Λάτρης ων της φωτογραφίας, οι Μύλοι στο λιμάνι είναι από τα αγαπημένα μου σημεία παρά την επικινδυνότητά τους. Τα φωτογραφικά θέματα είναι ανεξάντλητα τόσο εντός του χώρου όσο και εξωτερικά, κυρίως την ώρα των δειλινών και των ηλιοβασιλεμάτων.
Με αφορμή το περιστατικό του 40χρονου που έχασε από ατύχημα τη ζωή του στο εν λόγω κτήριο, αυτό που έχω να καταθέσω ως προσωπική εμπειρία είναι το εξής: εκτός των Αγιάννηδων που κατοικούν στο κτήριο ή άλλων που συναθροίζονται εκεί για να κάνουν χρήση ναρκωτικών ή να καταναλώσουν αλκοόλ, μαζεύονται και πολλές μεικτές παρέες νεαρών, που πολλές φορές επιδίδονται- για να εντυπωσιάσουν- σε παράτολμες και επικίνδυνες ενέργειες, όπως άλματα με ενδιάμεσο κενό, οι οποίες έχουν μεγάλη πιθανότητα να καταλήξουν σε ατύχημα ή ακόμη και σε δυστύχημα. Όλα αυτά που αναφέρω, αποτελούν, όπως είπα, προσωπική εμπειρία, στην οποία έχω αναφερθεί και στο παρελθόν.
Πέραν τούτου, παρότι με αλλεπάλληλα ρεπορτάζ του «Θ» έχει αναδειχθεί ότι, εκτός της επικινδυνότητας του κτηρίου, λειτουργεί και ως γκέτο για άστεγους ή περιθωριακούς, οι αρμόδιες Αρχές δεν εννοούν να το περιφράξουν αποτελεσματικά, προκειμένου να εμποδίζεται η είσοδος, αλλά και να το περιφρουρούν διακριτικά νυχθημερόν. Η παρουσία τους και μόνο εκεί θα λειτουργεί αποτρεπτικά.
Δεν ενδιαφέρει ποια Αρχή είναι υπεύθυνη, αλλά να αποφευχθούν νέες τραγωδίες. Ας μην ξεχνάμε και έναν άλλο ναρκομανή που έχει χάσει εκεί τη ζωή του.
Το Λιμενικό, π.χ., του οποίου το κτήριο βρίσκεται σε απόσταση βολής από τους Μύλους, αντί να διενεργεί ελέγχους σε αυτοκίνητα, κάλλιστα θα μπορούσε να επιτηρεί το εν λόγω κτήριο, το οποίο πια δεν είναι απόμερο, καθώς δίπλα του βρίσκεται το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του νομού, ενώ απέξω περνούν χιλιάδες Καλαματιανοί που περπατούν στο Χιλιόμετρο και απέχει δυο λεπτά με τα πόδια από τη μαρίνα της πόλης.
Εν κατακλείδι, εδώ και τώρα, σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη, που βρίσκεται, αν δεν κάνω λάθος, στη Θεσσαλονίκη, επιβάλλεται να τελειώνει αυτή η ιστορία, για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.
