύμισε” στους παρευρισκόμενους ότι “με το οπτικό μας πεδίο αντιλαμβανόμαστε μόνο το 5% του Σύμπαντος”. 
Η διαδρομή της σπουδαίας Μεσσήνιας φυσικού Ασημίνας Αρβανιτάκη περιλαμβάνει πολυάριθμες προκλήσεις, ιδέες, προβληματισμούς, δυνατότητες, ανακαλύψεις, ερωτήματα, παρατηρήσεις, λύσεις και απαντήσεις. Αφού διένυσε πολλά χιλιόμετρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, κατάφερε να διακριθεί στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Σπούδασε φυσικός στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Stanford των ΗΠΑ, όπου και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2008.
Ως θεωρητικός της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων έχει αναγνωριστεί για την πρωτοποριακή διεπιστημονική της έρευνα, η οποία γεφυρώνει τη θεωρία με το πείραμα στη Σωματιδιακή Φυσική μέσα από μικρής κλίμακας πειράματα.
Σήμερα είναι μία από τις κορυφαίες επιστήμονες στον κλάδο της Θεωρητικής Φυσικής παγκοσμίως και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους ακαδημαϊκούς του Καναδά.
Παράλληλα, είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατέχει την ερευνητική έδρα «Αρίσταρχος» στο Institute Perimeter στον Καναδά, το οποίο ιδρύθηκε το 1999 και χαρακτηρίζεται ως το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο Θεωρητικής Φυσικής στον κόσμο. Η κα Αρβανιτάκη έχει τιμηθεί, επίσης, με το διεθνές βραβείο «New Horizons in Physics».
Όπως δήλωσε πρόσφατα στη LIFO: “Μεγάλωσα στην αγροτική Μεσσηνία ως μέλος μιας αγαπημένης πενταμελούς οικογένειας. Οι γονείς μου ήταν καθηγητές, ο πατέρας μου μαθηματικός και η μητέρα μου φιλόλογος. Έτσι, είχα πρόσβαση σε όλα τα είδη εξαιρετικών βιβλίων, και, μάλιστα, από τάξεις που ήταν πιο προχωρημένες από τη δική μου. Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία.
Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού θυμάμαι ότι μας άρεσε, σ’ εμένα, την αδερφή και τον αδελφό μου, να κατασκευάζουμε δρομάκια, ποταμούς και βουνά στον κήπο που βρισκόταν στην αυλή μας. Υπήρχε, επίσης, μια παλιά βελανιδιά απ’ όπου ο πατέρας μου είχε κρεμάσει αυτοσχέδιες κούνιες. Ήταν κάτι που αγαπούσαμε πολύ. Αισθάνομαι τόσο τυχερή για την παιδική ηλικία που είχα».
Για ο «μότο» που ακολουθεί τη ζωή της λέει: «Για μένα η ζωή μου είναι να αποκαλύπτω τις αλήθειες της φύσης. Πιστεύω, επίσης, ότι αυτός ο στόχος πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία. Αναλογιστείτε ότι οι πρόγονοί μας το είχαν αντιληφθεί. Η προσπάθεια να κατανοήσουμε τον κόσμο, είτε μέσω της επιστήμης είτε μέσω της τέχνης, είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα. Τα πράγματα που είναι λιγότερο σημαντικά για την επιβίωσή μας είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπινους».
 
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης