Η παράσταση (σ.σ. Περιφερειακό Συμβούλιο), διότι περί αυτού επρόκειτο, σε διασκευή και σκηνοθεσία των περιφερειακών συμβούλων, προχθές το βράδυ στην Τρίπολη, επιχείρησε να αναπλάσει το δίπολο φαντασίας-πραγματικότητας που διέπει το γνωστό έργο του Λουίτζι Πιραντέλο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», προσαρμόζοντάς το όχι μόνο στα ελληνικά δεδομένα, αλλά και στα προσωπικά δεδομένα όσων συμμετείχαν στη συνεδρίαση.
Από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή της πεντάωρης συνεδρίασης, τα όρια μεταξύ… πρωταγωνιστών και θεατών παρέμειναν θολά, με το ερώτημα να αιωρείται: Ποιος κοροϊδεύει ποιον.
Θέμα της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου, που προκάλεσε όλους τους παραπάνω σχολιασμούς, ήταν η κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης με τις διατάξεις του ν. 2882/2001 για την απόκτηση της αναγκαίας έκτασης συνολικού εμβαδού 91.050,96 τ.μ. για την κατασκευή της ΜΕΑ – ΧΥΤΥ της ΠΕ Λακωνίας, που αποτελεί τμήμα του έργου «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων Περιφέρειας Πελοποννήσου με ΣΔΙΤ», όπως και η κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης με τις διατάξεις του ν. 2882/2001 για την απόκτηση της αναγκαίας έκτασης συνολικού 278.103,70 τ.μ. για την κατασκευή της ΜΕΑ – ΧΥΤΥ της ΠΕ Αρκαδίας, που αποτελεί τμήμα του ίδιου έργου.
Ο λόγος για το έργο που υποτίθεται θα σώσει την Πελοπόννησο από τις χωματερές και τους σκουπιδότοπους, το οποίο από το 2013 μέχρι σήμερα έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα. Στην αρχή “χειροκροτήθηκε”, μετά κατηγορήθηκε, έπειτα ασκήθηκε πίεση να αλλάξουν οι όροι της σύμβασης, μια και τα δημοτικά τέλη που θα πληρώσουν οι πολίτες είναι πολλαπλάσια των σημερινών, κατόπιν οι περισσότεροι κατάλαβαν ότι δε γίνεται διαφορετικά, ενώ προχθές μάθαμε ότι είναι και μνημονιακή υποχρέωση να προχωρήσει. Κι ας αντιδρούν οι κάτοικοι, κι ας είναι ακόμα προς συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας το θέμα των περιβαλλοντικών όρων, κι ας είναι ένα έργο που τεχνολογικά έχει ξεπεραστεί, μια και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει καινούργιους στόχους για τη διαχείριση των σκουπιδιών.
Οι δύο βασικές παρατάξεις (πλειοψηφία και μείζων μειοψηφία) ή, αν προτιμάτε, οι κ.κ. Νίκας και Τατούλης, ενώ συμφωνούσαν, έκαναν ότι διαφωνούσαν, προκειμένου κανείς από τους δύο να μη χάσει το παιχνίδι των εντυπώσεων.
Οι υπόλοιποι επικεφαλής στο ίδιο έργο θεατές, αν εξαιρέσει κάποιος τον κ. Μπουντρούκα, ο οποίος δήλωσε άγνοια για το θέμα, αλλά είχε δεχτεί να τεθεί επικεφαλής παράταξης και να υποσχεθεί λύση στα προβλήματα των πολιτών της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Ο κ. Τατούλης “αυτοδοξάστηκε” για το έργο και τη σύμβαση με την ΤΕΡΝΑ, που ξεκίνησε ενώ ήταν περιφερειάρχης, αν και θυμήθηκε ότι πολεμήθηκε “λυσσαλέα” από διάφορα “πολύχρωμα” κέντρα και πρόσωπα. Φυσικά δε λησμόνησε να κατηγορήσει τον κ. Νίκα για τακτική “μπρος- πίσω” στο έργο.
Από την πλευρά του και ο σημερινός περιφερειάρχης θυμήθηκε τα “πόσα πέρασε” και “πόσο άδικα κατηγορήθηκε και σπιλώθηκε το όνομά του”.
Πάντως, όταν διαπίστωσε ότι όλα τα εναλλακτικά χαρτιά για τη διαχείριση είχαν καεί εκουσίως ή ακουσίως, ανέβηκε κι αυτός στο άρμα της λύσης ΣΔΙΤ με την ΤΕΡΝΑ. Ο κ. Τατούλης δεν ήθελε, όμως, να του πάρει κανείς τη δόξα. Γι’ αυτό προχθές βρήκε μια δικαιολογία (σ.σ. της συμπληρωματικής νομικής συμβουλής) για να καταψηφίσει το έργο για το οποίο “αγωνίστηκε”, κι έτσι οι απαλλοτριώσεις δεν πέρασαν με μεγάλη πλειοψηφία από το Περιφερειακό Συμβούλιο.
Τι θα γίνει στο μέλλον; Ένας Θεός ξέρει. Η κυβέρνηση, πάντως, είναι από υπεραισιόδοξη μέχρι αισιόδοξη. Κάποιοι μιλούν για τυπικό τέλος όλων των διαδικασιών στα τέλη του χρόνου, άλλοι κάνουν λόγο για έναρξη έργων το καλοκαίρι του 2020.
Να σημειωθεί πως ύστερα από πέντε ώρες συζήτησης καταψηφίστηκαν μόνο οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις στη Λακωνία, ενώ της Αρκαδίας θα συζητούνταν χθες, κατά τη συνέχιση του διακοπέντος Περιφερειακού Συμβουλίου.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
